» Γρηγόρης Γ. Γεωργουδάκης
«Έναν προβλεπτή και έναν οραματιστή χρειαζόμαστε, να λουλουδίσει ο τόπος»
Τις μέρες της αλλαγής του χρόνου, στην επικοινωνία μου με «τον ποιητή» και πνευμονολόγο μου Γρηγόρη Γ. Γεωργουδάκη για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, μου είπε ότι ένα βιβλίο του με περιμένει να το παραλάβω.
Το παρέλαβα αυθημερόν.
«Η εντροπία των ρολογιών». Δυσνόητος ο τίτλος του βιβλίου. Γνωστός ο «ποιητής» και το είδος της ποίησης του, γνωστή κα η «Ρίζα» του και η καταγωγή Ραμνή Αποκορώνου. Γνωστοί και πολλοί συγγενείς του, παπά-Μανώλης Δάσκαλος (συνυπηρέτησαμε), γνωστός για τους κοινωνικούς του αγώνες, οι δυο του γιοι Μιχάλης και Λευτέρης, ζωντανή ιστορία ο πρώτος, ερευνητής και ιστοριοδίφης ο δεύτερος, ο επονομαζόμενος «Ράμνος ραμιώτης» με πλούσιο Λαογραφικό κα Ιστορικό υλικό.
Εντροπία. Όρος της Φυσικής Επιστήμης, θερμοδυναμικό μέγεθος που επιτρέπει τον υπολογισμό της ποιοτικής αναβάθμισης της ενέργειας του συστήματος. Η εντροπία ενός συστήματος, χαρακτηρίζει τον βαθμό της αταξίας του. Στη θεωρία των επικοινωνιών, αριθμός που παρέχει μέτρο της αβεβαιότητας, του περιεχομένου δεδομένου μηνύματος βάσει των προηγούμενων. Η Εντροπία μηδενίζεται όταν δεν υπάρχει αβεβαιότητα. (Εγκ. Λεξικό ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE)
Είχα διαβάσει πριν μερικά χρόνια ένα βιβλίο διακοσίων σελίδων με τον τίτλο «Εντροπία» ενός νεαρού Επιστήμονα Κοινωνιολόγου και με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, του Μάρκου Σελλιανάκη, το βρήκα εμπέδωσα τις γνώσεις μου, τι είναι «Εντροπία». Η γνώση είναι δύναμη.
Ύστερα διάβασα κα ξαναδιάβασα, τα εβδομήντα τέσσερα ποιήματα του βιβλίου «Η Εντροπία των ρολογιών» του Γεωργουδάκη και τους τίτλους που έχει δώσει.
Προβληματίζομαι, τι θέλει να πει στο κάθε ένα. Κάπου διακρίνω τη φθορά, την καταστροφή, το τέλος του συστήματος.
Μα ο Γρηγόρης Γεωργουδάκης είναι κοινωνικό άτομο. Δεν είναι απαισιόδοξος, δεν μεμψιμοιρεί. Βλέπει την τάση του κόσμου να ρέπει προς την αταξία, βλέπει το κατρακύλημα και την καταστροφή, γιατί είναι ο νόμος της φύσης.
Στο τέλος όμως κάθε ποιήματος (αφού τα ξαναδιαβάσεις), φαίνεται η αισιοδοξία και η προσπάθεια που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος και να είναι σε συνεχή επικοινωνία και να αλληλεπιδρά με τον συνάνθρωπο του, για να διατηρείται η μεταξύ τους αρμονία. Να ανταλλάσσουν τη θετική τους ενέργεια. Και οι κοινωνίες να κάνουν το ίδιο.
Είναι υποχρέωση μας να διατηρήσουμε όσο είναι δυνατόν την αρμονία του κόσμου.
Αυτό κάνει ο ποιητής με το βιβλίο του η Εντροπία των ρολογιών. Η εντροπία έχει άμεση σχέση με τον χρόνο και την φθορά, που φέρνει ο χρόνος.
Παραθέτω τέσσερα μικρά ποιήματα του «ποιητή» με λίγες λέξεις, το περιεχόμενο τους αλλά με μεγάλο κα βαθύ το νόημα της «εντροπίας» για να πάρει μια γεύση ο Αναγνώστης, πώς σκέπτεται και ενεργεί «ο ποιητής» Γρηγόρης Γ. Γεωργουδάκης.
Η ΜΑΝΑ
Τραβά το πέπλο τ’ ουρανού για μικρά θαύματα
πέφτουν του πρωινού τα αρώματα στα μαγικά χέρια
αρχίζουν οι ψίθυροι και οι ομιλίες, πνοή στη μέρα
Ήλιος πυρώνει τις γαλάζιες κορυφές της πέτρας
καταιγίδα και κεραυνός, η αιμωδία και το ρίγος,
τρέμουν χτύποι της καρδιάς, ο κόρφος της καταφυγή
Όταν τριζοβολούν τα κάρβουνα πρωταρχικές οσμές
άγριες κι άλλοτε μαστίχα και δυόσμος και ζάχαρη
οι γεύσεις έχουνε όλα τα χρώματα της μέρας, της νύχτας.
Όταν πίνεις νερό, μιλούν ποτάμια, οι πηγές τα χιόνια
κι όταν το ψωμί γεύεσαι, στάχυα κι αλωνίσματα λιχνίζουν
όταν τα πουλιά, τον ουρανό φτερά, παραμύθια και ποιήματα
Ποτέ δεν φεύγει η μάνα, πάντα στον ύπνο μας γυρίζει.
ΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ
Σχεδόν καθένας στις αποσκευές του
άλλοτε στη μέσα τσέπη του σακακιού
έχει κάποιο πιστοποιητικό θανάτου
χωρίς ημερομηνία, χωρίς ώρα, δίχως όνομα.
Το μεταφέρει ως ναρκωμένη οδύνη
από τόπο σε τόπο, από σχέση σε σχέση
αναπότρεπτα περιμένοντας το μοιραίο
ΣΚΙΕΣ
Έφυγαν άραγε οι πρόγονοι;
Τ’ αποτυπώματά τους στην βιβλιοθήκη στα τραπέζια
στις χειρολαβές σε πόρτες και παράθυρα στους καθρέπτες.
Η μορφή τους υπαινιγμός στις κινήσεις στα λόγια των παιδιών.
Χνώτα κι ομιλίες πάνω στους τοίχους, πίσω απ’ την κουρτίνα-
άλλοτε αναδύεται μια σιγανή μουσική άρωμα λουλουδιών
άλλοτε λόγια του νερού κι άλλοτε ψίθυροι του δάσους.
Σε κάθε γωνιά μια σκιά στέκει.
Η ΑΛΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
Το σύμπαν διαστέλλεται, μπροστά τρέχει το βέλος
του χρόνου
Εικόνες άνθρωποι και τόποι ταξιδεύουν, η εντροπία αυξάνει
θα έρθει η στιγμή της ανάσχεσης, επιβράδυνση,
σταμάτημα;
Αρχίζει η αντίστροφη πορεία της συστολής,
ανάποδα γυρίζει ο χρόνος
και ξαναζούμε τα παλιά ως τωρινά κι επιστρέφουν
οι πεθαμένοι.
Οι εντυπώσεις και τα συναισθήματα από την «ποίηση» του, δικά σας, φίλοι μου αναγνώστες.
Εγώ με την μελέτη αυτού του βιβλίου του τον αγαπώ περισσότερο και τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ για την αφιέρωση του και να έχει καλή υγεία να μας χαρίζει για πολλά χρόνια «την ποίηση του» για τον κόσμο που οραματίζεται.
Εμείς τι κάνουμε για τον εντροπία του ρολογιού της ζωής μας;
*Ο Πέτρος Πανηγυράκης είναι δάσκαλος
