Η ενοχή της σιωπής

Όταν αντίδραση καμιά δεν κάνουμ΄ όπου πρέπει
φοβούμενοι επίπτωση μην έχουμε στην τσέπη.
Όταν δεν την εκφέρουμε την εναντία γνώμη
αλλ΄από σκοπιμότητα ζητούμε και συγγνώμη
Όταν “τα κείμενα κακώς” τα΄αφήνουμε ως έχουν
και δεν αντιστεκόμαστε σ΄όσους μας κατατρέχουν.
Όταν για ότι γίνεται γύρω μας δε μας νοιάζει
και ευλογούμε τα΄άδικο που ολούθε οργιάζει
Όταν δίνουμε γήπεδο σε κάθε αδικία
κι αφήνουμε ανενόχλητες, Έριδα και Κακία.
Όταν τ΄αλλού το πρόβλημα , λέμε , δε μας αγγίζει
σ΄απόσταση αναπνοής και να μας προσεγγίζει.
Όταν θωρούμε φονικό και κλείνουμε τα μάτια
και λέμε: Να μην μπλέξουμε! Ας πάει στα κομμάτια
Και όταν υποθάλπουμε τον δράστη από συμπάθεια,
φιλία ή συγγένεια ή προς το θύμα εμπάθεια
Τότε και η άδολη σιωπή κακούργημα σημαίνει
γιατ΄αποκρύπτει το κακό που ξέρει πως συμβαίνει.