Μετά τις τυµπανοκρουσίες των εθνικών και αυτοδιοικητικών εκλογών, που βγήκαν όλοι νικητές, καθένας για τους δικούς του λόγους, οι υποψήφιοι των οποίων έταξαν λαγούς µε πετραχήλια σε όλους, υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες, ήρθε η ώρα για την επόµενη µέρα!
Η επόµενη, µεγάλη µέρα! Μια µέρα, µε ένα αβέβαιο µέλλον, που έχει απ’ όλα: πολέµους, ακρίβεια, ερείπια από τους σεισµούς και τις πληµµύρες, καµένα δάση και περιουσίες από τις πυρκαγιές, έργα επί χάρτου, υποσχέσεις που δεν θα πραγµατοποιηθούν ποτέ, µεγάλα προβλήµατα σε όλη την χώρα, που σχετίζονται µε καυτά προβλήµατα της καθηµερινότητας. Η πλειοψηφία των πολιτών, στενάζει κάτω από το βάρος του κόστους ζωής, η κοινωνία προβληµατίζεται από την έξαρση της βίας, ιδιαίτερα σε µικρές ηλικίες, ταλανίζεται από το άγχος της επιβίωσης, υποµένει της ανέχεια, την ανεργία κ.ά. Σαν να µην έφταναν όλα αυτά άρχισαν να βαράνε τα τύµπανα του πολέµου και στην Μέση Ανατολή, ενός απάνθρωπου πολέµου, στη γειτονιά µας, όπως στην άλλη γειτονιά τον πόλεµο στην Ουκρανία, όπου διαπράττονται εγκλήµατα σε βάρος άµαχων, αθώων ανθρώπων και παιδιών! Σε ένα σκηνικό όπου αναπαράγεται η φρίκη, πρωταγωνιστεί ο αποτροπιασµός, ο εξευτελισµός του ανθρώπου και η ασηµαντότητα της ανθρώπινης ζωής!
Μπροστά σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου που εκτυλίσσεται κάθε στιγµή, µπροστά στα µάτια µας, στα έσω και τα έξω, οι εκλεγµένοι εθνικοί µας πατέρες και «άρχοντες» του τόπου µας, έχουν τεράστια ευθύνη να εγγυηθούν, τουλάχιστον, τα αυτονόητα. Όταν λέµε αυτονόητα εννοούµε µια σειρά πραγµάτων που έτσι κι αλλιώς θα πρέπει, πάραυτα, να υλοποιηθούν! Ο χρόνος δεν µπορεί να περιµένει άλλο την αδράνεια και την στασιµότητα! Μπροστά σε τόσο δύσκολα προβλήµατα που περιµένουν, στην άλλη όχθη του ποταµού, βουλευτές, περιφερειάρχες και δήµαρχοι θα πρέπει να ανασκουµπωθούν και να βάλουν µπρος τα έργα υποδοµής που είναι απαραίτητα για να νιώσουν ανακούφιση και ασφάλεια οι Έλληνες πολίτες! ∆εν είναι δυνατόν να ζούµε στον 21 αιώνα, µε την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επικοινωνίας και άνθρωποι να καίγονται, να πνίγονται, να σκοτώνονται στους δρόµους της Κρήτης, που κατά κοινή οµολογία είναι οι χειρότεροι της Ευρώπης! Θα πρέπει, επιτέλους, να επιλυθούν χρονίζοντα προβλήµατα, στην πόλη µας, όπως το φλέγον πρόβληµα του κυκλοφοριακού, οι χώροι στάθµευσης, τα έργα υποδοµών, η προσβασιµότητα, τα πάρκα, η άναρχη δόµηση, τα πεζοδρόµια, η συντήρηση και ανάδειξη των Ενετικών τειχών και των Νεωρίων και γενικότερα των µνηµείων της πόλης. Κάθε ∆ηµοτική Αρχή, θεωρούµε, πως δεν πρέπει να είναι διαχειρίστρια, µόνο, της καθηµερινότητας του δηµότη, ούτε θεατής των καθηµερινών προβληµάτων! Αναφέρουµε ορισµένα χαρακτηριστικά προβλήµατα: Ένας κάδος στην Κ. Μαλλινού είναι χαλασµένος πολλά χρόνια τώρα που δεν έχει αλλαχτεί ποτέ! Μισοερειπωµένα σπίτια στο κέντρο της πόλης, είναι χώροι εναπόθεσης σκουπιδιών! Εγκαταλειµµένα κτίρια, τα πεζοδρόµια, εκτός του κεντρικού δρόµου της πόλης, δεν είναι κατάλληλα για ΑΜΕΑ! Πολλοί δρόµοι δεν έχουν καθόλου πεζοδρόµια! ∆ιάσπαρτες λακκούβες είναι παντού! Αν προχωρήσει κάποιος προς τις συνοικίες, ή στους πρώην περιφερειακούς ∆ήµους, πέρα από τον κεντρικό ιστό, εκεί όπου η κατάσταση δεν περιγράφεται, σε όλα τα επίπεδα, ενώ η εγκατάλειψη είναι πασιφανής!
Κατανοούµε ότι ο ∆ήµος µας ναι µεν είναι τεράστιος, αλλά αυτό δεν αποτελεί άλλοθι που θα µπορούσε να επικαλεστεί η ∆ηµοτική Αρχή για να είναι, διαρκώς, στο… απυρόβλητο! Σίγουρα, όµως, πηγαίνοντας πάλι στα αυτονόητα, να πούµε ότι κάθε ∆ήµος δεν περιλαµβάνει µόνο το κέντρο της πόλης, τους πλακόστρωτους δρόµους, τα τουριστικά αξιοθέατα! Κάθε ∆ηµοτική Αρχή, θα πρέπει να εκσυγχρονίζεται, παίρνοντας παραδείγµατα άλλων ∆ήµων της χώρας και του εξωτερικού, να αφουγκράζεται τον παλµό της κοινωνίας, να ακούει τις απόψεις όλων και να λαµβάνει υπόψη του τη γνώµη και του τελευταίου δηµότη.
Η πόλη µας, χρειάζεται ταυτότητα η οποία προσδιορίζεται από την αισθητική, τον πολιτισµό, την ιστορία, την παράδοση και την πολιτιστική κληρονοµιά!
Τέλος, το τρίπτυχο, που περικλείει την ασφάλεια, την προσβασιµότητα, και την ευηµερία του πολίτη, δεν αποτελεί κοινωνικό ζητούµενο, αλλά αυτονόητο στόχο!
