ΠΡΙΝ μερικές μέρες (17/10) “γιορτάστηκε” η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της φτώχειας.
ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ νέα για τη δήθεν “μεταμνημονιακή” Ελλάδα, δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά: Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που παρουσίασε η Eurostat για τα ποσοστά των πολιτών που κινδυνεύουν από την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στα κράτη-μέλη της ΕΕ, η Eλλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση μετά τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, στη χώρα μας ένα ποσοστό που φτάνει στο 31,8% του πληθυσμού απειλείται από τη φτώχεια, ενώ μικρή είναι η διαφορά από τις δύο πρώτες χώρες (Στη Βουλγαρία το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 32,8% και στη Ρουμανία στο 32,5%). Η Κύπρος βρίσκεται στη δέκατη θέση της λίστας της Eurostat με 21,9%, ενώ η Γερμανία στη 18η θέση με 18,7%.
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ του κινδύνου φτώχειας μιας χώρας, κατά την Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή(Eurostat), περιλαμβάνει τους πολίτες εκείνους που, ακόμη κι αν λαμβάνουν κοινωνικές παροχές, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, στερούνται βασικών υλικών αγαθών ή ζουν σε ένα εξαιρετικά χαμηλόμισθο νοικοκυριό.
ΑΝ, λοιπον, λάβουμε υπόψη την εξέλιξη των μισθών και συντάξεων (που με τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν βελτιώνονται), υποθέτουμε πως η φτώχεια, εκτός από την κοινωνία των “επιδοματούχων”, μάλλον πλήττει και την καταρρακωμένη μεσαία τάξη η οποία δεν πρόκειται να ανακάμψει εύκολα. Αλλά, φαίνεται πως επί τούτου όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις (αριστερές ή δεξιές) θέλουν τη λεγόμενη μεσαία τάξη σε κατάσταση μη αναστρέψιμη, ώστε να είναι πιο ευάλωτη σε κομματικές χειραγωγήσεις.
