Το πολιτικό σκηνικό είναι “στομωμένο” ανάλογα με εκείνο πριν το 1910.
Διέξοδο τότε, έδωσε ο Ελ. Βενιζέλος, μετά από το Κίνημα στο Γουδή το 1909, που άνοιξε το δρόμο για εξελίξεις.
Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική δύναμη, που με δημοκρατία και δυναμισμό θα ξεμπλοκάρει το πολιτικό σύστημα και θα υποστηρίξει τη μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται η χώρα.
Από ποιους Έλληνες πολίτες μπορεί να προέλθει και να στηριχτεί το “νέο”;
Αντικειμενικά δεν μπορεί να προέλθει από τη σημερινή κυβερνητική παράταξη. Τα στελέχη της είναι “ζυμωμένα”, κατά πλειονότητα, στην παλαιοκομματική αριστερή πελατειακή τεχνογνωσία. Οι ψηφοφόροι της, κατά πλειονότητα παραμένουν εγκλωβισμένοι στις αυταπάτες ενός αδιέξοδου κρατισμού.
Φυσικά ούτε από την εθισμένη στον πελατειασμό συντηρητική παράταξη μπορεί να προέλθει. Ανεξάρτητα από τις όποιες προθέσεις του κ. Μητσοτάκη, η πλειονότητα της βάσης αδημονεί περισσότερο για τη ρεβάνς της εξουσίας, απ’ ό,τι ονειρεύεται να στηρίξει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Αν εξαιρέσουμε τα πολιτικά άκρα, μένουν μόνο οι πολίτες του ενδιάμεσου χώρου, ως βάση της νέας πολιτικής δύναμης.
Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για μεγάλο μέρος από τους άνω των 2 εκατομ. πολίτες, που ανήκουν στις παρακάτω κατηγορίες:
-1,5 εκατομ., απογοητευμένους από το πολιτικό σύστημα, οι οποίοι χωρίς να γίνουν ξαφνικά όλοι “απολιτίκ”, έκοψαν επαφή με την κάλπη από τις εκλογές του 2009 μέχρι τις εκλογές του Σεπ. 2015.
– 374 χιλ. που ψήφισαν ΠΟΤΑΜΙ τον Ιαν 2015, (περιορίστηκαν στους 223.000 τον Σεπ. ’15)
– 187 χιλ. που ψήφισαν Ένωση Κεντρώων (Σεπ. ’15)
Μέρος του ενδιάμεσου χώρου είναι φυσικά και ότι απέμεινε από το πρώην κραταιό ΠΑΣΟΚ, (342 χιλ. τον Σεπ. ’15, ως ΔΗ.ΣΥ).
Η ΔΗ.ΣΥ, προκήρυξε μεν εκλογές, πλην όμως έδειξε πρόθεση εγκλωβισμού της εκλογικής διαδικασίας στο στενό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ, προτείνοντας ασφυκτική προθεσμία για τη διεξαγωγή και αρνούμενη να συμφωνήσει στον ηλεκτρονικό ή επιστολικό τρόπο ψηφοφορίας. (βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δήλωσε: «Τέλος στα κόλπα, όσων αναζητούν ρομποτικούς ψηφοφόρους». (Σχόλιο: Φυσικά! Ειδικότης μας τα κόλπα για… πελατοψηφοφόρους, και όχι για ρομποτοψηφοφόρους)
Παραφράζοντας το αντιβενιζελικό σύνθημα των ολέθριων εκλογών του Οκτώβρη 1920 «μικρά, πλην έντιμος Ελλάς», θεωρώ εσφαλμένη την εμμονή στο: μικρό, πλην “καθαρό” ΠΑΣΟΚ.
Είναι αυταπάτη, ότι το ίδιο κόμμα με τα ίδια πρόσωπα και τον ίδιο αφυδατωμένο πολιτικά και οργανωτικά κομματικό μηχανισμό, μπορεί κάποτε στο μέλλον να ξαναγίνει μεγάλο και κυρίαρχο, επειδή οι άλλοι που θα κυβερνήσουν εν τω μεταξύ, θα έχουν αποτύχει.
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ 9 ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Οι 6 υποψήφιοι προέρχονται από τους κόλπους της ΔΗ.ΣΥ. Παλαιοί και νεότεροι, επαναλαμβάνουν μνημονιακο-αντιμνημονιακά… χιλιοειπωμένα και “καμένα” κλισέ, που μόνο στενό παραδοσιακό ακροατήριο ακουμπούν κι’ αυτό μετά βίας.
Πόση άραγε προοπτική πολιτικής δυναμικής μπορεί να αναπτύξει ο πέραν του ΠΑΣΟΚ, ενδιάμεσος χώρος;
Παρ’ όλες τις αδυναμίες του, έδωσε ένα πολύ θετικό δείγμα αμέσως μετά τη δήλωση υποψηφιότητας από τους τρείς εκτός ΠΑΣΟΚ υποψήφιους. Δηλ. τον Σ. Θεοδωράκη (πρόεδρος στο ΠΟΤΑΜΙ), τον Γ. Καμίνη (δήμαρχος Αθήνας) και τον Κ. Γάτσιο (πρώην πρύτανης του Οικονομικού Πανεπ. Αθήνας). Το ενδιαφέρον των πολιτών για την εκλογή, εκτοξεύτηκε δημοσκοπικά, σε σύγκριση με τα εδώ και χρόνια τελματωμένα ποσοστά της ΔΗ.ΣΥ.
Φυσικά, προϋπόθεση για να συσπειρωθεί και να γίνει δυναμικός πολιτικός πόλος, είναι να πειστεί και να ενεργοποιηθεί μεγάλο τμήμα, από τους πάνω από 2 εκ. πολίτες που προαναφέρθηκαν.
Ιδεολογικό πρόσημο; Θεωρώ ότι εμμονές για ακριβή και αυστηρό καθορισμό του στην παρούσα φάση, θα ήταν παρελκυστικός βυζαντινισμός, γιατί απλώς η χώρα δεν παράγει.
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΗΓΕΣΙΑΣ
Αναγκαίο προς τούτο, είναι ηγεσία, που να πει την αλήθεια στους πολίτες, ποια τα πραγματικά αίτια που οδηγήθηκε η χώρα ως εδώ. Να δώσει ένα ρεαλιστικό όραμα για μια άλλη Ελλάδα, στηριγμένη στην αυτογνωσία των πολιτών και με σχέδιο που θα ζωντανέψει την κατεστραμμένη παραγωγική της βάση. Να σκιαγραφήσει το πώς θα διορθωθούν βήμα – βήμα οι στρεβλώσεις, για να αλλάξει η πορεία της χώρας. Να οργανώσει την Ελλάδα της αξιοπρέπειας, που δικαιούμαστε. Και φυσικά μακριά από τον πελατειασμό το λαϊκισμό και τις ιδεοληψίες.
Το ΠΑΣΟΚ, φυσικά διαθέτει και σωστά στελέχη. Αντικειμενικά όμως δεν μπορεί σήμερα να δώσει ηγεσία με το παραπάνω προφίλ, γιατί δεν έχει απήχηση στον ευρύτερο ενδιάμεσο χώρο. Αν μπορούσε, σίγουρα θα την είχε αναδείξει τα προηγούμενα χρόνια.
Διερευνώντας τους τρεις εκτός ΠΑΣΟΚ υποψήφιους, ο Σ. Θεοδωράκης μετά από μια τριετή πολιτική διαδρομή είναι λίγο πολύ γνωστός και αξιολογημένος από τους πολίτες.
Μένουν προς διερεύνηση και αξιολόγηση από τον πολίτη ψηφοφόρο, οι πολιτικές θέσεις, η ηγετική φυσιογνωμία και η αξιοπιστία των επιχειρημάτων και των προτάσεων των Γ. Καμίνη και Κ. Γάτσιου, που για πρώτη φορά διεκδικούν ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Η εν λόγω εκλογή, δίνει μια μεγάλη ευκαιρία σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες του ενδιάμεσου χώρου, να σταματήσουν να στέκονται αμήχανα, απέναντι από το παλαιό καταστροφικό πελατειακό σύστημα.
Η ιστορία τους έφερε μπροστά στη μεγάλη πρόκληση, να αξιολογήσουν και μη κομματικούς υποψήφιους του παρελθόντος και να επιλέξουν, για την ηγεσία του ενδιάμεσου χώρου, εκείνον που θεωρούν πιο κοντά στο προφίλ που περιγράφηκε πιο πάνω.
Οσοι το πράξουν, θα έχουν σπρώξει ένα πρώτο σημαντικό βήμα μπροστά τη χώρα ανάλογου εκείνου του κινήματος του 1909 στο Γουδή, μόνο που το ισχυρό “όπλο” του κινήματος σήμερα θα είναι η μαζική ψήφος ώριμων και υπεύθυνων πολιτών.
Προφίλ ηγεσίας:
Αντιπελατειακή, αντιλαϊκίστικη & αντι-ιδεοληπτική
Tι θα κάνει:
Να αναλύσει στους πολίτες, ποια τα πραγματικά αίτια που οδηγήθηκε η χώρα ως εδώ.
Να σκιαγραφήσει το πώς θα διορθωθούν βήμα – βήμα οι στρεβλώσεις, για να αλλάξει η πορεία της χώρας και να αποκατασταθεί η αξιοπρέπειά της.
Να δώσει ένα ρεαλιστικό όραμα για μια άλλη Ελλάδα, στηριγμένη στην αυτογνωσία των πολιτών και με σχέδιο που θα ζωντανέψει την κατεστραμμένη παραγωγική βάση της χώρας.
(Άποψη που έχω δημοσιοποιήσει από το 2013, στην προσωπική μου ιστοσελίδα και στα “Χαν. Νέα”).
* Ο Στέφανος Ανδριάνης είναι Αντισ/γος ε.α., Πολιτ. Μηχανικός, πρώην αιρετός της αυτοδιοίκησης ν. Χανίων.
