Η εμπιστοσύνη στο προσκήνιο

Αρχίζω να αναρωτιέμαι σε ποια χώρα ζω.
(το σπουδαίο είναι ότι αυτά που γράφετε τα γράφετε επειδή τα πιστεύετε)

Αν απευθύνεστε σε ακροατήριο που βρίσκεται στο κυβερνητικό στρατόπεδο, καλά τα γράφετε – παρά το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς θα υπομειδιούν. Αν όμως θέλετε να σας ακούσουν και οι παραπέρα, πρέπει κάπως να συμβιβαστείτε με την πραγματικότητα. Για μένα θα ήταν, π. χ., ένα πρώτο βήμα το να θυμηθείτε τα δεκάδες εκατομμύρια που έχουν διατεθεί για την ενίσχυση δήθεν, πράγματι όμως για τη χειραγώγηση των ΜΜΕ, δηλαδή της ενημέρωσης των πολιτών. Και τη διάθεση επίσης από το δημόσιο ταμείο με τη μέθοδο των απευθείας αναθέσεων και με πρόσχημα την πανδημία χρημάτων άγνωστου ύψους (ποιος έχει την υπομονή να παρακολουθεί το σχετικό πανηγύρι…). Χρειάζεται, βέβαια, τόλμη και γενναιότητα για το πρώτο αυτό (δειλό οπωσδήποτε) βήμα., επειδή εκείνα που ακολουθούν είναι πολύ πιο επώδυνα και επικίνδυνα.
Και κάτι γενικότερο, που ξεπερνά κομματικά όρια: γιατί οι κύριοι που ψηφίζουν τους νόμους, μεταξύ αυτών και τον σχετικό με το πόθεν έσχες, δεν καταδέχονται να τους εφαρμόζουν; Μας είπαν ποτέ πόθεν (από πού, με ποιο τρόπο) απέκτησαν τα περιουσιακά στοιχεία που ανακοινώνουν; Πώς βρέθηκαν τα εκατοντάδες χιλιάδες ή τα εκατομμύρια ευρώ στους τραπεζικούς λογαριασμούς των; Των ανθρώπων δηλαδή που χωρίς ντροπή έχουν καταδικάσει τον πολύ κόσμο στη δοκιμασία τής ανέχειας και της στέρησης – και επιπλέον τον εμπαίζουν δίνοντάς του μισό ευρώ την ημέρα αύξηση.

Αγαπητέ κ. Γεράσιμε Χανιώτη,
με τη σειρά μας, κι εμείς η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών αναρωτιόμαστε: αφού έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα και ο λόγος είναι ΔΙΑΛΟΓΟΣ και όχι ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ, γιατί δεν κάνετε τον κόπο να απαντήσετε στο ανωτέρω άρθρο, ώστε να ενημερωθούμε κι εμείς οι πολλοί πάνω στα θέματα που θίγονται κι αναφέρονται με άκρως συγκροτημένο κι εμπεριστατωμένο λόγο από τον αρθρογράφο. Είστε ελεύθερος να εκφράσετε τις όποιες απόψεις σας, ενώ η αυθαίρετη κι αδικαιολόγητη αρνητική στάση και τακτική δεν βοηθά την σωστή ενημέρωση. ΩΣΤΟΣΟ, εμείς -πια- οι πολλοί αναρωτιόμαστε πώς συνέβη και το πάλαι ποτέ ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟ νησί των Επτανήσων έγινε ΓΑΛΑΖΙΟ; Ενημερώστε μας, τουλάχιστον, περί τούτου!!
Υ.Γ. Είπαμε να μην ασχοληθώ με τέτοιου είδους σχόλια [δεν βρίσκεις άκρη με την “πολιτική” και τα “κόμματα”], αλλά, γιατί αγαπητέ κ. Γεράσιμε δεν “ΦΩΤΙΖΕΤΕ” κι εμάς τους πολλούς επαρχιώτες, παρά μόνο τους Αθηναίους; Χιούμορ κάνω, και δεν χολοσκάω με την πολιτική και τους πολιτικούς, αλλά, εσείς μόνο “αναρωτιέστε” και “μπερδεύετε” κι εμάς εδώ στην όμορφή μας Κρήτη. Καλό καλοκαίρι και να είμαστε ΟΛΟΙ μας καλά στην υγεία. Με φιλική εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.

Αγαπητέ, κ. Γεράσιμε Χανιώτη, έχετε δίκαιο αλλά άλλοι κανονίζουν το πότε θα δημοσιεύουν τα σχόλιά μου, που όλως “τυχαίως και συμπτωματικώς” αυτά καθυστερούν [έχομε και καύσωνες και οι υπάλληλοι πάνε σε διακοπές και θάλασσες!!] όταν δεν είναι “αρεστά”, ενώ όταν επαινούν ή συμπληρώνουν σχόλια κι άρθρα συνανθρώπων μας -της εν γένει Αριστεράς- αυτά [τα σχόλια μου δηλαδή] δημοσιεύνται “αυθωρεί και παραχρήμα”, δηλ. σε μία ή το πολύ 2-3 ώρες και την ίδια ημέρα: Σύμπτωση; Τίποτε, αγαπητέ κ. Γεράσιμε [στο εξής έτσι θα σάς αποκαλώ] στην ανθρώπινη κοινωνία μας δεν είναι “τυχαίο” ή “συμπτωματικό”: Επανέρχομαι με το σχόλιό μου, όχι ν’ απαντήσω στα δικά σας σχόλια, τα οποία οφείλω να ξεκαθαρίσω υπήρξαν -το πιο επιεικές που μπορώ να πω- είναι τουλάχιστον “άστοχα”, όπως το ίδιο άστοχο υπήρξε και το “συντροφικό” και συμπληρωματικό σχόλιο του έξοχου Φιλόλογου Καθηγητή και εκλεκτού συμπολίτη μας κ. Γεωργίου Λουπάση,, αλλά, κυρίως, γιατί σέβομαι, εκτιμώ, κι αγαπώ -μέχρις θυσίας μου- το ελεύθερο, το μοναδικό, το διαφορετικό κι ανεκτίμητης αξίας ανθρώπινο πρόσωπο: Και, βέβαια, οφείλω να εξηγήσω την ανωτέρω εκτίμησή μου με ορθές και σωστές εμπειρικές [βιώματα δύσκολης κοινωνικής ζωής] και ΕΙΔΙΚΕΣ επιστημονικές γνώσεις:
ΩΣΤΟΣΟ, επειδή και παρά ολιγόλογο των κειμένων σας [ιδιαίτερα του πρώτου αλλόκοτου σχολίου σας που εσείς το θεωρείτε και υπολογίζετε “ως διάλογο”, ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ τόσο πολλά ζητήματα που αναφύονται κι αναδύονται και πώς είναι δυνατόν ν’ απαντηθούν αυτά τα απέραντα κι ατελείωτα ζητήματα ηθικής, κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής κ.λ.π. ανθρώπινης ζωής; Έτσι, με βάζετε “δύσκολα” και το δύσκολο θέλει κόπο πολύ, χρόνο, ηρεμία και πραότητα, συγκέντρωση και πνευματική σύνθετη εργασία. Έχω εξηγήσει επανειλημμένως, ότι απεχθάνομαι ν’ ασχολούμαι με την Πολιτική και τα Πολιτικά εν γένει κόμματα, αλλά ενδιαφέρομαι κι αγωνίζομαι για μια -έστω- υποφερτά καλή και θεμιτή κοινωνία – οικονομία. Ούτε ηθικολόγος κι ούτε φιλόσοφος είμαι: Και πώς να είναι ένας τέτοιος συνάνθρωπός σας που γεννήθηκε σε μια φτωχή αγροτική και πολύτεκνη οικογένεια που διέμενε σ’ ένα δωμάτιο, χωρίς παράθυρο [προσέξτε μην ξεφύγετε σε άλλους συλλογισμούς ότι τάχα προσπαθώ να σάς συγκινήσω και τέτοια], μέσα στη συλλογικότητα για μια καλύτερη ζωή της σύμπνοιας, αγάπης, αλληλεγγύης, υποστήριξης κ.λ.π., ανάμεσα σε απλούς κι αγνούς χωρικούς των δύσκολων -πέτρινων- δεκαετιών 1940 και 1950, βυθισμένοι όλοι μας στη φυσική ομορφιά και μαγεία του καταπράσινου Ημαθιώτικου κάμπου και των γύρω βουνών και βέβαια μέσα στην αγαπητική κοινωνία της Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, ερωτώ σας, παρακαλώ, είναι δυνατόν να μην σας σέβομαι, εκτιμώ κι αγαπώ σαν συνάνθρωπό μου, ανεξαρτήτων των όποιων διαφορετικών σας πεποιθήσεων κι άλλων καταβολών σας: είναι δυνατό να επιτρέψω στον εαυτό μου να ειρωνευτεί, να χλευάσει, υποτιμήσει κι αμφισβητήσει το δικό σας αληθινό κι ανθρώπινο πρόσωπο, ακόμη κι αν συμβεί [είμαστε άνθρωποι αδύναμοι, και κάνουμε και τα λαθάκια μας κι έχουμε ΟΛΟΙ μας και τις αστοχίες μας] να διατυπώσετε απόψεις και γνώμες που δεν ανταποκρίνονται [αλλά έχετε το δικαίωμα το φυσικό της επιλογής και σε μάς δεν πέφτει ο λόγος] στην κοινωνική πραγματικότητα ή τυγχάνουν ολότελα υπερβολικές ή άτυχες όπως με τα τελευταία σχόλιά σας. Προσέξτε, δεν πρόκειται για θέμα γνώσεων [ειδικών και μη], αλλά ηθελημένης επιλογής, που πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι [κι εσείς κ. Γεράσιμε] πράττουμε υπό το κράτος κάποιου συναισθήματος [καλού ή κακού δεν έχει σημασία, αρκεί να υπάρχει η ταυτόχρονη συνειδητότητα της ευθύνης μας για την όποια επιλογή μας] φανατισμού, οργής, παρορμητικότητας κ.λ.π και ιδιαίτερα του φανατισμού της Επιλεκτικής μνήμης: και τότε σκοτίζεται η διάνοιά μας, ο λογισμός μας, η ψυχή μας, το θέλημά μας, και ιδιαίτερα η συνείδηση μας και οδηγούμαστε στην διάπραξη αστοχιών και λαθών.
Γιατί τα γράφω όλα τα παραπάνω; Μα, αγαπητέ κ. Γεράσιμε, δεν προσέξατε ότι με τα ¨”ολιγόλογα” σχόλια σας -θέλοντας και μη- ΘΙΞΑΤΕ πολύ σοβαρά κοινωνικά ζητήματα όπως: Για τον ΔΙΑΛΟΓΟ και τί σημαίνει και πώς πρέπει να γίνεται ένας γόνιμος διάλογος σε μια κοινωνία που παινεύεται ή κόπτεται για την αληθινή της δημοκρατία [άλλο ζήτημα]: Το άλλο είναι το ζήτημα που αναδύεται είναι αυτό της ασκήσεως του φυσικού ή Θεόσδοτου δώρου της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ [Φυσικά δεν εννοώ την Πολιτική που ούτως ή άλλως δεν είναι Απόλυτο μέγεθος] , να δούμε ποιό είναι επιτέλους αυτό το δικαίωμα και πότε ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ή ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ, για να μην λέμε λόγια του αγέρα.
Άλλο ζήτημα που αναδύεται από τα “άστοχα” [επίτηδες τα βάζω σε εισαγωγικά κι έσω τον λόγο μου] ανωτέρω σχόλιά σας [που βέβαια, είπαμε, είναι γέννημα ηθελημένης κι επιλεγμένης βούλησης κι άσκησης πολιτικών ή κοινωνικών σας πεποιθήσεων] που σαφώς παραβιάζουν τα επιτρεπτά όρια που διαγράφονται στα θέματα αυτά. Είπαμε δεν είμαστε πάνσοφοι, έχουμε αδυναμίες, είμαστε “καλά παιδιά”, εγκλωβιζόμαστε εκάστοτε στον άκρατο εγωκεντρισμό και δεν βλέπουμε ότι εκεί έξω υπάρχουν και οι άλλοι, οι συνάνθρωποί μας που έχουν κι αυτοί ελεύθερο, κοινωνικό, ανεπανάληπτο και διαφορετικό πρόσωπο, με αρετές και χαρίσματα και ικανότητες που δεν συγχύζουν κι ούτε διαιρούν κι ούτε “κατατάσσουν” σε διάφορα “στρατόπεδα” ή κοινωνικές διακρίσεις τους ανθρώπους, σεβόμενοι το ελεύθερο και διαφορετικό τους πρόσωπο.
Και βέβαια, από το “ζουμί” [και βγάζουν πολύ ζουμί τα πικρόχολα και κάπως μίζερα σχόλιά σας κι εξήγησα γιατί συμβαίνει αυτό -χωρίς εξαίρεση και για όλους μας] των ανωτέρω σχολίων σας, αναδύονται και δύο ΔΗΜΟΦΙΛΗ και ΠΡΟΣΙΤΑ στον κόσμο της εν γένει Αριστεράς [σάς θυμίζω, ό,τι γράφω περί των ζητημάτων αυτών δεν γράφεται τυχαίως, αλλά είναι απόσταγμα πολύχρονων ερευνών κοινωνιολογικών, βιωματικών ή εμπειρικών και βέβαια ειδικών επιστημονικών γνώσεων] που είναι η “ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ” [και το αξιοπερίεργο είναι που φορτώνεται την προπαγάνδα στους πολιτικούς σας “αντιπάλους” και βέβαια γελά και το παρδαλό κατσίκι … του όμορφου Σελίνου Χανίων!] και το δεύτερο ζήτημα είναι τί είναι και ποιά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ είναι η εν γένει “ΑΡΙΣΤΕΡΆ” στην ΕΛΛΆΔΑ μας, βέβαια. Και για τα δύο αυτά θέματα [προπαγάνδα κι Αριστερά δεν θα γράψω -παρότι τα γνωρίζω “χαρτί και καλαμάρι”], αλλά θα σάς τα πουν με αδιάσειστα στοιχεία, ντοκουμέντα, δηλώσεις, γραπτά κι αποκαλύψεις, δικοί σας έντιμοι κι αληθινοί αριστεροί και κομμουνιστές Έλληνες πατριώτες, πουν έζησαν στο πετσί τους όλα τα γεγονότα από το 1940 ως και τώρα τελευταία. Θα εκπλαγείτε, όπως εξεπλάγησαν και πάρα πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας που κοιμούνταν το ύπνο της άγνοιας και της συστηματικής προπαγανδιστικής εκστρατείας της εν γένει Αριστεράς -Αλλά ποιάς Αριστεράς και ποιάς νεφελώδους ιδεολογίας μιλάμε σήμερα, που σπουδαίοι διανοούμενοι της Αριστεράς, κομμουνιστές μέγιστοι οικονομολόγοι επιστήμονες κι κοινωνικοί ερευνητές όχι μόνο παραδέχονται και εκθειάζουν το απάνθρωπο πράγματι Καπιταλιστικό οικονομικό – κοινωνικό σύστημα ότι υπερέχει κατά 4-5 πλεονεκτήματα των λοιπών [Σοσιαλιστικό, Φιλελεύρο, Κομμουνιστικό κ.λ.π] οικονομικών – κοινωνικών συστημάτων -στοιχειωδώς εν ισχύει- και όχι μόνο το ακολουθούν αυτό το απάνθρωπο κι άδικο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά μάς “πειθαναγκάζουν” να το παραδεχθούμε ως το μόνο ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟ σύστημα, που ωστόσο, λένε και ισχυρίζονται, ότι παρέχει πλουσιοπάροχες “ευκαιρίες” για μια καλύτερη ανθρώπινη υγεία και ζωή και περαιτέρω βελτίωση στην παραγωγή και την απόδοση. Κι εμείς οι άλλοι που αγωνιούμε κι αναρωτιόμαστε -όπως καλή ώρα εσύ κ. Γεράσιμε- ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ δεν υπάρχουν οι εκλεκτοί συνάνθρωποί μας για την εξεύρεση ενός κοινωνικού και οικονομικού άλλου συστήματος για να οδηγηθούμε σε μια πιο ανθρώπινη ή έστω καλή και θεμιτή κοινωνία- οικονομία; Και, βέβαια, υπήρξαν κατά καιρούς, μέχρι και πρόσφατα, αλλά ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΑΝ -δυστυχώς- ΟΥΤΟΠΙΕΣ: ΓΙΑΤΊ;, Μα είναι απλό: Εμείς οι πολλοί είμαστε “καλά ανθρωπάκια”, καλά εγκλωβισμένοι στο καβούκι του εγωκεντρισμού και των… όποιων πεποιθήσεών μας, ενώ αυτά τα συστήματα για την εφαρμογή τους απαιτούσαν αρετές χαρίσματα, καλή πίστη και χρηστά συναλλακτικά ήθη, αγάπη, αληθινή αλληλεγγύη κι όχι της επίδειξης, σύμπνοια, αλληλοκατανόηση και σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο των άλλων ανθρώπων: Τα έχουμε αυτά τα χαρίσματα ή αυτές τις αρετές, κ. Γεράσιμε; Αν τα έχουμε μπαίνουμε μπροστάρηδες και κάνουμε πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες, σεβόμενοι ΑΝΥΠΕΡΘΕΤΩΣ το πρόσωπο των συνανθρώπων, τα υγιή απομένοντα οικοσυστήματα, προστατεύουμε με έργα και δράσεις το φυσικό μας περιβάλλον [βλέπετε πού καταντήσαμε σ’ όλον τον πλανήτη με την Κλιματική αλλαγή των πλημμυρών, φυσικών καταστροφών και πυρκαγιών κ.λ.π], κι αφήστε την ολοτελή αποξένωσή μας με τη φύση και τους συνανθρώπους μας [όλα αυτά με θλίβουν και στενοχωρούν γιατί από παιδί ακόμη τελώ σε αλληλεξάρτηση με την όμορφη φύση. ΠΡΟΣΕΞΥΕ, Κ. Γεράσιμε ακόμη δεν άρχισα να εξηγώ μερικά πράγματα για τα ζητήματα που αναφύονται στα δύο “ατυχή” [κατά την άποψή μου την εμπεριστατωμένη όμως και ΠΡΟΣΕΞΤΕ με απόλυτο σεβασμό στο ελεύθερο και διαφορετικό σας πρόσωπο, μην τα ξεχνάτε αυτά] σας ανωτέρω σχόλια και πόση εργασία δύσκολη με περιμένει, αλλά δεν γίνεται αλλιώς: έχω ανθρώπινη υποχρέωση και οικογενειακής παράδοσης να λέγω και υπερασπίζομαι ιδέες, απόψεις, αρχές κι αξίες που φέρνουν πολύ κοντά τους ανθρώπους και καταξιώνουν το αληθινό ανθρώπινο πρόσωπο: ΠΡΟΣΕΞΤΕ, μην έχουμε τη μιζέρια και την μικροψυχία της άρνησης, αφού ΕΜΠΡΑΚΤΑ στη ζωή μου έμαθα να σέβομαι το ελεύθερο και διαφορετικό πρόσωπο των άλλων ανθρώπων και βέβαια μακριά από την ταπεινότητά μου η μοναδικότητα της αυθεντίας, του “είρωνα Κήνσορα” κι επιτιμητή της πνευματικής ζωής των άλλων συνανθρώπων. Τα εξηγούμαι αυτά, γιατί απεχθάνομαι την “Κατινίστικη”, “ειρωνική” κι άκρως ανήθικη υπαινικτική μερικών σχολιαστών, που δεν κάνουν σωστό κι εποικοδομητικό διάλογο:
ΛΟΙΠΟΝ: ΔΙΑΛΟΓΟΣ: Κι ευθύς σας ρωτώ και παρακαλώ, ευλογημένη κ. Γεράσιμε, θαρρείτε ή πιστεύετε ότι κάνετε διάλογο με τα ανωτέρω σχόλιά σας, σε σχέση με το δημοσιευθέν ενός εξαιρετικού επιστήμονα συνανθρώπου μας, του οποίου εσείς όχι μόνο αμφισβητήσατε [και δεν έχετε και τις ειδικές ή κατάλληλες γνώσεις προς τούτο όπως διαφαίνεται από όλην την “εμφάνιση” των κειμένων σας [βλέπετε δεν γράφω απαράδεκτων αλλά τουλάχιστον ατυχών και δεν έχει καμιά σχέση η ποσότητα των γνώσεων κι ούτε είναι κατακριτέα η έλλειψη των γνώσεων που οφείλεται σε πολλούς κοινωνικούς -τυχόν- λόγους και τα γράφω για να μην παρεξηγηθώ όπως συνέβη σε κάποιον άλλον σχολιασμό] το δικαίωμα αυτού του -όποιου- [Μα, αυτά κάνουν οι Αριστεροί στη χώρα μας από το 1940 ως και σήμερα ακόμη, όπως θα αποδειχθεί σε παρακάτω παράθεση σχετικού κειμένου] συνανθρώπου μας, αλλά επιδείξατε απίστευτη ΑΣΕΒΕΙΑ στο αληθινό κι ελεύθερο ανθρώπινο πρόσωπο του αρθρογράφου που είχε κι αυτός [να πάρει η ευχή, να πάρει, επιτέλους!! ] το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, κι όχι μόνο αυτό, ΑΛΛΑ δεν τηρήσατε [αυτό το χούι έχουν οι Έλληνες Αριστεροί] στοιχειώδεις κανόνες που πρέπει να υπάρχουν σε μια πολιτισμένη -υποτίθεται- και δημοκρατική κοινωνία:
ΛΟΙΠΟΝ έχουμε και λέμε: Είσθε κι άτυχος, αγαπητέ κ. Γεράσιμε, να πέσετε πάνω σε νομικό έμπειρο [79 ετών συνταξιούχο] και ειδικό γνώστη της Κοινωνιολογίας και κυρίως της Εφηρμοσμένης Οικονομίας. Και βέβαια, τα γράφω αυτά με μπόλικη δόση χιούμορ, πλάκας και “πειράγματος”, όταν διαπιστώνεται από τα σχόλια η ασέβεια μερικών [και συμπτωματικώς “ξύπνιων” της Αριστεράς και της προόδου: Μα, υπάρχει., συνυπάρχει η Αριστερά με την Πρόοδο; Υπάρχει τέτοιο πραμύθι ακόμη στη σημερινή κοινωνική πολυπλοκότητα; ] που δεν σέβονται [μόνο;] το πρόσωπο του άλλου ανθρώπου που μετέχει στον ΔΙΑΛΟΓΟ, ΔΙΟΤΙ, αγαπητέ κ. Γεράσιμε, το πρώτο και κυριότερο στοιχείο ή συστατικό ενός γόνιμου και πολιτισμένου διαλόγου, είναι ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ -πρωτίστως- του ελεύθερου και διαφορετικού προσώπου του άλλου συμμετέχοντος στον διάλογο ανθρώπου. Και, βέβαια, η έκπληξη ήλθε από μεριάς του εκλεκτού μας συμπολίτη κι έξοχου Φιλολόγου Καθηγητή κ. Γεωργίου Λουπάση, που δεν πρόσεξε αυτήν την λεπτομέρεια του “ΔΙΑΛΟΓΟΥ” σας κι έσπευσε μάλιστα να σάς ενισχύσει από “συντροφική αλληλεγγύη” προς το “φίλιον Στρατόπεδον” όπως ο ίδιος διαχώρισε [αστόχως, βέβαια, αλλά κατά δική του ελεύθερη επιλογή κι ευθύνη αυτής της επιλογής] σε στρατόπεδα τους Έλληνες πολίτες που τους διχάζουν κι αποξενώνουν. Γιατί, οφείλομε να σεβόμαστε τα πρόσωπα των άλλων συμμετεχόντων σε κάποιον διάλογο, ΙΟΥΔΗΠΟΤΕ θέματος: Γιατί αυτός είναι καταρχήν ο βασικός κανόνας στον διάλογο, όπου στα αντίστοιχα προτεινόμενα και ισχυριζόμενα το άλλου συνανθρώπου μας, ΕΜΕΙΣ, όλοι που τυχόν συμμετέχουμε στον διάλογο, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να αντιπαραθέσουμε ή αντιπαρατάξουμε τα δικά μας ΕΛΕΥΘΕΡΑ και ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ Αντεπιχειρήματα, ώστε όσο προχωρεί γόνιμα [δεν βλάπτει η διαφορετικότητα των απόψεων -βλάπτει η έλλειψη σεβασμού και η ειρωνεία στο πρόσωπο του άλλου συνανθρώπου μας, που να πάρε ο διάολος [που λέμε στην Ελληνική Μακεδονία], να πάρει, έχει κι αυτός όπως κι εσείς οι εξυπνάκηδες [ποιοί εξυπνάκηδες -μεταξύ μας να τα τα λέμε: Αριστερός κι έξυπνος; άλλο τρανό παραμύθι των αιθεροβαινόντων της λεγόμενης Αριστεράς, να αναπαυτεί η ψυχή του Ανδρέα που τους … προσγείωσε!!], λυπάμαι γιατί είναι αναγκαίες οι παρεμβάσεις, γιατί δεν καταλαβαίνετε άλλην γλώσσα και τολμάτε και μιλάτε για σεβασμό δικαιωμάτων, ισοτιμία και δικαιοσύνη, αλληλεγγύη κι άλλα παραμύθια της Χαλιμάς, αφού -φώς φανάρι- πρώτος και καλύτερος δεν σεβαστήκατε το εξαίρετο κι ελεύθερο πρόσωπο του αρθρογράφου: Το σεβαστήκατε μήπως; Αλλά ο κόσμος που διαβάζει καταλαβαίνει κι αποδίδει, όσοι βέβαια αγαπούν το δίκιο κι ορθό κι ανθρώπινο, γιατί ΕΙΠΑΜΕ, όλοι μας είμαστε “καλά παιδάκια” και κάνουμε και τα λαθάκια [ποιά λαθάκια που καταστρέψατε τη μάνα γη και το πληρώνουμε αδρά εδώ και καιρό” και τις αστοχίες: Συγγνώμη, μόνο εσείς της Αριστεράς, ποτέ, μα ποτέ δεν αναγνωρίζετε τα λάθη: Αλλά, κάντε λίγη υπομονή και λίγο παρακάτω θα διαβάσετε με ντοκουμέντα και γραπτά το πραγματικό “ξεβράκωμα΄” της εν γένει Αριαστεράς απόν Αρχικομμουνιστή Τάκη Λαζαρίδης που καταδικάστηκε σε θάνατο με τον ήρωα της Αντίστασης Μπελογιάννη κι έκανε 14 ολόκληρα σκληρή φυλακή: Τότε θα καταλάβετε τί εστίν και τα πεπραγμένα της Ελληνικής μας Αριστεράς, από το 1940 ως και σήμερα ακόμη! Θα νιώσετε αηδία – σιχασιά που λένε πάνω στο ηρωικό “Ρουμλούκι” της Ερατεινής Ημαθίας οι ντόπιοι αρχαίοι γνήσιοι Μακεδόνες!! Μόνο για πληροφόρηση κι όχι προσηλυτισμό, γιατί διάβασα και κάτι για … προπαγάνδες και λοιπά παραμύθια, γιατί οι ΄Έλληνες αποζητούν να μάθουν τα αληθή γεγονότα και ποιοί ήσαν οι ΑΠΙΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ της άδικης αιματοχυσίας και της ατελείωτης καταστροφής της χώρας μας, τόσο στα Δεκεμβριανά, όσο και στα Εμφυλιακά και μετέπειτα χρόνια της πατρίδας μας [μετεμφυλιακά δηλαδή], χωρίς μέχρι σήμερα η Αριστερά μας η καλή να έχει αναλάβει τις τεράστιες ευθύνες και το πιο ΣΠΟΥΔΑΙΟ είναι ότι ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ουδείς, μα ουδείς διανοούμενος ή άλλος επίσημος της Αριστεράς να τολμήσει να αντικρούσει ή αμφισβητήσει -έστω- μία φράση του ήρωα και πατριώτη Αρχικομμουνιστή Τάκη Λαζαρίδη: Στη Ζάκυνθο [Οι Γεράσιμοι είστε ενδεχομ΄’ενως από την όμορφη Κεφαλονιά] οι απλοί άνθρωποι λένε σε κάθε παρόμοια περίσταση: “Τα ζα μου αργά!!” Αλλά αυτά τα “αργά ζα” οσονούπω -μέρα τη μέρα- ξυπνούν από τον λήθαργο της άγνοιας και του υπνωτισμού της ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ [έλεος πια να μιλάτε εσείς για προπαγάνδα, αφού και το παρδαλό κατσίκι γνωρίζει ότι το βασικό όπλο αυτών των πολιτικών σχηματισμών – παρατάξεων είναι η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ και η ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΉ [Δηλαδή επιστημονική] ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και ο μύθος της εύκολης και Παραδείσιας ανθρώπινης ζωής!!
ΩΣΤΟΣΟ, συνεχίζουμε με το θέμα του διαλόγου: Με τον σεβασμό στα πρόσωπα των άλλων προσώπων, ο διάλογος προάγεται και πλουτίζετε συνεχώς από τα ετέρωθεν ΑΝΤΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ των συμμετεχόντων και στο τέλος κερδίζουν ΟΛΟΙ με την βελτίωση των όποιων απόψεων ή γνώσεων του; Σας παρακαλώ, αγαπητέ κ. Γεράσιμε, υπάρχει έστω κάποιο ίχνος σεβασμού στον δικό σας διάλογο με τα απίστευτα σχόλιά σας;
Όμως, πέρασε ο πρωινός χρόνος, και πρέπει να κάνω ένα διάλειμμα: Θα επανέλθω, μετά τις οκτώ το βράδυ, σήμερα, να τελειώσω με το σχόλιό μου, συνεπώς οφείλω να ζητήσω συγγνώμη για τη διακοπή. Είμαι και κάποιας προχωρημένης ηλικίας, αλλά έχω κι άλλες υποχρεώσεις για συνδρομή των συνανθρώπων μας αυτούς τους δύσκολους καιρούς, για τους οποίους [τριπλή κρίση: επιδημιολογική, οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή] δεν ΔΙΕΡΩΤΗΘΗΚΑΤΕ, αλλά απαντήσατε με τον δικό σας τρόπο, που δεν επιδέχεται ωστόσο κάποιας αξιολογικής κρίσης. Αλλά θα τα πούμε στη συνέχεια: Με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.

Κύριε Καραγεωργίου, σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάματε και το χρόνο που διαθέσατε για να απαντήσετε σε όσα είχα γράψει. Βέβαια απάντηση δεν βρήκα, μόνο ωραία λόγια για συνανθρώπους, ελεύθερο πρόσωπο, διάλογο κλπ. Ωραία λόγια για σεβασμό προς το πρόσωπό μου και τις απόψεις μου, την ίδια στιγμή που χρησιμοποιείτε εις βάρος μου σχεδόν ατιμωτικούς χαρακτηρισμούς. Καταλαβαίνω πως και αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διάρκεια ενός διαλόγου, που όμως δεν είναι άλλο από “διάλογος”.
Επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής, σας λέω ότι μου είναι δύσκολο να παρακολουθήσω συνομιλητή μου που ξεχνά ότι ουκ εν τω πολλώ το ευ. Να είστε καλά.

Επανερχόμενος στη συνέχεια για το τέλος του εκτενούς -απαραιτήτως ωστόσο- βρήκα και το τρίτο σας σχόλιο, αλλά και πάλι συνεχίζετε τον ίδιο τρόπο γραφής και μέ φορτώνετε εντελώς άστοχα, άδικα κι αυθαίρετα σκέψεις και γεγονότα που δεν έχουν σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα και το ανθρώπινο πρόσωπό μου και η ανευθυνότητα των λόγων κι απόψεων σας με στενοχωρεί και θλίβει ακόμη περισσότερο, αφού είστε -κατά δήλωσή σας- οικογενειάρχης και με παιδιά -να τα χαίρεστε με όλη τη συμπάθεια κι εκτίμησή μου-. Πότε και πώς, ευλογημένε κ. Γεράσιμε σάς “προκάλεσα”; Μα γράφονται τέτοια ανυπόστατες απόψεις για το πρόσωπό μου, που δεν έχω απολύτως τίποτε εναντίον σας, και το μόνο που είπα και διερωτήθηκα ήταν για την διαπιστωθείσα ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ, στο πρόσωπο του αρθρογράφου που κι αυτός σαν ελεύθερο και διαφορετικό πρόσωπο έχει -πώς να το κάνουμε δηλαδή και να γίνει το δικό σας θέλημα ώστε να τού αποκλεισθεί το φυσικό και Θεόσδοτο δώρο της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ επιλογής, δηλαδή του δικαιώματός του για την όποια έκφραση απόψεων, ιδεών κ.λ.π- το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης κ.λ.π, κ.λ.π.
Επειδή ισχυριστήκατε -τα γράφω στο σχόλιό μου- ότι κάνετε διάλογο με τις δύο αλλόκοτες [καλά διαβάζετε] σειρές, είναι αλήθεια ότι χαμογέλασα με την άποψή σας, αφού ΓΝΩΡΙΖΩ, ότι στον οποιοδήποτε ΔΙΑΛΟΓΟ το πρώτο και βασικό στοιχείο είναι ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ του άλλου συνανθρώπου μας [δικαίωμά του και .. καπέλο του που λέμε στο χωριό μου, να έχει τη δική του άποψη, την δική του κι ενδεχομένως την διαφορετική ιδεολογία από μάς τους άλλους] κι οφείλουμε να προτείνουμε καλόπιστα τα ΔΙΚΑ μας ΑΝΤΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ και στη συνέχεια του καλόπιστου και γόνιμου διαλόγου να καλυτερεύουν -βελτιώνονται τα εκατέρωθεν επιχειρήματα των συμμετεχόντων με ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟ όφελος στον καθένα μας και βέβαια την βελτίωση των γνώσεων σας. Για να σάς δώσω ένα μικρό, αλλά πρόσφατο παράδειγμα γόνιμου κι ωφέλιμου διαλόγου, σε πλαίσια πολιτισμένα, καλής πίστης, εκτίμησης και σεβασμού στα πρόσωπα του διαλόγου. Τρεις ή τέσσερις περιπτώσεις, όπου γνωστοί ή άγνωστοί μου Χανιώτες, εκλεκτοί και σπουδαίοι άνθρωποι των γραμμάτων, που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης κι αγάπης στην πόλη των Χανίων και όχι μόνο, αυτοί οι εξαίρετοι κατά πάντα συμπολίτες μας έγραψαν με δική τους ελευθερία λόγου και πολλών γνώσεων σπουδαία άρθρα, που βέβαια είχαν χρώμα της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ιδεολογίας ή πεποίθησης [σας είπα δεν ασχολούμαι με την πολιτική και τα κόμματα]. Τα περισσότερα σημεία των άρθρων τους ήταν εξαίρετα και συμφωνούσα [όπως πάντα κάνω και δεν ξεχωρίζω ποιός και τί είναι ο αρθρογράφος] με αυτά, αλλά υπήρχαν και μερικές απόψεις τους που απείχαν μακράν από την ιστορική αλήθεια και κοινωνική πραγματικότητα και στο σχόλιο μου διετύπωσα με πολιτισμένο και διακριτικό τρόπο τις δικές μου απόψεις και γνώσεις, επιβεβαιωμένες εμπειρικώς [αληθινά βιώματα δικά μου] κι επιστημονικώς,. αφού ασχολήθηκα επί σειράν ετών με τα ζητήματα εκείνα [των άρθρων δηλαδή] και, βέβαια, με ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ στο καταξιωμένο ανθρώπινο πρόσωπο και το κέρδος με τα δικά μου ΑΝΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ήταν η βελτίωση των απόψεών μας και κυρίως η απόκτηση μερικών αληθειών [τώρα πόσο μπορούμε εμείς οι αδύναμοι άνθρωποι να έχουμε και κατέχουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ -άλλο θέμα που θέλει πέντε τόμους βιβλίων], βασισμένων, ωστόσο στις εμπειρικές κι επιστημονικές, εκατέρωθεν, γνώσεις μας. Προέκυψε θέμα για το “παραμύθι” δηλαδή της Δεξιάς και των “δεξιών” στην Ελλάδα [άλλο το ζήτημα στα ισχύοντα οικονομικά και κοινωνικά συστήματα και ιδίως στον επάρατο κι απάνθρωπο Καπιταλισμό, από τον οποίο όμως ΟΛΗ η ανθρωπότητα δεν “ξεκολλά” και καρπώνεται συνάμα όλες τις “ευκαιρίες” που παρέχει αφειδώλευτα ΠΑΝΤΟΥ, δίχως να ξεχωρίσει δεξιούς κι αριστερούς, για να μην πω ότι πιο πολύ ευνοούνται τα “σαΐνια” της Αριστεράς εν γένει. Επαναλαμβάνω ότι με την βοήθεια του Θεού και την εργατικότητά μου στα χωράφια του βάλτου Βεροίας και μετέπειτα σε σκληρές χειρωνακτικές κι απάνθρωπες εργασίες στην Ευρώπη για να βγάλω τα έξοδα των συμπληρωματικών σπουδών μου, τελειοποίησα -όσο είναι δυνατόν- τις γνώσεις μου στην εφηρμοσμένη Οικονομία [εκτός των νομικών σπουδών μου στο Αριστοτέλειο] και κατά συνέπεια, γιατί σας ενοχλεί ή γιατί δεν μού αναγνωρίζετε το ίδιο με σας δικαίωμα της όποιας επιλογής λόγου [έπαινος; π.χ. για την καλύτερη Ελληνική Κυβέρνηση -ΠΡΟΣΕΞΤΕ- από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, κι έχω σας είπα και τον λόγο της γνώσης – επίγνωσης, δεδομένων των συντρεχουσών τριών ασύλληπτης καταστροφικότητας ΚΡΙΣΕΩΝ: Επιδημιολογική, Οικονομική και Κλιματική αλλαγή, για την οποία οφείλουμε να ομολογήσουμε την ευθύνη και ημών των ανθρώπων, αλλά πρωτίστως των αρχηγών και κυβερνητών του κόσμου τούτο, που επέτρεψαν για το χρήμα τα εκτρώματα των μεγαλουπόλεων, καταστρέφουν οσημέραι τα υγιή οικοσυστήματα και με την αλόγιστη χρήση και εξόρυξη του ορυκτού πλούτου και την παντοία βουλιμία των επιχειρηματιών και βιομηχάνων οδεύουμε και στον αιφνίδιο θάνατο και όλεθρο από το Θερμοπυρηνικό ολοκαύτωμα. έχουμε τίποτε να μοιράσουμε οι δυό μας, που όπως διαπιστώνω και το ενδιαφέρον σου για περισσότερη δικαιοσύνη και κράτος Προνοίας κι ανησυχείς -και σωστά ανησυχείς- και για το μέλλον των παιδιών σου, αλλά ακολουθείς τη γνωστή “πεπατημένη” τακτική -μονολιθική και απίστευτα φανατική- [λέτε να μην ξέρω τί γράφω, και θαρρείς ότι η δική σου Αριστερά είναι αθώα;] με τα γνωστά αποτελέσματα ν’ αδικείται τον εαυτό σας και να μην σέβεστε το ελεύθερο, μοναδικό και διαφορετικό πρόσωπο των άλλων συνανθρώπων σας, Ποιός σάς εμπόδισε και πώς γράψατε ότι σάς επέτρεψα να γράψετε την άποψή σας -μπορώ να το κάνω αυτό, αγαπητέ κ. Γεράσιμε; ένας απλός ΄Ελληνας πολίτης δημοκρατικών πεποιθήσεων είμαι που αγαπώ και πονώ την όμορφη πατρίδα μας κι όλους τους ανθρώπους όπου γης κι ανεξαρτήτως των όποιων και διαφορετικών τους υπαγωγών – καταβολών [θρησκεία, χρώμα, γλώσσα, καταγωγή, εθνότητα, κουλτούρα κ.λ.π]. Στενοχωριέμαι και θλίβομαι, όταν τριγυρίζετε γύρω από την πολιτική και τα κόμματα, θαρρείς οι άλλοι είναι καλύτεροι… Ο καθένας και ιδιαίτερα οι ηγέτες της χώρας να αναλάβουν αυτοί οι ίδιοι τις όποιες τούς αναλογούν ευθύνες, όταν αυτές ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ στη δικαιοσύνη με βάσιμα αποδεικτικά στοιχεία ενοχής κ.λ.π. Γιατί να στενοχωρηθώ και να χαλάσω την καρδιά μου με σάς, με τον παραδίπλα και τους άλλους συνανθρώπους μου, αφού δεν μπορώ, δεν με συμφέρει να μην αγαπώ και να μην θυσιάζομαι για όλους τους ανθρώπους. Αυτή είναι η ζωή μου, γι’ αυτό και στενοχωρήθηκα για τον άδικο κι ανήθικο χλευασμό σας, για την έγνοια των συμπατριωτών μου. Επειδή, όπως εικάζω -συμπεραίνω- θα είσθε πολύ νεότερος μου και σάς κάνω ηλικιακά ανάμεσα στα σαράντα και 55 το πολύ ετών [μακάρι να είστε πιο νέος για να συνεχίσετε τον σκληρό αγώνα της οικογενειακής βιοπάλης και πιστεύω πώς “Γεράσιμος” και κακός άνθρωπος δεν γίνεται κι έχω λόγο γνώσεως], δεχθήτε μια μικρή συμβουλή: μακριά από κάθε φανατισμό [θρησκευτικό, πολιτικό, στρατιωτικό, ιδεολογικό, αθλητικό κ.λ.π], γιατί αυτός σκοτίζει τον νου μας, την ψυχή, την συνείδηση και το θέλημά μας και οδηγεί στη σίγουρη φθορά και τον θάνατο ενίοτε, αφού καταστρέφει πρωτίστως την υγεία μας. Να έχεις και να διατηρείς και με περηφάνεια τις όποιες επιλέγετε ιδέες, γνώμες κι απόψεις όχι μόνο για την πολιτική και τους εκπροσώπους τους, αλλά και για όλες τις άλλες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, και να στηρίζεστε στις δικές δυνάμεις, ζητώντας πάντα τη βοήθεια και στήριξη του Θεάνθρωπου Χριστού. όμως, να προσέχετε και να σέβεστε και τών αλλωνών το ελεύθερο, μοναδικό, διαφορετικό ανθρώπινο πρόσωπο, ώστε να επικρατήσει η ειρηνική συμβίωση και συνύπαρξη των ανθρώπων. Στον κοινωνικό μύλο χρειάζεται, αγαπητέ κ. Γεράσιμε, να πέσει πολύ νερό και, βέβαια, σταδιακά η δική μας υπαρκτική αλλαγή και πνευματική μεταμόρφωση. Μακάρι. Είδατε με τα μικρά σας σχόλια, πόσα θέματα προέκυψαν κι αυτός είναι ο πολιτισμός να σεβόμαστε τα όποια άλλα διαφορετικά πρόσωπα, γιατί μόνο με τον καλόπιστο διάλογο, την καλή διάθεσή μας για όλους τους συνανθρώπους μας θα βελτιώσουμε την πνευματική μας εικόνα και θα ξεφύγουμε από την άγνοια, που δυστυχώς την εκμεταλλεύονται αυτήν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ [ο νοών νοήτω].
Ωστόσο, ήθελα να έγραφα λίγα πράγματα για το ΑΠΟΛΥΤΟ μέγεθος του δικαιώματος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, αλλά με την πολυλογία μου -ωστόσο κρίνω αναγκαία λόγω των πολλών θεμάτων των σχολίων σας- αλλά θα σταματήσω και θα επικεντρώσω τα σχόλια μου στα δύο τελευταία θέματα, που εκ πρώτης όψεως έχετε μεγάλη άγνοια της ιστορικής αλήθειας και πραγματικότητας [την έχουν και σπουδαίοι διανοούμενοι της Αριστεράς εν γένει και μην πολυσκοτίζεσθε γι’ αυτό] και είναι: Το ζήτημα της προπαγάνδας [ [έχετε παντελή άγνοια, δυστυχώς που το γράφω, αλλά ευθύς παρακάτω θα το διαπιστώσετε κι εσείς ο ίδιος και σάς παρακαλώ κρατήστε την ψυχραιμία σας]. Και για να σάς προλάβω από νέα αστοχία, σάς πληροφορώ ότι όσα παρακάτω θα εκθέσω ΜΟΝΟ για ενημέρωση και όχι για οποιονδήποτε λόγο που θα μπορούσατε να υποθέτατε, τα έγραψα στον διάλογο που είχα με πολύ σπουδαίους επιστήμονες και εκλεκτούς συμπολίτες μας που εκφράζουν και υπηρετούν [δικαίωμά τους και καλά κάνουν] τα ιδανικά ή ιδεώδη [ιδεολογία] της Αριστεράς: με πειστικά και βεβαιωμένα στοιχεία, ντοκουμέντα και γεγονότα και με ιδανικό διάλογο και σεβασμό στα ελεύθερα και διαφορετικά πρόσωπα: και βέβαια κερδισμένοι από τον διάλογο βγήκαμε όλοι μας με τις βελτιωμένες πια απόψεις και την ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ κάποιας ιστορικής αλήθειας. Συνακόλουθα θα πληροφορηθείτε μερικά πράγματα που δεν τα γνωρίζατε [αφήστε που η συστηματική Αριστερή ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ δεν σας “επέτρεπε” -βάζω επίτηδες τα εισαγωγικά στη λέξη κι έχω τον λόγο μου] μέχρι πρόσφατα: Κάντε λίγη υπομονή κι αρχίζω πρώτα με μία απαραίτητη ιστορική ενημέρωση της δύσκολης εποχής της δεκαετίας 1940, κι ύστερα θα μπούμε στο “ζουμί” της υπόθεσης, για το τί είναι και ποιά είναι αυτή ή “καλή μας Αριστερά” της Ελλάδας, τα εμφυλιακά και Δεκεμβριανά 1944 [ξεχάστε τα παραμύθια και την προπαγάνδα της Αριστεράς και θα εκπλαγείτε για το ποιός ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για την άδικη αιματοχυσία και την ανείπωτη καταστροφή της πατρίδας μας,. για την οποία οι διανοούμενοί μας σφυρίζουν κλέφτικα και.. σιωπούν. Θα πληροφορηθείτε τα πάντα ως και τώρα που γράφομε τα σχόλια μας και τα μετεμφυλιακά και τα φορτώνουν οι εξυπνάκηδες αριστεροί ΟΛΑ στην πλάτη κι ευθύνη των δεξιών -ντεμέκ- ή των ξένων. ΠΡΟΣΕΞΤΕ σας παρακαλώ το εξής: Μέχρι σήμερα, κανείς αριστερός διανοούμενος, ηγέτης ή απλός ακόλουθος της Αριστεράς, επαναλαμβάνω μέχρι σήμερα δεν διανοήθηκε ή δεν τόλμησε να αντικρούσει [όχι την δική μου εργασία για τα αίτια του εμφυλίου] ή να αμφισβητήσει έστω μία φράση του ήρωα αγωνιστή κι αληθινού Έλληνα πατριώτη, του Αρχικομμουνιστή Τάκη Λαζαρίδη, για τα όσα αληθή και αποδεδειγμένα έγραψε, δήλωσε κι αποκάλυψε, αλλά και “ξεβράκωσε” κυριολεκτικά την εν γένει Αριστερά, τόσο για την αποκλειστική ευθύνη της Αριστεράς για τα Δεκεμβριανά 1944 και τον εμφύλιο και την μετεμφυλιακή της συμπεριφορά, ιδιαίτερα για την πρωτοφανή και συστηματική προπαγάνδα της Αριστεράς, που στο παιχνίδι αυτό [πού να ξέρεις εσύ φίλτατε κ. Γεράσιμε] η καλή μας Αριστερά της Ελλάδος είναι ασυναγώνιστη κι ακατανίκητη!! Αλλά ας τα δούμε όλα αυτά παρακάτω:
Λοιπόν πάμε στην εισαγωγή: Οι πάντες στην Ελλάδα [και η Αριστερά εννοείται] καταλήγουν ότι ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος ΔΕΝ υπήρξε προϊόν των κοινωνικών διαιρέσεων της χώρας μας, αλλά των ανώμαλων συνθηκών που προκάλεσε στη χώρα η περίοδος της Κατοχής, Αυτή, δηλαδή η Κατοχή, ήταν που οδήγησε στη συρρίκνωση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, τη ριζοσπαστικοποίηση του ελληνικού λαού και τη μετεξέλιξη του Κ.Κ.Ε σε πολιτική δύναμη με σοβαρή κι υπολογίσιμη στρατιωτική ισχύ, ως το τέλος του 1944. Στη διάρκεια μιας επιστημονικής -κοινωνιολογικής έρευνας μου για τα αίτια και τις ανείπωτες καταστροφές του εμφυλίου σπαραγμού, γνώρισα τυχαίως στις Βρυξέλλες [Βέλγιο] μιαν σπουδαία δημοσιογράφο, ιστορικό, κυνηγημένη από το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο που συμπτωματικώς ασχολούταν κι αυτή με τους δύο εμφυλίους πολέμους, τον Ισπανικό και τον Ελληνικό. Έτσι συνεργαστήκαμε, ανταλλάξαμε ιδέες και ντοκουμέντα και καταλήξαμε στα εξής αληθή και πραγματικά συμπεράσματα: Στην Ισπανία η Αριστερά ήταν πλουραλιστική [κομμουνιστές, σοσιαλιστές, τροτσκιστές, αναρχικοί και κάθε είδους κεντρώοι κι αριστεροί, ενώ στην Ελλάδα συνέβη και ίσχυσε ακριβώς το αντίθετο: Δηλαδή η Αριστερά ήταν μονοδιάστατη, παρά τον κατ’ επίφαση πλουραλισμό του Ε.Α.Μ., ενώ η παράταξη και πτέρυγα των νικητών του εμφυλίου υπήρξε πολυδιάστατη. Το Κέντρο, η μεγάλη δημοκρατική παράταξη του 70% του ελληνικού πληθυσμού [πολύ καλά και σωστά διαβάζετε και μην δυσφορείτε κ. Γεράσιμε] υπήρξε το κυρίαρχο και βασικό στοιχείο της αστικής παράταξης. [Η Αριστερά στη συνέχεια αναληθώς αλλά για δικούς της λόγους την αποκαλεί ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ, ενώ στην πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας ΟΥΔΕΠΟΤΕ η Αριστερά δεν τα πήγαινε καλά με την πρόοδο και τις μεταρρυθμίσεις, και ήταν μόνο η ρητορική του πολιτικού λόγου της: μιλάμε για αποδεδειγμένες αλήθειες, γνωστές άλλωστε σ’ όλους τους ερευνητές, κοινωνιολόγους, νομικούς, οικονομολόγους κ.λ.π. και δεν φτάνε, φίλε κ. Γεράσιμε η δική σου φιλότιμη γνώμη κι άποψη, δυστυχώς. Σεβαστό το πρόσωπό σας και ελεύθερο να διατυπώνει όποια θέλει άποψη και γνώμη, αλλά τα θέματα της σύγχρονης Οικονομίας είναι ΑΒΥΣΣΟΣ ποικίλων διαδικασιών και ιδίως των συνθηκών αγοράς σε παγκόσμια κλίματα. Σπουδαίοι οικονομολόγοι και ειδικοί κοινωνιολόγοι γονατίζουν μπροστά στη σημερινή γιγαντιαία κι ανυπολόγιστη οικονομική και κοινωνική ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ. Κι εσείς κι όλοι μας σχεδόν τολμάμε και δεν σεβόμαστε το ελεύθερο, κοινωνικό και διαφορετικό πρόσωπο των άλλων συνανθρώπων μας!!
Και πριν προχωρήσω στην περαιτέρω εξιστόρηση, οφείλω να ζητήσω συγγνώμη κι από σας κ. Γεράσιμε και τους φίλους αναγνώστες των σχολίων, για την πληθώρα των αμέτρητων λαθών που διαπίστωσα εκ των υστέρων. Ελπίζω στην κατανόησή σας και δεν μού φταίει κανένας δαίμονας του κομπιούτερ, παρά η μεγάλη κούραση μου και η έλλειψη του ύπνου, λόγω πολλών ενασχολήσεων με άλλα ζητήματα των ειδικοτήτων μου. Δεν μπορούσα ν’ ανοίξω τα μάτια μου και τα λάθη επανωτά κι αδικαιολόγητα, κι ας είμαι κατά το δυνατόν ορθογράφος. Και πολλά ρήματα θέλουν διορθώσεις στις συλλαβές, γιατί αλλοιώνεται η σημασία αυτών που ήθελα να εκφράσω: Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι θα διορθώστε τα λάθη μου κι ευχαριστώ εκ των προτέρων για την υπομονή σας, αλλά και την κατανόησή σας, αφού συμπλήρωσα τα 79 μου χρόνια, γερός και δυνατός, όπως ήμουν στα 25 χρόνια μου:
Συνεχίζω, αυτή η μεγάλη Κεντρώα δημοκρατική παράταξη [ξεχάστε τους λόγους που για λόγους προσωπικούς και φιλοδοξίες για θώκους και αρχηγίες αυτό το Κέντρο μοιράστηκε στα δύο, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες για την πατρίδα μας, αφού τα γενναία και ριζοσπαστικά μέτρα ή μεταρρυθμίσεις σε πολλούς τομείς της ταλαίπωρης πατρίδας μας απαιτούσε και ήθελε ισχυρότατη πλειοψηφία για ένα κράτος δικαίου και προνοίας. Οι διαφορές [ασχολήθηκα περισσότερα από 10 χρόνια με το θέμα της διαίρεσης των δυνάμεων του Κέντρου] είναι οι συνήθεις που υπάρχουν και διατυπώνονται εκάστοτε σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς – κόμματα κ.λ.π, αλλά μερικοί ανοήτως σκεπτόμενοι έχουν άλλες απόψεις κ.λ.π. Μακάρι να δημιουργηθεί ένα Κεντρώο Δημοκρατικό σχήμα της τάξης 60-65% του ελληνικού πληθυσμού και τότε θα έχουμε απίστευτες δημιουργικές μεταρρυθμίσεις και γενναία μέτρα για την πρόοδο και την προστασία των αδύναμων ελλήνων πολιτών, αλλά και την απίστευτη δύναμη της χώρας μας. Και η Αριστερά; Ό, τι καλό κι εποικοδομητικό προτάσσει, οφείλει μια δημοκρατική Κυβέρνηση να το εντάξει στο καθόλου κυβερνητικό πρόγραμμά της: κανείς δεν περισσεύει και κανείς δεν είναι απορριπτέος σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Ελπίζω τα παιδιά και τα εγγόνια μας να υλοποιήσουν τέτοια οράματα και προοπτικές. Γνωρίζω κι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγνότητα των νέων μας ανθρώπων και δεν απλά ευχολόγια: είμαι σίγουρος πως οι νέοι μας άνθρωποι σύντομα θα πρωτοπορούν στην πρόοδο και τη δημιουργία μιας καλής και θεμιτής κοινωνίας -οικονομίας, όπου όλοι οι πολίτες θα συνυπάρχουν και συμβιώνουν ειρηνικά. Η διαφορετικότητα των ανθρώπων ποτέ δεν βλάπτει κι ούτε συγχύζει ή διαιρεί.
Ας προχωρήσουμε: Η σύγκριση των δύο εμφυλίων, έδειξε κι απόδειξε, ότι ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, παρά τις τεράστιες απώλειες και τα βαθύτατα τραύματα που προκάλεσε στην πατρίδα μας, δεν έφτασε, ωστόσο, στα απίστευτα άκρα του Ισπανικού εμφυλίου, κι αυτό ακριβώς εξηγούσε τη διαφορετική πρόσληψη των πολέμων αυτών στη Συλλογική Μνήμη των δύο λαών. Οι διαφορές ανάμεσα στους δύο εμφυλίους πολέμους αφορούσαν και τη μεταπολεμική τους κληρονομιά. Η λήξη του πολέμου βρήκε την Αριστερά ΑΗΤΤΗΜΕΝΗ [Θα δούμε παρακάτω ποιός υπήρξε ο νικητής και θα εκπλαγούμε φυσικά] τόσο στην Ισπανία, όσο και στην Ελλάδα: Όμως, η ήττα αυτή είχε διαφορετικές συνέπειες [παρακαλώ την προσοχή σας για τα περαιτέρω] για την κάθε χώρα: Και στην μεν Ισπανία οικοδομήθηκε ένα στυγνό Φράνκικο δικτατορικό καθεστώς κι άφησε αγιάτρευτες και πολλές πληγές στην ισπανική κοινωνία. Αντίθετα, στην Ελλάδα, οι νικητές του πολέμου, δηλαδή το Κέντρο [70%] και η λεγόμενη από την Αριστερά, “ΔΕΞΙΑ” με 5-7, 5% μιας συμπαγούς μάζας πάμπτωχων κι αναλφάβητων εν πολλοίς αγροτών και πολιτών της υπαίθρου, που στάθηκαν με μίσος αθεράπευτο ΔΕΞΙΑ από τα “ΑΡΙΣΤΕΡΑ χαρακώματα των δολοφόνων και σφαγέων των ανθρώπων τους και ιδιαίτερα της σφαγής χιλιάδων φαντάρων – στρατιωτών της σκληρής και ανθελληνικής – προδοτικής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε και της εν γένει Αριστεράς, χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός λόγος για την εμφύλια σύρραξη [θα το διαπιστώσετε λίγο παρακάτω και τον άδικο σκοτωμό των νέων παιδιών φαντάρων – αλλά και της τρομακτικής απώλειας -άδικα των αδίκων- χιλιάδων νέων ανθρώπων [νέοι και λυγερόκορμες κοπέλες] του αντίπαλου δημοκρατικού στρατού -αντάρτες, που οι περισσότεροι στρατολογήθηκαν βιαίως από την ηλίθια τότε ηγεσία της Αριστεράς, όπως περιγράφεται σε βιβλίο παλιού κομμουνιστή συγγραφέα [Ο παλιός Μαργαρίτης]. Λίγο παρακάτω θα δούμε πώς συμπεριφέρθηκαν [είπαμε υπήρξαν -ντεμέκ- οι νικητές] οι νικητές του εμφυλίου πολέμου και ποιά υπήρξε η μετεμφυλιακή συμπεριφορά της καλής μας Ελληνικής Αριστεράς μέχρι και σήμερα. Αυτοί λοιπόν οι νικητές του εμφυλίου στην Ελλάδα -σε αντίθεση με την Ισπανία, διατήρησαν την χώρα μας -καλά διαβάζετε κ. Γεράσιμε- σε κοινοβουλευτική τροχιά, που ούτε στον ύπνο και τη φαντασία τους το υπολόγισαν οι της Αριστεράς, αφού γνώριζαν την ανείπωτη κι αδικαιολόγητη καταστροφή της χώρας μας και την άδικη κι εγκληματική σφαγή των αθώων φαντάρων, αλλά και των νέων ανταρτών του δημοκρατικού στρατού, αλλά η Αριστερά δεν τα υπολογίζει κάτι τέτοια και θα δούμε και τα στερνά της- και παρότι το πολιτικό σύστημα εκείνης της εποχής ήταν κάτω από τους γνωστούς ελέγχους και περιορισμούς -και πως να μην ήταν ύστερα από τις πρόσφατες καταστροφές και την αδικαιολόγητη απώλεια αμέτρητων ελλήνων πολιτών!!- , ΩΣΤΟΣΟ, δεν έπαυε να είναι κοινοβουλευτικό, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που στις ελεύθερες [και οι πεθαμένοι Αριστεροί όλης της χώρας εψήφισαν με φανατισμό και μίσος για την ήττα τους] βουλευτικές εκλογές του 1958, η τότε ενωμένη Αριστερά [η Ε.Δ.Α, δηλ. και το “κρυφό” Κ.Κ.Ε] ΑΝΑΔΕΙΧΤΗΚΕ [ΟΚΤΏ ΜΌΛΙΣ ΧΡΟΝΙΑ από τη λήξη του εμφυλίου [για κάντε και καμιά άλλη υπόθεση κ. Γεράσιμε, δηλαδή ας πούμε να ήταν νικήτρια του εμφυλίου η Αριστερά!] σε κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και με το απίστευτο ποσοστό του 25% περίπου της συνολικής Βουλευτικής δύναμης της χώρας μας και σε ποσοστό, περίπου 20,02% του συνόλου Ελληνικού πληθυσμού. Ε, λοιπόν αυτό ήταν [ορόσημο και μέτρο το 1958] είναι και θα είναι το ανώτατο όριο του ποσοστού της εν γένει Αριστεράς, εννοείται μαζί και με Κ.Κ.Ε. Ξεχάστε τις όμορφες μέρες της Αριστεράς των τελευταίων συμβάντων και της σημερινής εμφάνισης της “κυλιόμενης” ή μετακινούμενης πολιτικής άμμου, της λεγόμενης “Κεντροαριστεράς”, το δεκανίκι και στήριγμα του ΣΥΡΙΖΑ. ΘΥΜΗΘΗΤΕ με ύστερα από 2-3 χρόνια κι ελάτε να σας φιλοξενήσω οικογενειακώς στο μεγάλο σπίτι μας στα Χανιά, που είμαστε οι δυο μας μόνοι τώρα, αφού τα παιδιά παντρεμένα βρίσκονται μακριά μας: η κόρη η μεγαλύτερη Πρωτοδίκης στην Αθήνα – Πειραιά κι ο γιός στην Καλαμαριά, τη δεύτερη πατρίδα μου. Πλάκα κάνω, κ. Γεράσιμε, γιατί τον πρώτο και κύριο λόγο τον έχει ο κυρίαρχος δημοκρατικός ελληνικός λαός, αλλά η πρόσκλησή μου ισχύει και με χαρά σας περιμένουμε -όταν οι καιροί το επιτρέψουν- να σας φιλοξενήσουμε όσο καιρό θελήσετε, για ν’ απολαύσετε τις αμέτρητες ομορφιές των Χανίων κι όλης της Κρήτης μας με την οικογένειά σας, ιδιαίτερα τα παιδιά σας θα ενθουσιαστούν και κάνε προπονήσεις για καλό “τάβλι”. Και, βέβαια, θα διαπιστώσετε από κοντά και θα βιώσετε την αληθινή φιλική αγάπη μας, που πάντα προσφέρουμε απλά και χαλαρά σ’ όλους -κυρίως- νεότερους συνανθρώπους μας. Θα διαπιστώσετε ότι μόνο η ενότητα των ελλήνων, η αγάπη και η πραγματική αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους της χώρας μας θα φέρει την πραγματική πρόοδο: και η διαφορετικότητα στις απόψεις και το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση ιδεών κι επιλογών δεν διαιρεί κι ούτε χωρίζει τους σώφρονες κι αληθινούς έλληνες πατριώτες. Αλλά περνά η ώρα και θα ξημερώσω πάλι: Συνεχίζω. Ωστόσο, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, οι γνωστοί προδότες ή δωσίλογοι της πατρίδας μας που συνεργάστηκαν με τους Ναζί και πλούτισαν πίνοντας το αίμα φτωχών και δύστυχων ελλήνων πολιτών, αυτοί λοιπόν οι εγκληματίες και προδότες τρύπωσαν στις τάξεις της λεγόμενης ΔΕΞΙΑΣ που έχασαν και θρήνησαν την άδικη απώλεια των παιδιών τους και σε λίγα χρόνια τους “βλέπαμε” να μετέχουν δυναμικά σε όλα τα αστικά μικρά και μεγάλα πολιτικά κόμματα [γνωρίζω τις πιο μικρές λεπτομέρειες περί τούτου] και να αναδεικνύονται κιόλας, σε όλα τα κόμματα, εκτός από το δυναμικό Κ.Κ.Ε. Αυτή είναι η αλήθεια κι οφείλουμε να την λέμε. Όμως έχω υποχρέωση να καταθέσω, ότι χιλιάδες αθώοι και δύστυχοι έλληνες πατριώτες που ονειρεύονταν ένα δημοκρατικό, ελεύθερο, προοδευτικό, κράτος Δικαίου και Προνοίας, αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα βουνά της πατρίδας μας -πολλοί δηλ. χιλιάδες χάθηκαν και πέθαναν από τις κακουχίες κι ελλείψεις- για ν’ αποφύγουν τον θάνατο των οικογενειών τους, τα μαρτύρια, τους άγριους ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια της τότε χωροφυλακής και το μένος των κρατικών τότε αρχών [τα πνεύματα ήταν εξημμένα και τα μίση και οι αντεκδικήσεις στην καθημερινότητα της ζωής], για να προδοθούν τα όνειρα και τα οράματά τους από την τότε άθλια ηγεσία της Αριστεράς. Γι’ αυτό και το τελικό συμπέρασμα των δικών μου ερευνών ήταν και είνα: ποτέ πια εμφύλιος σπαραγμός και διχόνοια ανάμεσα στον βασανισμένο και ταλανισμένο λαό μας και πάντα μάχομαι με όλες τις δυνάμεις για την αποτροπή οιουδήποτε μελλοντικού εμφυλίου πολέμου ή διαμάχης. Να ζούμε μέσα σε δημοκρατικό πολίτευμα κι όλοι οι οι έλληνες ν’ απολαμβάνουμε τα δικαιώματα που μάς ανήκουν από τη φύση και τους νόμους της πατρίδας μας, προστατεύοντας σαν τα μάτια μας και το φυσικό περιβάλλον που άρχισε να εκδικείται τον πλανήτη μας με τις φυσικές καταστροφές και την κλιματική αλλαγή.
Και με την Ισπανίδα δημοσιογράφο και ιστορικό καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα: Παραδεχθήκαμε σε συντριπτικό ποσοστό την αποκλειστική σχεδόν ευθύνη της εν γένει Αριστεράς για τα αιματηρά γεγονότα των συρράξεων και της ανυπολόγιστης καταστροφής της χώρας μας, δεδομένου μετά την συμφωνηθείσα διανομή κι επιρροή ζωνών των μεγάλων και νικητριών δυνάμεων [συμφωνία Γιάλτας] δεν υπήρχε κανένας λόγος εμφύλιας σύρραξης, παρά η εξωφρενική κι αρρωστημένη βούληση της άκρας Αριστεράς για την δια της βίας των όπλων και του αίματος ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ της εξουσίας στη χώρα μας, όπως θα δηλώσει αμέσως παρακάτω ο Αρχικομμουνιστής Τάκης Λαζαρίδης. Κι ενώ λοιπόν οι νικητές του πολέμου, κι ακριβώς για την αποτροπή επανάληψης νέας καταστροφικής κι αδελφοκτόνου σύγκρουσης ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ [και ορθώς, αλλά λίγο αργότερα αποδείχτηκε ότι έβαλαν οχιές στον κόρφο τους] έμπρακτα και σε ικανοποιητικό βαθμό μεταπολεμική ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, ισορροπία, υπομονή και λήθη, ενώ οι ηττημένοι φίλοι μας της καλής Αριστεράς λησμόνησαν πολύ γρήγορα κι εύκολα, απόλυτοι δέσμιοι της επιλεκτικής τους μνήμης και του ανεξήγητου φανατισμού: ο φανατισμός και το πολιτικό μίσος πάνε αγκαλιά με την νεφελώδη ιδεολογία της εν γένει Αριστεράς κι αυτό είναι γνωστό στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Αλλά για την καλή μας Αριστεράς ας αφήσουμε να μιλήσει ο ήρωας κι αληθινός κομμουνιστής Τάκης Λαζαρίδης πού, είπαμε, καταδικάστηκε σε θάνατο με τον ηρωικό Μπελογιάννη το 1962, όντας φαντάρος του εθνικού στρατού. Τελικώς, η ποινή του -γνωστά γεγονότα- μετετράπη σε ισόβια για να παραμείνει έγκλειστος επί 14 χρόνια στις απάνθρωπες τότε για κρατούμενους έλληνες κομμουνιστές. Κι όσα είπε, έγραψε, δήλωσε κι αποκάλυψε δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, όσο το γεγονός ότι εδώ και Σαράντα, Πενήντα και Εξήντα σχεδόν χρόνια, ΚΑΝΕΙΣ, μα κανείς διανοούμενος ή ηγετικό στέλεχος ή κάποιος σημαίνων έλληνας κομμουνιστής η Αριστερός, ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, δεν τόλμησε να αντικρούσει ή διαψεύσει, έστω, μια φράση του Τάκη Λαζαρίδη, που κυριολεκτικά “ξεβρακώνει” κι αποκαλύπτει ποιά ήταν και είναι μέχρι σήμερα η καλή μας Αριστερά.
Ας τον διαβάσουμε, για να εκπλαγούμε από την αποκάλυψη του αληθινού προσώπου της Αριστεράς:
ΤΑΚΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ: Α,- ” Η θυσία του Μπελογιάννη, αλλά και πολλών χιλιάδων κομμουνιστών δεν μπορούσε να δικαιωθεί, γιατί ιστορικά ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ενώ η χώρα μας είχε ζωτική ανάγκη από έναν ριζικό εκσυγχρονισμό οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, διοικητικό, ενώ ΕΜΕΙΣ [δηλ. το Κ.Κ.Ε] προσπαθήσαμε να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ δια της βίας των όπλων Σοσιαλιστικό μετασχηματισμό: Η αποτυχία μας ήταν αναπόφευκτη. Τα δε μετεμφυλιακά πάθη είναι ΕΔΩ και θα συνεχίσουν να παραμείνουν ΕΔΩ [στη χώρα μας δηλαδή], όσο ΔΕΝ αποκτούμε την ΕΘΝΙΚΗ μας ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ! Και δεν πρόκειται να την αποκτήσουμε, όσο η Κομμουνιστική Αριστερά κατορθώνει, παραποιώντας και διαστρεβλώνοντας την ιστορική αλήθεια και εμφανίζεται ΑΘΩΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ, ενώ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ και για τα Δεκεμβριανά 1944 και για τον αιματηρό εμφύλιο 1946-49.
Β.- “Το δράμα της Ελλάδας, της πατρίδας μας είναι ότι η μεν Αριστερά [του 20% -δική μου προσθήκη] ΗΤΤΗΘΗΚΕ στο πεδίο των μαχών, ΝΙΚΗΣΕ όμως στο πεδίο της προπαγάνδας [είπατε τίποτε, κ. Γεράσιμε περί προπαγάνδας;]. Και επειδή κυριάρχησε ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ η Αριστερά, γι’ αυτό έχουμε φτάσει σ’ αυτό το κατάντημα [τώρα τελευταία έγιναν και γράφηκαν οι δηλώσεις]. Και συνεχίζει ο Τάκης Λαζαρίδης: “Μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Ναζί Γερμανούς, μετά τον εμφύλιο πόλεμο και μετά την μεταπολίτευση [1974], από την εν γένει Αριστερά ΣΤΗΘΗΚΕ μια ολόκληρη ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ της Ιστορίας. Σε αυτό το διάστημα κυριάρχησε η άποψη της άκρας Αριστεράς, ότι για τον εμφύλιο και τα Δεκεμβριανά 1944 ΦΤΑΙΕΙ η Αριστερά, που επιδίωκε την ΚΑΤΑΛΗΨΗ της εξουσίας δια της βίας των όπλων: Ρίξαμε στους άλλους τις ευθύνες, ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ, και κοιτάξαμε να απολαύσουμε τους καρπούς των όποιων κόπων και όποιων αγώνων μας.
Γ.- ” Τελικώς, συνεχίζει ο Τάκης Λαζαρίδης, η Αριστερά κατάφερε να επιπλεύσει ιδεολογικά κι αυτή η κυριαρχία και ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ μετατράπηκε και σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ: Κατάφερε η Αριστερά, όλο αυτό το διάστημα, ένα μεγάλο μέρος του λαού, για να μην πω η πλειοψηφία του λαού, να το πείσει ότι αυτή -ντεμέκ- [δική μου προσθήκη], δηλ. η Αριστερά είναι άμοιρος ευθυνών: Για όλα φταίνε οι ξένοι και συνεχώς φταίνε οι ξένοι”. [ΠΡΟΣΕΞΤΕ παρακαλώ, κ. Γεράσιμε την παρακάτω δήλωση, άκρως αληθής και εν πολλοίς προφητική.
Δ.- ” Το δράμα της σύγχρονης Ελλάδας είναι ότι η Αριστερά κατάφερε να βγάλει τις ευθύνες της από πάνω με συστηματική ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ [!!! – δεν φτάνουν τρία μόνο θαυμαστικά, φίλε αγαπητέ κ. Γεράσιμε] ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ και ΑΛΩΣΗ της ΠΑΙΔΕΙΑΣ μας, με τα γραπτά της, τους διανοούμενους της [απίστευτο πουν αυτοί έχουν “λουφάξει” τελευταίως και “σιωπούν [δική μου αυτή η διαπίστωση – προσθήκη], με τους πολλούς συγγραφείς της, με τα βιβλία της, τον Τύπο της, το Ραδιόφωνό της κ.λ.π.
Είμαι σίγουρος, ότι έχετε διαβάσει τα άθλια βιβλία της Αριστεράς, ιδιαίτερα των συγγραφέων [εκ των πρωτεργατών της άδικης σφαγής των φτωχών κι αναλφάβητων φαντάρων του εθνικού στρατού. Διαβάστε σας παρακαλώ και καμαρώστε πώς περιγράφουν με απίστευτο μίσος την σφαγή των αθώων νέων μας από τις απάτητες βουνοκορφές της Μουργκάνας, στο Βίτσι, στον Γράμμο και στον Ταΰγετο και με ποιό υβρεολόγιο έβριζαν τα αδικοχαμένα [αλήθεια υπήρχε λόγος να γίνει αυτή η καταστροφή; έκανα τις έρευνες σ’ όλα τα γνωστά πεδία κι έμενα ώρες σαστισμένος κι αποσβολωμένος από το αδιανόητο έγκλημα της Αριστεράς κι έτρεμα από την οργή και το ασίγαστο πένθος μου για όλα τα αδικοχαμένα παιδιά, τα φαντάρια μας και τους νέους αντάρτες κι ανταρτίνες, παιδιά ΟΛΑ δικά μας, καταλάβατε κύριε Γεράσιμε και κύριε Γεώργιε Λουπάση με τα στρατόπεδά σας και τους διαχωρισμούς σε “δικούς μας” και τους άλλους που ανήκουν σε άλλα χαρακώματα και στρατόπεδα, πιστοί στα κελεύσματα και την κομματική γραμμή: ή εμείς ή αυτοί: “Τούς τελειώνουμε ή μάς τελειώνουν!!!” . Ε, λοιπόν, αγαπητέ κ. Γεράσιμε συνεχίστε τη “δουλειά ” σας κι άξιος ο κόπος σας. Παρότι με στενοχωρήσατε πολύ, δεν έχω τίποτε ενάντια στο πρόσωπό σας: Εσείς κάνετε τη δική σας επιλογή κι σε μάς τους άλλους δεν πέφτει λόγος: με την προσθήκη, ότι το απόλυτο δικαίωμα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, δηλαδή της ελεύθερης επιλογής, ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ με την ταυτόχρονη ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ της ευθύνης για την όποια επιλογή μας: Διαφορετικά, αυτό το δικαίωμα πάει στα σκουπίδια και είναι ανύπαρκτο. Κι όταν ο ίδιος ο Δημιουργός Θεός και πατέρας μας σέβεται και δεν επεμβαίνει στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των ανθρώπων, ακόμη κι όταν πρόκειται για το καλό μας, πόσο μάλλον οφείλουμε εμείς τα αδύναμα ανθρώπινα όντα να σεβαστούμε την ελευθερία των άλλων συνανθρώπων μας, όπου γης.
Θα σας παρακαλέσω, ότι με το εκτενές ανωτέρω σχόλιο μου έκανα το καθήκον μου για μια απλή ερμηνεία κι ανάλυση των πολλών θεμάτων που προέκυψαν από τα σχόλια σας, σταματώ κάθε περαιτέρω συνέχεια των σχολίων [κουράστηκα πια] και μη με ανακατέψετε σε ανεδαφικές πολιτικές συζητήσεις , που συνήθως είναι ατέρμονες και ψυχοφθόρες, ιδιαίτερα όταν απουσιάζει και ο απαραίτητος σεβασμός των ελεύθερων και διαφορετικών προσώπων, που μετέχουν στον οιονδήποτε διάλογο με τα αντεπιχειρήματα τους. Η διαφορετικότητα των απόψεων, ιδεών δεν είναι αυτή που διαιρεί και διχάζει τους ανθρώπους, αλλά ο άκρατος φανατισμός, το μίσος και το αδικαιολόγητο πάθος της οργής. Αγαπητέ κ. Γεράσιμε, ισχύει η πρότασή μου να σας φιλοξενήσουμε με την καλή Κρητικοπούλα σύζυγό μας, εδώ στα Χανιά με όλη την οικογένειά σας, Γ. Καραγεωργίου, Κωνσταντινουπόλεως 31, ΚΕΝΤΡΟΝ ΧΑΝΙΩΝ, Τ.Κ. 73 136, τηλ. 28210 / 98-609. έχουμε άνεση χώρου κι αγαπάμε όλους τους συνανθρώπους μας. Αλήθεια, όταν ο καιρός και οι συνθήκες το επιτρέψουν θα χαρούμε πολύ και θα περάσουμε θαυμάσια στα όμορφα Χανιά και τις όμορφες παραλίες της. Έχετε τα στοιχεία επικοινωνίας και μη διστάζετε -any time- να μάς επισκεφθείτε με την οικογένειά σας. Με εξαιρετική εκτίμηση και φιλική αγάπη Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ

Αγαπητέ κ. Διευθυντά,
ύστερα από τα ανωτέρω απαντητικά σχόλια των κυρίων Γερ. Χανιώτη και του συμπολίτη μας κ. Γεωργίου Λουπάση, αδυνατώ πια να συνεχίσω τον όποιον διάλογο μαζί τους, γιατί ο κοινός κι απλός πολίτης γνωρίζει, ότι σε μια δημοκρατική πολιτεία, ο πολιτισμένος και γόνιμος διάλογος έχει σαν πρώτο στοιχείο του τον σεβασμό των προσώπων που μετέχουν στον διάλογο με επιχειρήματα ή αντεπιχειρήματα κι ότι οι διαφορετικές κι ελεύθερες πεποιθήσεις, ιδέες, απόψεις κ.λ.π, δεν αποτελούν πρόβλημα στον καλόπιστο και πολιτισμένο διάλογο: ίσα – ίσα προάγουν και βελτιώνουν τα εκατέρωθεν επιχειρήματα – αντεπιχειρήματα ή απόψεις με προφανή κέρδος της περαιτέρω βελτίωσης των απόψεων και τον εμπλουτισμό σε γνώσεις: Αυτά έγραψα και βρίσκω τον μπελά μου και βέβαια στενοχωρήθηκα πιο πολύ με τις άτυχες, άδικες κι άστοχες για το πρόσωπό μου δηλώσεις – σχόλια κ.λ.π του συμπολίτη μας κ. Γ. Λουπάση: Ωστόσο, δηλώνω πως δεν μ’ αγγίζουν κάτι τέτοια, γιατί μια ζωή γνωρίζω [όσο λίγοι Έλληνες} το τί εστίν η Αριστερά στη χώρα μας από το 1940 ως και σήμερα ακόμη, όπως αυτή η αλήθεια κι αποκατάσταση της διαστρεβλωθείσης ιστορικής αλήθειας έχει αποτυπωθεί σε πολλά πρόσφατα σχόλια μου, βασισμένα μόνο σε εμπειρικές κι επιστημονικές γνώσεις [έρευνες, ντοκουμέντα, αρχεία κ.λ.π]. Απλή εξιστόρηση γνωστών πραγμάτων κάνω, γιατί βασιλεύει ατελείωτη ΑΓΝΟΙΑ, γέννημα του αχαλίνωτου πολιτικού πάθους, του φανατισμού της επιλεκτικής μνήμης που σκοτίζει την ανθρώπινη διάνοια, την ψυχή, την συνείδηση και το θέλημα του ανθρώπου. Αυτά έγραψα ΣΥΜΦΩΝΑ με τις άστοχες [δεν γράφω τίποτε περισσότερο γιατί σέβομαι τα πρόσωπα των ανωτέρω σχολιαστών] κι ατυχείς παρεμβάσεις, χωρίς ένα αληθινό επιχείρημα. Τί διάλογος να γίνει όταν βασιλεύει και πρυτανεύει η προκατάληψη κι οφανατισμός [εμείς ή αυτοί, ή τούς αποτελειώνουμε ή μάς αποτελειώνουν, τα στρατόπεδα διαχωρισμού των ελλήνων πολιτών κ.λ.π, κι αυτή είναι η καθημερινή πολιτική επωδός της σημερινής Αριστεράς: Ποιάς Αριστεράς, κ. Διευθυντά; Συνακόλουθα δεν υπάρχει κανένας λόγος [κι ας επιμένουν άγνωστοι συμπολίτες μου να μην σταματήσω τα σχόλια μου, στα οποία πάντα εκφράζω έναν καλό ή συμπαθητικό λόγο, δίχως να ξεχωρίσω τους ανθρώπους σε “αστρατόπεδα” και παρατάξεις. Τα έχω ξεπεράσει όλα αυτά εδώ και πάρα πολλά χρόνια πριν, αφού μόνο η αγάπη και ο σεβασμός μας στα αληθινά, ελεύθερα , και διαφορετικά πρόσωπα είναι που θα ενώσουν τις ανθρώπινες κοινωνίες, που πλήττονται καθημερινώς με τις κλιματικές αλλαγές -έλλειψη σεβασμού μας στα υγιή οικοσυστήματα και το φυσικό περιβάλλον που οδηγούν στον αργό -οικολογικό- κι αιφνίδιο θάνατο – τον θερμοπυρηνικό. Με φιλική εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ

Κύριε Διευθυντά,
δεν πρόκειται να απαντήσω στα δύο τελευταία σχόλια των κ. Γεράσιμου Χανιώτη και του συμπολίτη μας κ. Γεωργίου Λουπάση, αφού συνεχίζουν να μην αντιλαμβάνονται -ηθελημένα- αυτονόητα πράγματα, όπως π.χ. τί είναι ο αληθινός διάλογος που απαιτεί πρωτίστως τον σεβαμό του άλλου προσώπου που εμπλέκεται, τί είναι και πώς πραγματώνεται το απόλυτο μέγεθος της ΕΛΕΥΤΘΕΡΙΑΣ που χωρίς την ταυτόχρονη συνειδητότητα της ευθύνης για την όποια επιλογή, αλλιώς δεν υφίσταται και πρόκειται για μορφή ασυδοσίας κ.λ.π και το ότι ο φανατισμός της όποιας επιλεκτικής μνήμης σκοτίζει τον νου, [λογισμό], την ψυχή, την συνείδηση και το θέλημα του ανθρώπου. Ο κόσμος των αναγνωστών διαβάζει και καταλαβαίνει τα πάντα, κι ούτε σοφός και παντογνώστης δήλωσα, αλλά η μικροψυχία των ανθρώπων της εν γένει Αριστεράς έτσι ΠΑΝΤΑ εκδηλώνεται και φάνηκε αυτό ξεκάθαρα από τα σχόλιά σας που δημοσιεύσατε κι οι δυο σας: Μακάρι να ήμουνα κ. Γ. Λουπάση και σεις, ιδιαιτέρως, με στενοχωρήσατε με τα υπαινικτικά σας σχόλια, ουδόλως ανταποκρινόμενα στο απλό και κοινωνικό μου πρόσωπο και βέβαια “χαιρετίσματα στον Μπακατσέλο” λέμε πάνω στη Μακεδονία με την έννοια και σημασία που δίνουν οι θυμόσοφοι Βορειοελλαδίτες!!.. Ούτε χιούμορ μού επιτρέπετε να κάνω και πώς να καταλάβουν το χιούμορ οι φανατικοί της Αριστεράς, την οποία γνωρίζω “χαρτί και καλαμάρι”, αλλά για την ταμπακιέρα που ανάγλυφα κάθε τόσο παραθέτω [που να καταλάβετε τις δηλώσεις και τα γραπτά του ήρωα Τάκη Λαζαρίδη που “ξεβράκωσε” κυριολεκτικώς την εν γένει Αριστερά, μέχρι σήμερα: άντε, ντε, αφού μέχρι ΣΗΜΕΡΑ κανείς Αριστερός ηγέτης ή διανοούμενος δεν τόλμησε να αντικρούσει ή διαψεύσει έστω και μια φράση του, ελάτε λοιπόν εσείς κ. Γ. Λουπάση και ο κ. Γερ. Χανιώτης κι απαντήστε στα συγκλονιστικά που δήλωσε ο κ. Τάκης Λαζαρίδης: αλλά, ” άλλα λόγια να αγαπιόμαστε” και “στρίβειν” δια λεκτικών και υπαινικτικών τεχνασμάτων, που σ’ αυτά είστε “μάνα”. Συνακόλουθα, δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο από το να εκφράσω την βαθύτατη λύπη μου, για την ηθελημένη παραποίηση των σχολίων μου και τις εντεύθεν άστοχες κι ανεύθυνες επεμβάσεις των ανωτέρω σχολιογράφων. Μπορεί, αγαπητέ κ. Διευθυντά, να κάνετε διάλογο κάτω από τέτοιες συνθήκες, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι βασικό στοιχείο ενός διαλόγου σε μια δημοκρατική κοινωνία είναι ο σεβασμός του ελεύθερου, μοναδικού και διαφορετικού προσώπου των συμμετεχόντων ανθρώπων στον διάλογο: Συνέβη κάτι τέτοιο; Έλεος πιά!! Κι ύστερα, για να τελειώνουμε πια, δεν είναι η μοναδικότητα και η διαφορετικότητα των απόψεων, ιδεών κ.λ.π. που διχάζουν ή διαιρούν τους ανθρώπους, αλλά αυτός ο τρισκατάρατος φανατισμός των πολιτικών πεποιθήσεων κ.λ.π που σκοτίζει και θολώνει την ανθρώπινη διάνοια και οδηγεί στον διχασμό [στρατόπεδα και χαρακώματα] και την διαίρεση των ανθρώπων. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ πια με κανένα άλλο σχόλιο, αφού δεν σέβονται μερικοί το ανθρώπινο πρόσωπό μου, που δόξα τω Θεώ χαίρει εκτίμησης, υπόληψης κι αληθινής αγάπης από όλους τους συμπολίτες μου κι ας τυγχάνω Μακεδόνας, αλλά μισο-Ποντιακής από τη μάνα μου καταγωγής: Ωστόσο, πολλές φορές δήλωσα ότι δεν χαρίζω κάστανα σε όποιον “εξυπνάκια” δεν σέβεται τα πρόσωπα των άλλων συνανθρώπων και τον κάνω να χορεύει Κρητικό πυρρίχιο και βέβαια τον Ποντιακό “Σέρα”, βέβαια, πάντα με αποδεδειγμένα -όσο είναι ανθρώπινο δυνατό- κι ακαταμάχητα επιχειρήματα ή αντεπιχειρήματα όταν υπάρχει πολιτισμένος και γόνιμος διάλογος με ανθρώπους που σέβονται τα πρόσωπα των άλλων. Ώστε, κ. Γ. Λουπάση, δεν έχει σημασία το πότε δημοσιεύονται τα σχόλια; Δηλαδή, ένας εχέφρων νους μπορεί να διανοηθεί κάτι τέτοιο; Και ποιός θα διαβάσει μια αναγκαία και επίκαιρη απάντησή σου, ύστερα από μια εβδομάδα; Και πώς συμβαίνει, να δημοσιεύονται τα σχόλια μου σε χρόνο ρεκόρ [1-3 ώρες], όταν συμβαίνει να γράφω επαινετά σχόλια και να “συντάσσομαι” με τις απόψεις σπουδαίων αρθρογράφων και λοιπών συνεργαστών της εφημερίδας, που “τυχαίνει” αυτοί οι εκλεκτοί [δικαίωμά τους και δεν μάς πέφτει λόγος] αρθρογράφοι βρίσκονται στην ίδια ιδεολογική γραμμή με την εν γένει “Αριστερά”; Ουδέποτε διαχωρίζω τους ανθρώπους ανάλογα με τις πολιτικές τις πολιτικές τους ή άλλες πεποιθήσεις [το έχω γράψει και το τηρώ σαν απλός άνθρωπος που είμαι γράφοντας κουραστικά και συνεχώς το γνωστό: Να σεβόμαστε το ελεύθερο, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, το διαφορετικό πρόσωπο των άλλων συνανθρώπων μας, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ των όποιων ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ τους υπαγωγών – καταβολών [Θρησκεία, γλώσσα, εθνότητα, χρώμα, καταγωγή, κουλτούρα κ.λ.π], αλλά για μερικούς σχολιαστές “πέρα βρέχει” και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν με τα αλλόκοτα κι άστοχα εν πολλοίς σχόλιά τους. Αγαπητέ κ. Γ. Λουπάση, δεν έχετε καταλάβει ακόμη, ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ στη ζωή μου δεν προέβη σε κολακείες για να βελτιώσω τα οικονομικά ή το κύρος του προσώπου μου: Αν σάς επαίνεσα [που το αξίζετε -πού να γνώριζα ότι κι εσείς απεχθάνεστε τους επαίνους και τα αριστεία!-] και θαύμασα για τα αξιόλογα και πλήρη πονήματά σας ως ειδικού κι άριστου Καθηγητή Βυζαντινής Ιστορίας, το έκανα από ανθρώπινο καθήκον κι όχι να σάς “κολακεύσω” [τί άλλο θ’ ακούσω εδώ στην όμορφη Κρήτη μας!!] , και τί θα κέρδιζα, άλλωστε; Μα τί είναι αυτά που γράφετε και τα διαβάζουν πολλοί συνάνθρωποί μας: Για να τελειώνουμε πια οφείλω να σάς ενημερώσω, ότι εμείς -έστω μισο-Πόντιος- οι ταλαίπωροι Έλληνες πρόσφυγες του ηρωϊκού Πόντου πάντα είμαστε με το χαμόγελο στα χείλη, σεβόμαστε την διαφορετικότητα του προσώπου των άλλων συνανθρώπων, κάνουμε και το γνωστό χιούμορ, είμαστε αληθινοί έλληνες πατριώτες, αγαπάμε την Ελλάδα μας και όλους τους ανθρώπους, αλλά είμαστε και πολύ περήφανος λαός και σημειώστε ότι ΠΟΤΕ , μα ΠΟΤΕ ο Πόντιος άνθρωπος δεν “κολακεύει” τους άλλους για οποιονδήποτε λόγο, γιατί δεν ΚΑΤΑΤΡΥΧΕΤΑΙ αυτός ο υπέροχος Ποντιακός λαός από τέτοια “κόμπλεξ” και μικροψυχίες, ακόμη κι όταν πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου. Οι απαράδεκτες αστοχίες σας κ. Γ. Λουπάση συνεχίζονται δυστυχώς και βέβαια με στενοχωρούν και θλίβουν σαν συμπολίτης σας. Αυτά και δεν πρόκειται ν’ απαντήσω σε κανένα άλλο σχόλιό σας κ .Γ. Λουπάση και κ. Γεράσ. Χανιώτη, κι εσείς συνεχίστε τα σχόλιά σας και γράψτε ό,τι θέλετε κι ό,τι επιτρέπει η συνείδησή σας, για την οποία ο γνωστός Γαλλορουμάνος κληρικός και σπουδαίος συγγραφέας Γκεοργκίο Μπιργκίλ [Βιργίλιος] στο πόνημά του 25η ώρα -γυρίστηκε και κινημ. ταινία- έγραψε το αλησμόνητο: “Τον κόσμο δεν τον κάνουν άνω κάτω οι πόλεμοι, αλλά οι συνειδήσεις”, αν βέβαια υπάρχουν !! Με φιλική εκτίμηση Γ. Καραγεωργίου. ΥΓ. Δύο φορές επιχείρησα κι έγραψα τα τελευταία σχόλιά μου, αλλά δεν έβλεπα στην οθόνη ότι πέρασε στο σάιτ των “Χ.Ν.”. Έτσι, οι αναγνώστες θα διαπιστώσουν το “μπέρδεμά” μου. Γι’ αυτό βρήκα το ένα σχόλιό μου που περίμενε τη συνέχισή του που τελικά τα κατάφερα. Να είμαστε όλοι μας καλά τούτες τις δύσκολες στιγμές που διέρχεται όλος ο κόσμος και ιδιαίτερα η πατρίδα μας. Ας ελπίζουμε ότι θα καλυτερεύσουν τα πράγματα. Γ.Κ.

Κύριε Καραγεωργίου,
αν και είναι περιττό, υπενθυμίζω ότι απευθυνόμενος στον συντάκτη και μόνο τού άρθρου διατύπωσα κάποιες σκέψεις για όσα έγραψε. Είναι πιθανό να μην τις διάβασε, γι’ αυτό και δεν υπήρξε κάποια απάντηση εκ μέρους του – κάτι που, προφανώς, δεν με ενόχλησε, αφού είναι πολύ συνηθισμένο. Εσείς θελήσατε να παρέμβετε απαιτώντας επιχειρήματα (δεν τα προσέξατε;) και βάζοντάς μου ταμπέλες δηλωτικές πολιτικών ή κομματικών προτιμήσεων. Μου θυμίσατε όμως σε παραλλαγή έναν πολύ γνωστό λόγο: “όποιος δεν είναι με το μέρος μου είναι εχθρός μου”. Κάτι που παραγνωρίζει το ότι συνήθως ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο βρίσκεται η αλήθεια, η οποία μπορεί να είναι πικρή και για τις δύο πλευρές.
Η πλάνη είναι πηγάδι που απειλεί να καταπιεί οποιονδήποτε. Ύστερα από όσα γράψατε για το πρόσωπό μου κινούμενος από αυθαίρετες υποθέσεις και ερμηνείες σας, πώς να μη θυμηθώ τον ευαγγελικό λόγο σύμφωνα με τον οποίο είναι δυνατόν να υπάρξει «εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης»;

Είπαμε, να μην συνεχίσω άλλα σχόλια [δεν υπήρχε και κανένας λόγος], αλλά αγαπητέ κ. Γ. Λουπάση εξακολουθείτε και με το τελευταίο σας σχόλιο να είστε “εκτός τόπου και χρόνου” και μού υπενθυμίζετε κι αποδίδετε “παραλλαγές” κάποιου -δήθεν- γνωστού λόγου: “όποιος δεν είναι με το μέρος μου είναι εχθρός”!!! Στο χωριό μου το Μακεδονικό, οι συγχωριανοί μου, στην ανάλογη περίσταση, έλεγαν: “Είπες ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!!” Ευλογημένε, κ. Γ. Λουπάση, τα σχόλια και όσα “συντροφικώς” κι “αλληλεγγύως” γράψατε [στρατόπεδα κ.λ.π], στις αρχικές σας επεμβάσεις χρειάζονται ειδικές ή πολλές γνώσεις για ν’ αντιληφθεί ο οιοσδήποτε συνάνθρωπος μας, “τί είναι αυτό που κάνει νιάου…. νιάου στα κεραμίδια;”: Ωστόσο, είστε ελεύθερος να γράψετε και να εκφράσετε τις όποιες θέλετε απόψεις σας, αλλά μη “φορτώνετε” στις πλάτες και στον ψυχισμό μου πράγματα και σκέψεις, όχι μόνο ανυπόστατες και συνεπώς απορριπτέες, αλλά και άπτονται εν πολλοίς και του ελεύθερου κι ανθρώπινου προσώπου μου κι αυτό είναι που στενοχωρεί πιότερο.
Και δεν έφταναν τα ανωτέρω άστοχα κι ανυπόστατα που γράψατε, έφτασε η “χάρη” σας στην επίκληση του Αγίου Ευαγγελικού Λόγου και μάλιστα αναφερθήκατε και στην “εσχατη πλάνη!!!!!!”: Φαίνεται -παρότι σας είχα ενημερώσει- δεν παρακολουθείτε κάθε Δευτέρα, στις 12:30΄ το μεσημέρι τις εκπομπές που γίνονται στο Ράδιο Μαρτυρία της Ι.Μ.Κ.Α, κι ακριβώς εδώ και μερικούς μήνες γίνεται η ερμηνεία κι ανάλυση της Θεόπνευστης κι απίστευτης αξίας κι αλήθειας Επιστολής του Αποστόλου Παύλου [όλη] από τον ήδη μακαριστό και όσιο, σπουδαίο και μέγιστο Καθηγητή της Φιλοσοφικής Ορθόδοξης Χριστιανικής Θεολογίας, Αρχιμανδρίτη μοναχό Ιουστίνο Πόποβιτς, που, ακριβώς σ’ αυτήν την αγία Επιστολή του ο ΑΠ. ΠΑΥΛΟΣ αναφέρεται και πραγματεύεται απίστευτες αξίες, αρετές, χαρίσματα, αλλά και τα ανθρώπινα πάθη, τις αδυναμίες και τα αποτελέσματα από την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Άγιο και Δημιουργό Θεό:
Καλά κάνατε και μού φορτώσατε -ευαγγελικώ τω τρόπω- την όποια απάτη μου: Αν ήτανε μόνο αυτή η αστοχία ή αμαρτία μου, να λέμε “ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ”, γιατί καθημερινώς γίνονται και διαπράττονται αστοχίες, λάθη, αμαρτίες, αποτυχίες σαν αδύναμα πλάσματα που είμαστε, και, βέβαια, χρειάζεται συνεχής κι αδιάκοπη βιωματική άσκηση όλων των ευαγγελικών αρετών, μήπως τα καταφέρω κι απολαύσω την ενότητα της πίστης μας μέσα στην Αγία Εκκλησία του Θεάνθρωπου Χριστού: Και, βέβαια, εσείς και σαν διαπρεπής -τω όντι- Καθηγητής της Βυζαντινής και εποχιακός ιεροψάλτης του Σελινιώτικου χωριού σας, σαφώς γνωρίζετε και διαβάζετε τα όσα υπέροχα κι άγια περιγράφονται στην ανωτέρω Επιστολή. Δηλ. και για όλα τα πάθη μας εμάς των ανθρώπων, π.χ. η οργή, ο θυμός, η προκατάληψη, η αλαζονεία, η υπερηφάνεια κι άλλες πολλές, που, δυστυχώς, όλα αυτά πάθη σκοτίζουν τον ανθρώπινο νου, την ψυχή, την συνείδηση, το θέλημα κι οδηγούν στην απομάκρυνσή μας από τον Θεάνθρωπο Χριστό και, βέβαια, διαιρούν και διχάζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες. Αυτά προσπάθησα να πω με τα σχόλιά μας, αλλά φαίνεται μίλησα ” είς ώτα μη ακουόντων” για να θυμηθώ με την σειρά μου τον άγιο Λόγο του Θεού. Στο εξής σταματώ κάθε διαλογική συζήτηση μαζί σας, και σας παρακαλώ σεβαστείτε αυτήν μου την επιθυμία. Ό,τι ήταν να το πείτε το είπατε. Ησυχάστε επιτέλους, τέτοιους καιρούς που περνά η ανθρωπότητα, όχι μόνο με την επιδημιολογική και οικονομική κρίση, αλλά και την Κλιματική αλλαγή. Με εκτίμηση [Δεν γράφω με φιλία, γιατί η αληθινή φιλία είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο εγχείρημα] Γιώργος Καραγεωργίου.

Αγαπητέ, κ. Γεράσιμε Χανιώτη,
είναι αλή”Διερωτώμαιθεια πως δεν περίμενα να επανερχόσασταν με νέα σχόλιά σας, γιατί δεν είχαμε να χωρίσουμε τίποτε μεταξύ μας κι ό,τι ήταν να πούμε τα είπαμε: μάλιστα, παρότι πολύ κουρασμένος αυτές τις τελευταίες -λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας- ημέρες και άυπνος εν πολλοίς, έγραψα εκτενή σχόλια για κάποια ενημέρωση κι αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και πραγματικότητας που μάς αφορά όλους:
Και ιδού, επανήλθατε με το από 6 Αυγούστου 2021 δριμύτερο σχόλιό σας που όχι μόνο απογοητεύει, αλλά και θλίβει και στενοχωρεί με την εμμονή σας να προσάπτετε στο ανθρώπινο πρόσωπό μου φανταστικούς, άστοχους, άδικους, ανήθικους χαρακτηρισμούς που πιστέψτε με- επιτέλους- είναι εντελώς ανυπόστατες κι ανύπαρκτες, αφού δεν ταιριάζουν και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ειρωνευτεί, να χλευάσει, να υποτιμήσει τον όποιον συνάνθρωπό μας, ανεξαρτήτως των διαφορετικών τους υπαγωγών – καταβολών. Δεν μπορώ, δεν το κάνω αυτό κι ούτε κάνω τον σοφό και παντογνώστη: και πώς να το κάνω αυτό που με χίλια βάσανα κι απίστευτες δυσκολίες κατάφερα να μάθω πέντε γράμματα. Και πώς και με ποιό δικαίωμα εσείς μου αφαιρείται και το δικό μου δικαίωμα και την δυνατότητα να έχω κι εγώ κάποια γνώση; κι ανακατεύετε και μπερδεύετε τα πράγματα κι αδικείτε τον εαυτό σας. Άνθρωποι αδύναμοι είμαστε κ. Γεράσιμε Χανιώτη και λάθη θα κάνουμε κι αστοχίες στη ζωή μας θα έχουμε κι αμαρτίες κάνουμε και θα κάνουμε, αλλά οφείλουμε να σεβόμαστε το ελεύθερο, μοναδικό και διαφορετικό πρόσωπο των συνανθρώπων μας, γιατί αυτό το διαφορετικό ανθρώπινο πρόσωπο δεν διαιρεί ούτε διχάζει τους ανθρώπους, απεναντίας, μάλιστα, όταν είναι προικισμένο με αρετές, αξίες, χαρίσματα και ικανότητες τους ενώνει και συναδελφώνει: αυτές είναι ΕΜΠΕΙΡΙΚΕΣ – βιωματικές αλήθειες κι όχι λόγια του αέρα. Γράφω το παρόν και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ σχόλιο, μόνο γιατί εκτιμώ βαθύτατα το πρόσωπό σας, κι έτσι με δύο μόνο λόγια θα σάς εξηγήσω γιατί επαναλάβατε με το τελευταίο σχόλιό σας τις ίδιες άστοχες, άδικες και εν πολλοίς ανήθικες απόψεις σας τόσο στο δικό μου πρόσωπο, όσο κυρίως στο πρόσωπο του αρθρογράφου, που είχε όλο το δικαίωμα του κόσμου να εκθέσει τις δικές του απόψεις κι αυτό έκανε ο σπουδαίος αρθρογράφος, αναφέροντας απλά και περιεκτικά τα πεπραγμένα της διετίας του Κυβερνητικού έργου: Γιατί εσείς -και ποιός είστε εσείς να το κάνετε αυτό- αμφισβητήσατε το ανωτέρω δικαίωμα του αρθρογράφου, αλλά προχωρήσατε με το ανήθικο περιεχόμενο του εντός παρένθεσης κειμένου του σχολίου σας, ακόμη περαιτέρω και κάνατε – ανοίξατε έναν διάλογο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ [δεν μιλάμε για διαφορετική άποψη κ.λ.π], αλλά για ουσιαστική αμφισβήτηση του ανθρώπινου προσώπου του αρθρογράφου -σοβαρότατο ατόπημα ηθικού ελλείμματος – , που σημαίνει και είναι [αυτή η συμπεριφορά σου] ΕΥΘΕΙΑ ΥΒΡΙΣ του Προσώπου του Θεανθρώπου Χριστού – Θεού. Προσέξτε τί ακριβώς γράφετε στο ΠΡΩΤΟ ΣΑΣ [αφήστε τα επακολουθήσαντα άλλα σχόλια σας] ΣΟΛΙΟ, επί λέξει:
Πρώτη σειρά: ” Διερωτώμαι σε ποιά χώρα ζω…], και δικαίωμά σου κι όλο το δίκιο μαζί σας, αλλά αφού ανοίξατε ΔΙΑΛΟΓΟ, οφείλατε σύμφωνα με τους πολιτισμένους κοινωνικούς κανόνες να σεβαστείτε το ανθρώπινο πρόσωπο του αρθρογράφου που ενεπλάκη στον διάλογο και να διατυπώσετε ΟΠΟΙΑ θέλατε και είχατε ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ή ΑΝΤΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, αλλά δεν είπατε ούτε γράψατε ΤΙΠΟΤΕ, και τότε έγραψα και σάς προέτρεψα να απαντήσετε με δικά σας επιχειρήματα, ελεύθερα και με συνειδητότητα ευθύνης των λόγων. Κι αντί αυτών, εσείς τί κάνατε; Βάλατε εντός παρένθεσης το κατάπτυστο, λίαν επιεικώς απαράδεκτο και ανήθικο ΣΧΟΛΙΟ: ( το σπουδαίο είναι ότι αυτά που γράφετε -δηλ. ο αρθρογράφος- , τα γράφετε επειδή τα πιστεύετε…)
Είναι διάλογος αυτός, αγαπητέ κ. Γεράσιμε Χανιώτη; ή μήπως ειρωνική διάθεση κι αμφισβήτηση της ανθρώπινης υπόστασης του αρθρογράφου, που δεν μάς φταίει σε τίποτε!
Στή συνέχεια ανακατεύετε θέματα πίστης, με φορτώνετε με απίστευτες κατηγορίες που ουδόλως ταιριάζουν στο πρόσωπό μου, που ούτε καν το γνωρίζετε, κι αυτός ήταν ο λόγος που σάς εξήγησα ότι ούτε οι πολλές γνώσεις βλάπτουν, ούτε οι διαφοροποιήσεις εμάς των ανθρώπων πάνω σε τρόπους ζωής, ιδέες, απόψεις και πολιτικές προτιμήσεις, αλλά η ειρωνεία, ο σαρκασμός, ο χλευασμός και η έλλειψη στειχειώδους σεβασμού στα πρόσωπα των άλλων ανθρώπων. Ωστόσο, καταλαβαίνω, ότι -ενδεχομένως- άλλα θέλατε να εκφράσετε ή υπονοήσετε με τα ανωτέρω σχόλιά σας. Το δεύτερο ζήτημα ήταν, που ΕΣΕΙΣ μιλήσατε για “ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ” και στη συνέχεια με δύσκολη και κουραστική προσπάθεια υποχρεώθηκα να σάς ενημερώσω περί της Προπαγάνδας και ποιός συτηματικώς ΕΣΤΗΣΕ αυτήν την απίστευτη ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ -ως και σήμερα αγαπητέ κ. Γεράσιμε- και βέβαια, ο τρόπος που απαντήσατε στο τελευταίο σας σχόλιο με λύπησε και στενοχώρησε. Σάς έδωσα ΔΗΜΟΣΙΩΣ τα στοιχεία επικοινωνίας και σε παρακαλώ μην διστάσετε σε κάθε ευκαιρία να επικοινωνήσετε μαζί μας [ΧΑΝΙΑ], όχι για επίδειξη αλλά για να διαπιστώσετε πόσο απλοί άνθρωποι είμαστε, να γνωρίσετε αξιόλογους ανθρώπους της Χανιώτικης κοινωνίας και ν’ απολαύσετε την Κρητική φιλοξενία [και την Ποντιακή βέβαια] με ΟΛΗ την οικογένειά σας τις πολλές ομορφιές του Νομού Χανίων, αλλά και της άλλης Κρήτης. Αυτό έχει αξία, η ανθρώπινη επικοινωνία και η προσπάθειά μας να διορθώνουμε τα όποια λάθη κάνουμε και τις λοιπές αστοχίες, ώστε να ζούμε σε μια υποφερτή κοινωνία ειρηνικής συμβίωσης και συνύπαρξης, Αυτό μόνο και τίποτε άλλο. Με ιδιαίτερη εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, εγκληματολόγος, οικονομολόγος, ΧΑΝΙΑ. Υ.Γ. Ας τελειώσουμε εδώ και να συνεχίσουμε την επικοινωνία μας. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζετε όπως αυτός θέλει κι επιθυμεί και σε κανέναν δεν πέφτει ο λόγος.