ΒΥΘΙΖΟΜΑΣΤΕ στην κρίση, αντί να ανακάμπτουμε. Παρόλο ότι πέρασαν 7 χρόνια (πάρα πολλά για ένα τέτοιο γεγονός), δεν βλέπουμε από πουθενά φως! Αντίθετα όλοι οι δείκτες επειδεινώνονται: φόροι επί φόρων, αδυναμία πληρωμής στοιχειωδών αναγκών, αύξηση κόκκινων δανείων, λουκέτων και μετανασταυτικών ροών στην αλλοδαπή, στέγνωμα της αγοράς, των πάντων.
ΤΟ χειρότερο; Η φτώχεια απειλεί ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας: το ποσοστό των νοικοκυριών που ζει σε καθεστώς φτώχειας διπλασιάστηκε! Ενώ το 2008, έτος που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, το 11,2% των Ελλήνων είχαν ελλείψεις σε βασικά αγαθά, το 2015 το ποσοστό αυτό «εκτινάχθηκε» στο 22,2%, όπως σε καμία άλλη χώρα της Ε.Ε. Και βλέπουμε!
ΤΑ παραπάνω αποδεικνύονται από στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα(27/2) από τη στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε. Σύμφωνα με αυτά, «η Ελλάδα είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα-μέλος της Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία (34,2%) και τη Ρουμανία (22,7%)». Με τη διαφορά, βεβαίως, ότι ενώ τα ποσοστά φτώχειας των πρώην κομμουνιστικών βαλκανικών κρατών έχουν μειωθεί σημαντικά -κατά σχεδόν ένα τρίτο στην περίπτωση της Ρουμανίας- το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα έχει διπλασιαστεί από το 2008!
ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχει η αλληλεγγύη της ελληνικής κοινωνίας προς το αδύνατο τμήμα της. Αλλά και αυτή ως πότε; Οι αντοχές μιας βαριά λαβωμένης από την κρίση κοινωνίας δεν μπορεί να είναι αιώνιες. Γι’ αυτό απαιτείται επειγόντως μία κυβέρνηση που να δει την πραγματικότητα όπως είναι, όχι με φακούς διεθνιστικούς και ιδεοληπτικούς. Επειδή, η πραγματικότητα, δυστυχώς, υποσκελίζει τα δήθεν «πανευρωπαϊκά αριστερά» οράματα ορισμένων ημέτερων, αφήνοντας μόνο ερείπια πίσω της…
