Κύριε διευθυντά,
ήταν μεσημέρι, 11.30΄, όταν εκκωφαντικός θόρυβος έβγαλε από τις αίθουσες τους μαθητές μας. Κάποιοι έτρεχαν πάνω κάτω φωνάζοντας και κάποιοι έκλαιγαν φοβούμενοι το σιδερένιο πουλί που έτρεχε πάνω κάτω, πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Ειδικά οι μαθητές μας από τη Συρία, οι οποίοι πρόσφατα έχασαν δικούς τους, τρομοκρατημένοι ανακαλούσαν τραυματικές μνήμες. Μητέρα κατέφτασε κλαίγοντας ανησυχώντας. Η απάντηση που πήραμε από την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της πολεμικής αεροπορίας ήταν ότι επρόκειτο για εκπαιδευτική άσκηση! Στη συνέχεια μάθαμε ότι συμπολίτες μας θαύμαζαν την επίδειξη πολεμικής ισχύος στο λιμάνι!
Ως εκπαιδευτικός διαμαρτύρομαι έντονα για το σοκ στο οποίο υποβλήθηκαν οι μαθητές μας και ως κάτοικος της πόλης προβληματίζομαι έντονα για τους συμπολίτες μου οι οποίοι αρέσκονται στη θέαση πολεμικών μηχανών που χτες σκότωναν ανθρώπους παραδίπλα στη Συρία και αύριο μπορεί να σκοτώνουν τα δικά μας παιδιά.
Κοτσώνα Σπυριδούλα
δασκάλα, 7ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων