Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να συντονιζόμαστε συναισθηματικά και νοητικά με τον άλλον, χωρίς να ταυτιζόμαστε μαζί του. Να τον βλέπουμε σ’ όλες του τις διαστάσεις, και να τον καταλαβαίνουμε πλήρως.
Στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξέρουμε πραγματικά πως νιώθει ο άλλος. Πολύ συχνά δε, προβάλλουμε τα δικά μας συναισθήματα πάνω του. Πολλοί από εμάς δεν μπορούν να κατανοήσουν ενσυναισθητικά τα συναισθήματα των άλλων, καθώς επίσης δεν καταφέρνουν πολλές φορές, ν’ αναπτύξουν και να διατηρήσουν ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις.
Όταν δε αυτοί είναι οι άρχοντες, η άρχουσα τάξη, η οποία δεν δύναται να μπει στη θέση του όποιου πολίτη που ταλανίζεται καθημερινά από μύρια όσα προβλήματα, η όλη κατάσταση τείνει να ξεφύγει. Προκαλείται αντίδραση κι απ’ τις δύο αντίπαλες πλευρές. Πρώτα απ’ αυτήν που καταπιέζεται, και εν συνεχεία απ’ την άρχουσα τάξη, η οποία παντού βλέπει δολιοφθορείς και ανατρεπτικά στοιχεία που την επιβουλεύονται πριονίζοντας τα ποδάρια της εξουσίας της.
Απ’ όλο αυτό το τραγελαφικό σκηνικό κανείς δεν θα βγει κερδισμένος. Ο καταπιεσμένος δεν πρόκειται πάραυτα να βελτιώσει τη θέση του, κι ο εξουσιάζοντας θα έρθει η ώρα όπου θα δεχτεί τη μήνη του εκλογικού κοινού.
Κι όλοι εμείς οι θιασώτες της τωρινής κατάστασης, θα εκλιπαρούμε μέχρι τέλους, για λίγο περισσότερη ενσυναίσθηση από τους κρατούντες.
Αξίότιμε κύριε,πολύ αξιόλογη απεικόνηση της κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει οι κοινωνίες στον πλανήτη και ως εκ τούτου και η δική μας λόγω της επίθεσης του ύπουλου ιού.Νομίζω πάντως ότι οι μαζικές κινητοποιήσεις για έναν αδίστακτο πολυφωνιά ήταν περριτές,και το όποιο αίτημα του έπρεπε να έχει λυθεί θεσμικά από την δικαιοσύνη και όχι με εκβιασμούς. Επίσης η εικόνα του αστυνομικού στην πλατεία Νέας Σμύρνης δεν είναι ανεκτή ,ακόμη και αν τον εξύβρισε ο πολίτης, έριξε λάδι στην φωτιά σε μια ήδη τεταμένη από τις συνέπειες της πανδημίας ατμόσφαιρα. Τουλάχιστον η υπηρεσία του έκανε τα αυτονόητα και βεβαίως δεν χρειάζεται να της πούμε μπράβο γι΄αυτό,στέλνοντας τον πάραυτα σπίτι του. Οι σκηνές ζούγκλας που ακολούθησαν στην εν λόγω πλατεία με το λιντσάρισμα του μεροκαματιάρη αστυνομικού είναι η καμπάνα του “ως εδώ” ,αυτοσυγκράτηση και ενσυναίσθηση όπως λέτε. Δεν ξέρω αν τα όποια μέτρα χαλάρωσης που ακούγονται,βοηθούντος του ανοιξιάτικου καιρού και των εμβολιασμών, είναι προς την κατεύθυνση που εννοείτε και που σίγουρα όλοι έχουμε ανάγκη.Βέβαια σήμερα το πρωϊ ακούγοντας τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς είχα την αίσθηση ότι κάποιοι είναι έτοιμοι να “κηρύξουν τον πόλεμο” στους υπεύθυνους που σκέπτονται μέτρα χαλάρωσης εν μέσω πανδημίας. Το ύφος τους μου έφερε στο μυαλό τον μακαρίτη τον Ντάβο ,ο οποίος μετά την εισβολή στην Κύπρο,απείλησε όρθα-κοφτά τους χουνταίους των Αθηνών:” η παραιτείστε η παίρνω το Γ΄σώμα στρατού και κατεβαίνω προς τα κάτω”….Την προηγούμενη ημέρα έλεγαν τα ακριβώς αντίθετα και για το πόσο καταστροφική είναι η καραντίνα.Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…..Με εκτίμηση