Βασίλειος Μαρκεζίνη
Εκδόσεις Οργανισμός Λιβάνη, εκ. 2011
Με κρίσεις, καθώς ένας κόσμος καταρρέει και ο νέος παραμένει ακόμη απροσδιόριστος. Ενα βιβλίο καθοριστικής σημασίας και ευθύνης προβλέψεων από ένα πολυδιάστατης νομικής πολιτικής, πνευματικής, αισθητικής και διεθνούς εποπτείας και δράσης ακαδημαϊκό Ελληνα που συμμετέχει με διαϊστορική κρίση στο γίγνεσθαι του σύγχρονου και του αυριανού κόσμου με αναγωγές στις καλές και τις κάκιστες πλευρές του χθες, με τις ανθρωπιστικές και τις απάνθρωπες καταστάσεις του, ενός πολίτη του κόσμου με ελληνική ψυχή ο οποίος στο προσωπικό του δοκίμιο θεωρεί την Ελλάδα των κρίσεων από όλες τις πλευρές που τη δημιούργησαν ως υπερκράτος, ως άδικη κατανομή του πλούτου.
Με Τύπο και τηλεόραση, με το επικοινωνιακό ΠΑΣΟΚ που διαμόρφωσε την κοινή γνώμη με τρομοκράτηση και θριαμβολογία, με πολιτικούς ηγεμονίσκους αλλά όχι ηγέτες, με την οικογενειοκρατία στην πολιτική, με α-ποιοτική παιδεία, με εξασθένηση της Εκκλησίας (αλλά και με εκμετάλλευσή της και δικές της ευθύνες)… Αλλά και με τις ευθύνες τις πολλές ως τώρα, περίπου, που συναγωνίστηκε, μέσα στα πλαίσια του δικομματισμού, χωρίς ουσιαστική ευθύνη για τη Σδιασφάλιση της χώρας έστω μετά την μεταπολίτευση του 1974…
Για να φθάσουμε τελικά, στο κρισιμότατο σημείο της πολυεπίπεδης κρίσης της χώρας που την αντιμετωπίζουμε σήμερα με τα οδυνηρά για τον λαό μέτρα του πικρού προϋπολογισμού του 2016…
Με την παλιά γενιά να καταθλίβεται και τη νέα γενιά να αναζητά με αγωνία αδιεξόδους της ελληνικής μεσοανατολικής, βασιλικής Ευρώπης και διεθνούς πραγματικότητας.
ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΒΑΡΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Δυσκολότατη ήταν η συζήτηση την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή για τον προϋπολογισμό του 2016. Με βαριά επεισοδιακή και προκινδυνεύσασα την υπερψήφισή του μόνο με 153 ψήφους στο σύνολο των ψηφισάντων έμεινε μόνη της η κυβέρνηση, με όλα τα άλλα κόμματα της σημερινής Βουλής, ακόμα και εκείνα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου να τον καταψηφίσουν…
Σε όλη τη διάρκεια των συζητήσεων υπήρξαν πολλές εντάσεις με κορύφωση την τελική φάση των σκληρών αλληλοκατηγοριών το Σάββατο.
ΑΓΟΝΕΣ ΑΛΛΗΛΟΜΑΧΙΕΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Παρακολούθησα όλες τις συζητήσεις και ιδιαίτερα του Σαββάτου. Εμεινα απογοητευμένος από τη σκληρή πραγματικότητα, που επιβάλλεται στον λαό μας για το 2016 από τα μέτρα του προϋπολογισμού. Ομως παράλληλα ένιωσα πίκρα για τους αλληλοϋβρισμούς αρκετών ομιλητών (ακόμα και με άναρθρες κραυγές) για τις ευθύνες -παλιές και τωρινές- της συνεχιζόμενης, με βαρύτερους όρους- μεγάλης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης μας. Με επαναλαμβανόμενες τις εκατέρωθεν αιτιάσεις για τους πταίσαντες και τους τώρα πταίοντες. Κάθε ομιλητής και τελικά, κάθε αρχηγός, με επαναλαμβανόμενες απόλυτα καταγγελτικές επικρίσεις και κατηγορίες δημιούργησαν γενικό κλίμα απογοήτευσης – πιστεύω πλείστων όσων πολιτών.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΤΟΣΟΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ
Η κυβέρνηση έμεινε μόνη μέσα σ’ ένα κλίμα διαρκούς έκρηξης που πραγματικά το περιέσωζε ο μειλίχιος πρόεδρος της Βουλής κ. Βούτσης.
Ομως εγώ ζώντας αυτές τις κοινοβουλευτικές αλληλομαχίες ενός κρίσιμου σημερινού ίσως και αυριανού αδιεξόδου ελληνικής κρίσης, μεταληφθείς από αναμνήσεις και εικόνες των προσωποιούμενων κρίσεων της εφιαλτικής τραγικότητας του Β’ παγκοσμίου πολέμου και όλων των μετέπειτα πολιτικών, κοινωνικών κρίσεων ως σήμερα της χώρας μας. Με όλες τις εξαιρετικά δύσκολες συνέπειες του ψηφισμένου πια προϋπολογισμού του 2016…
Αλήθεια γιατί η τόσο μεγάλη τραγωδία του βασανισμού ενός τόσο ιστορικού έθνους όπως το ελληνικό της μεγάλης ευρωπαϊκής πνευματικής κληρονομιάς;
ΠΟΣΟ ΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΧΘΕΣ
Τι φταίει πόσο ευθυνόμαστε, εμείς οι Ελληνες και πόσο φταίνε οι ξένοι σύμμαχοι – ασύμμαχοι, των δικών τους, βασικά συμφερόντων και των δικών μας καταστροφικών (για τη σωτηρία μας) ενδιαφερόντων;
Ενοιωσα την αδυναμία κρίσης και κατάκρισης των μεν ή των δε, αυτόματα αναζήτησα βοήθεια από τις σκέψεις και τις κρίσεις ενός μεγάλου διεθνούς αξίας Ελληνα καθηγητή νομικού στοχαστή και συγγραφέα του Βασίλειου Σπύρου Μαρκεζίνη.
Αμέσως σκέφθηκα ένα προφητικό σύγχρονο βιβλίο του. Τίτλος “Η Ελλάδα των κρίσεων. Ενα προσωπικό δοκίμιο Εκδόσεις Λιβάνη (2011).
ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ “ΕΙΝΑΙ”
Τότε που πρωτοκυκλοφόρησε είχα γράψει στα “Χανιώτικα νέα” για τις πολλές σημασίες αυτού του δοκιμίου. Ομως ποιος εδώ και χρόνια δίνει σημασία στη χώρα μας για σκέψεις, προτάσεις, αναλύσεις και προειδοποιήσεις σύγχρονων “Σοφών” στην πραγματικότητα προσωπικοτήτων;
Τις αγνοούν, συστηματικά, εποχούμενοι στα εκατομμύρια αυτοκίνητα της ψευδοευημερίας μας και στα μυθεύματα της ανύπαρκτης σήμερα και αύριο ελευθερίας μας.
Με απαράδεκτες τρομοκρατία και πιο απαράδεκτη αντιτρομοκρατία. Για να ζούμε κατά την πρόρρηση του Τζωρτζ Οργουελ στις κοινωνίες της ουργουελιακής φρίκης του μη έχειν ΟΝΤΟΤΗΤΑ και ΕΙΝΑΙ αφού αυτό θα ελέγχεται διαβολικά ακόμα ως τη μύχιες σκέψεις και επιθυμίες του.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΣ
Αλλά ο κόσμος καταρρέει ή απλώς ρέει και διαρέει; Οχι, ο Βασίλειος Σπ. Μαρκεζίνης έχει βάλει στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του τον πρώτο τίτλο: “Κρίσεις καθώς ένας κόσμος καταρρέει και ο νέος μένει ακόμα απροσδιόριστος”.
Αυτό το βιβλίο είναι τόσο επίκαιρο και τόσο ουσιαστικό που θεωρώ ανάγκη να παρουσιάσω καίρια αποσπάσματα από το πρώτο κεφάλαιο για να συνεχίσουν μια περαιτέρω αναφορά και στα υπόλοιπα έξι κεφάλαια από τα επτά συνολικά του βιβλίου.
Οι βασικοί τίτλοι των επτά κεφαλαίων είναι:
1. Κρίσεις καθώς ένας κόσμος καταρρέει και ο νέος παραμένει ακόμη απροσδιόριστος.
2. Οι παράγοντες της ελληνικής κρίσης.
3. Η Αμερική έναντι (ή εναντίον) της Ευρώπης: περιφρόνηση και ανάγκη.
4. Εξωτερική πολιτική με φαντασία και συντονισμό.
5. Η κρίση της αναλήθειας ή της σιωπής.
6. Εσωτερικές πτυχές (έθνος μεταπολίτευση, μειονότητες) της εξωτερικής πολιτικής.
7. Φως περισσότερο φως…
και Παράρτημα Η διαφθορά στην Ελλάδα.
Η ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ
Ο κόσμος που ζούμε διέρχεται μια σειρά από κρίσεις. Κρίση οικονομική, κρίση ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, κρίση ηθικής συμπεριφοράς και κρίση αξιών.
Σ’ αυτή την κρίση η πατρίδα μας δοκιμάζεται όσο λίγες στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή (2011 τότε που κυκλοφόρησε το βιβλίο), είμαστε μικρή χώρα πολιτικά διηρημένη από ποικίλες απόψεις, στηριζόμενη σε έναν κρατικό μηχανισμό που δεν λειτουργεί -εκ προθέσεως ή εκ γενετής- ευρισκόμενη σε πολύ ευαίσθητη γεωγραφική περιοχή.
Ομως μια τόσο μεγάλη συρροή “δεινών” μόνο με τη μέγιστη κοινωνική ομόνοια θα μπορούσε, ίσως, ν’ αντιμετωπιστεί. Δυστυχώς όμως, η κοινωνική αυτή ομόνοια δεν υπάρχει, και οι λόγοι είναι και “εσωτερικοί” αλλά και “εξωτερικοί”.
Με εξελίξεις που επιταχύνουν τον κίνδυνο μιας βαθύτερης ακόμη κατάρρευσης σε διάφορες χώρες, όπως και στην Ελλάδα…
Φοβάμαι διότι η χώρα μας παρουσιάζει σημαντικές διάφορες από άλλες χώρες… συγχρόνως όμως έχει και κάποιες ανησυχητικές ομοιότητες μαζί της, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε δυσμενή αποτελέσματα.
Ιδού μερικές από αυτές:
α) Η αυξανόμενη ανεργία ιδίως των νέων η οποία επιτείνεται ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο εδώ και χρόνια τείνει να προκρίνει τους “αριθμούς” έναντι της “ποιότητας”.
β) Η φτώχεια που μεγαλώνει και θα συνεχίσει να μεγαλώνει στην Ελλάδα.
γ) Η υποβόσκουσα δυσαρέσκεια της ελληνικής κοινωνίας που δίνει την εντύπωση ότι έχει τεθεί υπό έλεγχο μέχρι τώρα, κυρίως μέσω του έντεχνου διαιωνιζόμενου φόβου…
Ομως η έλλειψη έκρηξης δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει διογκούμενη αγανάκτηση και δυστυχία…
δ) Ο κίνδυνος των ηλεκτρονικών σαμποτάζ αλλά και της λαϊκής αγανάκτησης για τα διάφορα και διεφθαρμένα κατεστημένα.
ε) Απογοήτευση και δυσαρέσκεια για τα πολιτικά ελληνικά κόμματα με αιτία την άνομη συμπεριφορά βουλευτών.
στ) Ομορος σύγχυση και αποπροσανατολισμος των ΜΜΕ, δημιουργία εικόνας σύγχισης τόσο για σκάνδαλα όσο και για θέματα εθνικά (παραχωρήσεις κ.λπ.).
Με ένα πρώτο συμπέρασμα ότι παραμένει στάσιμη η ιδέα πως οι σύγχρονες κρίσεις εξαπλώνονται μέσω συγκοινωνούντων δοχείων και αν δεν προβλεφθούν εγκαίρως γίνονται ασταμάτητες, απρόβλεπτες και ολέθριες.
ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Βασικά οι ηθικές κρίσεις και η προσπάθεια απαξίωσης ορισμένων θεμελιωδών “πιστεύω” αποτελούν κοινό φαινόμενο των περιόδων παρακμής.
Για πολλούς τέτοιους είναι και η εποχή μας και από πολλές απόψεις, η σύγχρονη προσπάθεια απαξίωσης του παρελθόντος μας και των αξιών του ελληνισμού συγκαταριθμείται στις πιο φθοροποιές που αντιμετωπίζουμε.
Το γεγονός ότι μερικοί “νεωτεριστές” έχουν διαφορετική γνώμη και έχουν άλλωστε το δικαίωμα, ουδόλως μειώνει το βάθος και τη σημασία των αντιδράσεων που αντιμετωπίζουν. Αλλωστε η ηθική παρακμή απαντάται και σε πολλές άλλες χώρες.
Στην Ιταλία με τον Μπερλουσκόνι. Στη Γαλλία με ένα μεγάλο αριθμό διώξεων για οικονομικά σκάνδαλα, με κυριότερες από τις οποίες ήταν εκείνη του Γάλλου Πρωθυπουργού Αλεν Ζιπέ.
Στην Αγγλία όπου από τους 635 βουλευτές του αγγλικού κοινοβουλίου οι 200 χρησιμοποίησαν παράνομη βουλευτικά κονδύλια προς ίδιον πλουτισμόν.
Στο επόμενο η συνέχεια
