Η εκκλησιαστική περιουσία

Το άρθρο που ακολουθεί, είχε δημοσιευθεί στα “Χαν. νέα” την 26-10-1986 και αναδημοσιευθεί στο περιοδικό “Μαρτυρία” της Μητρόπολής μας. Τότε προσπάθησαν οι κυβερνώντες να δημεύσει η πολιτεία την περιουσία αυτή. Αυτές τις ημέρες πληροφορούμεθα ότι θα συζητηθεί το θέμα μεταξύ εκκλησίας και πολιτείας για την καλύτερη αξιοποίηση αυτής της περιουσίας που έχει απομείνει.
Εξάλλου οι Χανιώτες γνωρίζουν την τεράστια προσφορά της τοπικής μας εκκλησίας με το μεγαλύτερο μέρος των οικοπεδικών της εκτάσεων αξία δεκάδων εκατομ. ευρώ να έχει παραχωρηθεί για το νέο νοσοκομείο Χανίων, το Πολυτεχνείο και άλλα μικρότερα ιδρύματα.
Αναφερόταν στο άρθρο του 1966:
Παραθέτω όπως έχει μια είδηση που διάβασα σε αθηναϊκή εφημερίδα τις 26-8-86:
«Μια από τις πλουσιότερες χριστιανικές εκκλησίες της Ιερουσαλήμ είναι και η Ελληνική η οποία κατά την δεκαετία του 1950 πούλησε στο Ισραήλ τα οικόπεδα στα οποία κτίσθηκε το κοινοβούλιο, το γραφείο του πρωθυπουργού και το Εβραϊκό μουσείο ενώ ακόμα και η κατοικία του προέδρου του Ισραήλ βρίσκεται σε οικόπεδο ελληνικής ιδιοκτησίας».
Οπως βλέπουμε εκκλησιαστική περιουσία ελληνική που βρίσκεται σε ξένη και μάλιστα αλλόθρησκη χώρα, δεν έχει θιγεί από την χώρα αυτή, όπως και σε άλλες χώρες, και θάναι λυπηρό περιουσία της Ελληνικής Εκκλησίας μέσα στην Ελλάδα να δεσμευθεί από το Ελληνικό Κράτος.
Βέβαια το θέμα αυτό έχει πολλές απόψεις και είναι λεπτό γιατί η περιουσία αυτή αποτελείται από δωρεές-προσφορές κατά καιρούς, πιστών που η θέλησή τους είναι να παραμείνει εκεί που την πρόσφεραν. Χωρίς αμφιβολία πολλές φορές γίνεται κακή χρήση η εκμετάλλευση από επιτήδειους της περιουσίας αυτής.
Τώρα όμως το κράτος επιδιώκει να την διαμοιράσει σε ακτήμονες και σε μια  τέτοια περίπτωση θα γίνουν πολλές αδικίες, ρουσφέτια, και δεν είναι βέβαιο ότι έτσι θα πιάσει τόπο και θα αξιοποιηθεί.
Νομίζουμε πως δεν είναι η σωστή λύση ή απογύμνωση της Εκκλησίας από την περιουσία της. Πως το πιο σωστό θάναι με συνεργασία Κράτους και Εκκλησίας να καταρτισθούν νόμοι ή να δημιουργηθεί νέος οργανισμός και με τον οποίο η Εκκλησία θα έχει υποχρέωση να διαχειρίζεται δίκαια και αποδοτικά την περιουσία της και από τα έσοδα η πώληση να πραγματοποιεί τα παρακάτω:
α) Συντήρηση των εις την περιοχή κάθε Εκκλ. Αρχής ευρισκομένων Μοναστηριών, ιδίως των ιστορικών, κατασκευή δρόμων προς αυτά και συντήρηση όλων των ιστορικών, τοιχογραφημένων και άλλων εκκλησιών της περιοχής.
Είναι αποκαρδιωτικό στην υποτιθέμενη άθεη Βουλγαρία και άλλες Ανατολ. Χώρες τα Ιστορικά ή αξιόλογα Μοναστήρια και Εκκλησίες να συντηρούνται και διατηρούνται άψογα και εδώ Μοναστήρια με προσφορά, Ιστορία, καλλιτεχνικούς θησαυρούς να ερειπώνονται, να εγκαταλείπονται.
β) Να δημιουργηθεί σε κάθε έδρα Νομού μουσείο Βυζαντινών και εκκλησιαστικών κειμηλίων όπου υποχρεωτικά θα συγκεντρωθούν όλες οι εικόνες και κειμήλια που η θέση των είναι επισφαλής σε κλοπή, πώληση κ.λπ. – ώστε να πάψουν κάθε τόσο ν’ ανακαλύπτονται αποθήκες ολόκληρες από αυτά σε χέρια ιερόσυλων αρχαιοκαπήλων ή να βγαίνουν στο σφυρί σε ξένες χώρες παρόμοια έργα τέχνης.
γ) Να ενισχύονται από τα έσοδα τα διάφορα ιδρύματα, οικοτροφεία, πνευματικά κέντρα, σχολές, συσσίτια, φιλόπτωχα κ.λπ. που υπάρχουν και θα δημιουργηθούν.
δ) Να ενισχύεται ο πτωχότερος κλήρος.
ε) Να ενισχύονται εκκλησιαστικές και θρησκευτικές αναγνωρισμένες εκδόσεις και το έργο εξωτερικής και εσωτερικής ιεραποστολής.
Ετσι νομίζουμε θα υπάρξει σωστή αξιοποίηση των εσόδων της περιουσίας αυτής και δικαίωση των επί δεκαετίας προσφερόντων τις δωρεές με τις οποίες δημιουργήθηκε η περιουσία.