«[…]Το να φαντασιώνεσαι ότι μια γελοία, προκλητική και περιττή, εν μέσω lockdown, αστυνομική απαγόρευση συγκεντρώσεων εξομοιώνεται με τα τανκς της Χούντας είναι προσβλητικό.[…].
Το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στα Κόμματα. Ανήκει στους απλούς ανθρώπους. Δεν έχει ανάγκη από κομματικούς πάτρωνες και τοποτηρητές, έχει ανάγκη από μια ζωντανή κοινωνία[…]».
Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από το άρθρο της Ζωής Κωνσταντοπούλου που δημοσιεύθηκε στα “Χ.ν.”, χθες Τρίτη 17 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου!
Αξίζει να διαβαστούν οι θέσεις της κας Κωνσταντοπούλου, η οποία -όπως μας έχει συνηθίσει- δεν… κρύβεται πίσω από τις… λέξεις!
Ανάμεσα στα πολλά που μπορούμε να σταχυολογήσουμε από το συγκεκριμένο άρθρο είναι τούτη η φράση της ότι «το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στα κόμματα, ανήκει στους απλούς ανθρώπους», μία φράση που την ουσία της οφείλουμε όλοι να… διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού!
…Η εξέγερση εκείνων των ημερών ενάντια σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, μία πολυπόθητη αλλαγή, έφερε την “Ακριβή Ανοιξη” όπως έγραφε -για διαφορετική εποχή- ο Οδυσσέας Ελύτης!
Δεν ήμουν, δεν είμαι από αυτούς που αναθεματίζουν συλλήβδην τη μεταπολίτευση και τα κόμματα που δημιουργήθηκαν, κυβέρνησαν, αντιπολιτεύθηκαν κ.λπ.
Θεωρώ ότι η Δημοκρατία ως πολίτευμα μάς έχει προσφέρει τα δώρα της και εμείς ως πολίτες θα πρέπει να ανταπεξέλθουμε σε αυτήν τη συνθήκη, να οικοδομήσουμε, να λειτουργήσουμε και να λειτουργηθούμε εντός αυτού του καλύτερου από κάθε άλλο πολίτευμα!
Σήμερα, κοντά μισό αιώνα μετά την εξέγερση εκείνου του Νοέμβρη, θεωρώ ότι παρόλες τις δυσκολίες, αστοχίες ή λάθη των εκλεγμένων από τον λαό κυβερνήσεών μας, η χώρα έχει προοδεύσει τόσο όσο όλοι μαζί της… επιτρέψαμε! Κι αυτή η πρόοδος είναι πρόδηλη, φτάνει κάποιος να ερευνήσει τα όσα έχει περάσει αυτός ο τόπος κυρίως στην προ μεταπολίτευσης εποχή!
Και κάτι τελευταίο: Θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα; Στο χέρι μας είναι να το διεκδικήσουμε, με τις πράξεις μας!
Ερώτηση με δύο σκέλη:
1.Με ποιο όραμα πορευτήκαμε; Με ποιο όραμα γαλουχήθηκε η Νέα Γενιά;
2. Τι δημιουργήσαμε, που θα αφήσουμε παρακαταθήκη για το μέλλον;
Και ακόμη: Δεν είναι μόνο το ότι οι κοινωνικές σχέσεις διαβρώθηκαν μέχρι σημείου αποσύνθεσης (αυτό βέβαια είχε ξεκινήσει πολύ πριν από την περίοδο της δικτατορίας)· είναι και το ότι η εθνική κυριαρχία κλυδωνίζεται και αμφισβητείται από κάποιους ( η εθνική κυριαρχία δεν σχετίζεται μόνο με την εδαφική ακεραιότητα).
Ερώτηση ύστερη:
Να αφήσουμε έξω από το “λογαριασμό” τη χρεωκοπία;
Αγαπητέ κύριε Λουπάση, άλλη μία φορά κάνετε την εξαίρεση κανόνα και βλέπετε τα πράγματα μόνο αρνητικά.
Δεν είναι μικρό πράγμα που ζούμε σε δημοκρατία, με όλες τις αξίες που αυτό συνεπάγεται.
Πορευτήκαμε με το όραμα της δημοκρατίας και μιας πολιτισμένης εξέλιξης, η Ελλάδα του σήμερα είναι πολύ πιο πολιτισμένη από αυτήν π.χ. του εβδομήντα. Οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι νέοι είναι πιο ανυχτόμυαλοι και πιο ανεχτικοί προς το διαφορετικό, η ίδια η χώρα είναι κυριολεκτικά πιο καθαρή. Και πολλά άλλα που δεν μπορώ να τα γράψω σε ένα μικρό σχόλιο.
Στο πολυτεχνείο Χανίων οι περισσότεροι νέοι που ρωτάω σπουδάζουν μηχανικός περιβάλλοντος, και μάλιστα πολλά κορίτσια.
Και πως δεν λύνουμε τα εθνικά μας προβλήματα αμέσως με κανονιές είναι επίσης μια πρόοδος.
Οι κοινωνικές σχέσεις δεν βλέπω να είναι προβληματικές, οι ανθρώποι έχουν οικογένειες, φίλους, γνωστούς , δεν βλέπω που είναι το πρόβλημα.
Δεν ξέρω γιατί είστε τόσο κολλημένος στην άρνηση, με αυτό υποτιμάτε ανθρώπους γιατί τους λέτε πως δεν ξέρουν να ζήσουν και στην ουσία πως είναι κακοί. Η εμπειρία μου εμένα μου λέει πως οι άνθρωποι είναι αξιόλογοι και πως η δημοκρατία μας τους δίνει περιθώρια να ζήσουν και να προσφέρουν αξιόλογα και αυτοί το κάνουν σε έναν ανθρώπινο βαθμό, οι άνθρωποι δεν είναι άγιοι (ευτυχώς!) ούτε σούπερμεν, αυτά που καταφέρνουν αυτοί και αυτά που κατάφερε η δημοκρατία μας είναι αξιόλογα και πολλά, τα πολλά στραβά που έγιναν (πάνω απ’ όλα η χρεοκοπία) μας δίνουν την ευκαιρία να βελτιωθούμε αλλά και πάλι έχουμε αυτή την ευκαιρία διότι μας την δίνει η δημοκρατία.
Κάποιοι βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο και άλλοι μισογεμάτο, εσείς πάντα βλέπετε το ποτήρι που είναι τριά τέταρτα γεμάτο να είναι άδειο, ειλικρινά σας λέω δεν καταλαβαίνω γιατί. Φιλικά όλα αυτά.
Πολύ καλό άρθρο, ισορροπημένο, δίνει σε όλους τις ευθύνες που τους αναλογούν αλλά ταυτόχρονα εκτιμά την αξία της Δημοκρατίας μας και την θετική εξέλιξη που αναμφίβολα υπήρχε και υπάρχει.