Η “ελεγχόμενη επιβράδυνση”

Ενώ η χώρα μας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της από οικονομικής απόψεως, καλείται να διαχειριστεί ένα τεράστιο πρόβλημα, τους μετανάστες και πρόσφυγες, που κατά χιλιάδες μόνο απ’ την Ελλάδα μπορούν να περνούν για να μετακινηθούν σ’ άλλες χώρες της Ε.Ε., εκμεταλλευόμενοι τα πλεονεκτήματα του “Δουβλίνο ΙΙ”.
Βάσει της Συνθήκης οι πρόσφυγες διέπονται από ειδικό καθεστώς εν σχέσει με τους μετανάστες. Οι πρώτοι, εφ’ όσον γίνουν δεχτοί από χώρα της Σένγκεν και εφοδιαστούν με νόμιμα έγγραφα, μπορούν να ταξιδέψουν οπουδήποτε στην Ε.Ε. θελήσουν. Οι δεύτεροι μπαίνοντας σε ξένη χώρα ζητούν άσυλο και εφ’ όσον τους δοθεί, αποκτούν παρόμοια δικαιώματα με τους πρόσφυγες. Οι υπόλοιποι προωθούνται στη χώρα απ’ την οποία πρωτομπήκαν.
Εδώ είναι το επίμαχο σημείο με την Τουρκία, απ’ την οποία προήλθαν, που δεν τους δέχεται, αλλά και με τις πατρίδες τους, που δεν θέλουν την επιστροφή τους.
Τα πράγματα μετά και το μπαϊράκι της ομάδας Visegrad αρχίζουν να εκτρέπονται. Οι Ευρωπαίοι έχουν παραιτηθεί, μη έχοντας τ’ απαραίτητα εργαλεία να πιέσουν την Τουρκία. Η Ελλάδα περιστοιχίζεται από χώρες που δεν ανήκουν στη Σένγκεν. (Τουρκία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, Αλβανία). Είναι η μόνη χώρα που μπορεί να χορηγεί έγγραφα τύπου Σένγκεν. Εκμεταλλεύτηκαν οι διακινητές ότι εμείς τους βαφτίζουμε σχεδόν όλους πρόσφυγες και είδαμε τα αποτελέσματα.
Η πληγή κακοφόρμισε. Οι Ευρωπαίοι έχουν θέσει σε εφαρμογή σχέδιο “ελεγχόμενης επιβράδυνσης” υποδοχής προσφύγων. Εχουν και τη διακριτική ευχέρεια της επιλογής. Να παίρνουν 500 – 600 την ημέρα. Κρατούν από τους Σύρους τους άξιους επιστήμονες ν’ αποτελέσουν τη νέα γενιά της Ευρώπης και να λύσουν το δημογραφικό της, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν γεννάνε. Για μετανάστες ούτε λόγος να γίνεται. Τους άλλους, όσους δεν χρειάζονται, εύκολο είναι να τους βρουν, να τους βάλουν σε αντίστροφο δρόμο και να καταλήξουν στην Ελλάδα, στην οποία από επίσημες πηγές αυτή τη στιγμή έχουν εγκλωβιστεί περί τις 20.000 και οι ροές συνεχίζονται.
Η Ελλάδα τότε θα αναγκασθεί να διαπραγματευθεί παροχές ανθρωπιστικής βοήθειας είτε απ’ την Ε.Ε. είτε και απ’ τον Ο.Η.Ε. Αυτό σημαίνει συμφωνία δούναι – λαβείν. Θα ’ρθουν ως φιλεύσπλαχνοι οι Ευρωπαίοι να εκτιμήσουν την ανθρώπινη ζωή για 3 ευρώ το άτομο ημερησίως. Θα το παζαρέψουμε να πάρουμε κάτι παραπάνω κι αυτοί το πολύ να καταλήξουν στα 480 με 520 ευρώ τον μήνα για 5μελή οικογένεια. Με τόσα ζουν, θα πουν, και είναι αρκετά.
Και θα στείλουν ομάδες εμπειρογνωμόνων, να οργανώσουν την κοινωνία την, κατ’ επίφασιν, δημοκρατία. Θα πρόκειται για επέλαση, που κάνει ένα πολιτικό σύστημα, εθνικιστικού και ολοκληρωτικού χαρακτήρα, να μην το ονομάσω αλλιώς, για τη “δημοκρατία των ολίγων”, της υποκριτικής Ευρώπης, που υποτιμά συνεχώς την ανθρώπινη αξία και τον μηδενισμό της ζωής.
Εφ’ όσον δεν υπάρχει ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική, είμαστε αναγκασμένοι να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας μόνοι μας. Η Σύνοδος Κορυφής των Πολιτικών Αρχηγών, που προσδιορίστηκε μία μέρα πριν την Εκτακτη Σύνοδο της Ε.Ε. της 6ης Μαρτίου, θα έπρεπε να είχε γίνει χθες. Να είχαν δεσμευθεί οι αρχηγοί ότι θα εφαρμόσουν ό,τι θ’ αποφασίσουν. Να υλοποιήσουν ό,τι μας αφορά σ’ αυτά που εγκρίθηκαν στην περασμένη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. και τίποτα περισσότερο. Και αν βρεθούμε αντιμέτωποι με την προκλητική επιθετική συμπεριφορά της Αυστρίας, να μη αποκλείσουμε ότι μπορεί να συμβούν άλλου είδους καταστάσεις, αδιανόητες υπό τις παρούσες συνθήκες.
Να σκεφθούμε τι θα κάνουμε, αν μας φορτώσουν 400.000, όπως λένε οι Ευρωπαίοι, που έχουν την πίτα και την κόβουν με το δικό τους μαχαίρι, με τούτη την κυβέρνηση, με την παρούσα αντιπολίτευση και με υπουργούς εξωκοινοβουλευτικούς, που ό,τι αποφασίζουν σήμερα, να το υλοποιούν αύριο, γιατί δεν συμφέρει να πάμε σε εκλογές ούτε και για οικουμενική του Λεβέντη. Το τρένο πέρασε και έφυγε το περασμένο καλοκαίρι.