ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Mία απ’ τις πάμπολλες, παιδαγωγικές, με την ευρεία έννοια, δράσεις του Γεν. Λυκείου Αλικιανού, κατά τη διάρκεια της περυσινής σχολικής χρονιάς, έτσι όπως αγαπητικά αλλά και δημοσιογραφικά έχουν καταγραφεί στο υπέροχο 84 σελίδων τεύχος της ετήσιας μαθητικής έκδοσής του “Εφηβοι εν δράσει! (…εν μέσω κορωνοϊού)”, που παρουσίασα εδώ στις 7 Νοεμβρίου, και η επίσκεψη μιας ομάδας μαθητών και μαθητριών στην ΕΛΕΠΑΠ Χανίων. Γι’ αυτήν την επίσκεψη “αναφορά” σήμερα, στον απόηχο του όποιου εορτασμού της Ημέρας των Ατόμων με Αναπηρία, που ήταν προχθές, 3 Δεκεμβρίου, από την και καλή μου φίλη, συνοδό των παιδιών του Λυκείου, φιλόλογο καθηγήτριά τους Ανδρονίκη Κοκοτσάκη και τη διευθύντρια της ΕΛΕΠΑΠ Μάγκυ Αρσενίδη, που ανταποκρίθηκαν με πολλή προθυμία στην πρότασή μου. Μαζί μ’ ένα συγκινησιακά φορτισμένο κείμενο ενός μαθητή του Λυκείου, του Ραφαήλ Δρακάκη, ενός παιδιού που γεννήθηκε με πολλά κινητικά προβλήματα και “φοίτησε” για 12 χρόνια στην ΕΛΕΠΑΠ…
Για να ευχηθώ και στα δύο σχολεία, σε μαθητές και δασκάλους, καλή δύναμη και καλή πορεία!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Μια διαφορετική εκπαιδευτική επίσκεψη…
«Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει ένα δύσκολο 2020 αναπολούμε κάποιες όμορφες στιγμές όταν ακόμα η αλληλεγγύη, η αλληλεπίδραση, το νοιάξιμο δεν γίνονταν τηρώντας αποστάσεις και υγειονομικά πρωτόκολλα. Μια από αυτές τις ξεχωριστές συναντήσεις των Γενναίων μας Παιδιών ήταν με τους φίλους μας μαθητές του ΓΕΛ Αλικιανού που μαζί με την καθηγήτριά τους Ανδρονίκη Κοκοτσάκη πραγματοποίησαν τον περασμένο Γενάρη μια όμορφη επίσκεψη στο χώρο της ΕΛΕΠΑΠ Χανίων. Τα παιδιά με την καθοδήγηση της δασκάλας τους μετέφεραν την αγάπη και την έμπρακτη αλληλεγγύη τους προσφέροντας μας το χρηματικό ποσό που συγκέντρωσαν από το Χριστουγεννιάτικο παζάρι τους. Το ενδιαφέρον των παιδιών να μάθουν για τις υπηρεσίες που προσφέρει η ΕΛΕΠΑΠ 40 και πλέον χρόνια στα παιδιά με αναπηρία και την αποκατάστασή τους ήταν μεγάλο! Είναι σημαντικό για φορείς όπως η ΕΛΕΠΑΠ να μην χαθούν αυτές οι δράσεις και να συνεχίσουμε όλοι μαζί από εκεί που τις αφήσαμε μόλις βγούμε με το καλο από την πανδημία. Σας ευχαριστούμε πολύ!
Μάγκυ Αρσενίδη
διευθύντρια ΕΛΕΠΑΠ ΧΑΝΙΩΝ
Εντυπώσεις από την επίσκεψη στην ΕΛΕΠΑΠ
Πέρσι τα Χριστούγεννα το σχολείο μας, το ΓΕΛ Αλικιανού Χανίων, πραγματοποίησε μία ιδιαίτερη εκπαιδευτική επίσκεψη. Επισκεφθήκαμε με μία ομάδα μαθητών την δομή της ΕΛΕΠΑΠ Χανίων που φροντίζει παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Σκοπός της επίσκεψης αυτής ήταν να παραδώσουμε στην διευθύντρια της δομής, την κυρία Μάγκυ Αρσενίδη το χρηματικό ποσό που συγκεντρώσαμε από το χριστουγεννιάτικο παζάρι του σχολείου μας.
Γνωρίζουμε ότι κάθε βοήθεια σε ανάλογες δομές είναι πάντα καλοδεχούμενη καθώς οι ανάγκες είναι μεγάλες και συνεχώς αυξάνονται. Έτσι στα πλαίσια του εθελοντισμού, της αλληλεγγύης που καλλιεργούμε ως εκπαιδευτικοί στους μαθητές μας αποφασίσαμε να παραδώσουμε το χρηματικό ποσό στην ΕΛΕΠΑΠ καθώς θεωρούμε ότι επιτελεί σημαντικό έργο στην κοινωνία της πόλης μας.
Οι άνθρωποι κι η ίδια η διευθύντρια μας υποδέχτηκαν με χαρά, μας καλωσόρισαν με γλυκίσματα και μας ξενάγησαν στους χώρους της δομής. Είδαμε μικρά παιδιά με τους γονείς τους να δίνουν ένα πραγματικό αγώνα με την βοήθεια των ειδικών λειτουργών, φυσιοθεραπευτών, εργοθεραπευτών,λογοθεραπευτών και άλλων ειδικοτήτων .
Ενημερωθήκαμε αναλυτικά για την λειτουργία της δομής, τι παιδιά βοηθάει και με ποιους τρόπους. Δεν σας κρύβω την χαρά, την συγκίνηση που νιώσαμε κι εγώ κι οι μαθητές μας βλέποντας το χαμόγελο στα πρόσωπα αυτών των παιδιών αλλά και την αγάπη και την φροντίδα με την οποία τα περιέβαλλαν. Ήταν πραγματικά μία από τις πιο εποικοδομητικές, ενδιαφέρουσες και “συγκινητικές” εκπαιδευτικές επισκέψεις που έχουμε πραγματοποιήσει ως σχολείο.
Ανδρονίκη Κοκοτσάκη, φιλόλογος
Οι εμπειρίες μου από τα χρόνια στην ΕΛΕΠΑΠ
ΕΛΕΠΑΠ… Μια λέξη που στο μυαλό μου φέρνει τόσες και τόσες μνήμες. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί. Αρχικά, θα πω πρώτα δυο λόγια για εμένα ως άτομο. Γεννήθηκα 5 μηνών και λόγω αυτής της ατυχίας μου παρουσιάστηκε πρόβλημα στο νευρολογικό σύστημα το οποίο δεν θα αναλύσω τώρα για προφανείς λόγους. Αυτό που αρκεί να πω είναι ότι μπήκα 3 μήνες σε θερμοκοιτίδα. Τέλος πάντων. Μόλις έφτασα περίπου ενός έτους, ξεκίνησα θεραπείες στην ΕΛΕΠΑΠ. Τότε, από όσο ξέρω, πήγαινα κάθε μέρα και έκανα πολλών ειδών θεραπείες. Έχω μνήμες περίπου από όταν άρχισα το σχολείο. Τότε θέλανε όλοι να μας δείξουν ότι δε διαφέρουμε σε τίποτα από τους άλλους. Οι ώρες που περνούσαμε εκεί δεν είχαν ούτε μια στιγμή μέσα τους τη λύπη ή τη στενοχώρια. Πάντα είχαμε μόνο τη χαρά στα πρόσωπά μας. Η ΕΛΕΠΑΠ μου έχει προσφέρει πάρα πολλά πράγματα. Χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους μπορώ σήμερα να γράφω, να περπατάω, να μιλάω κ.λπ.
Όταν πήγαινα εκεί δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή αίσθημα καταναγκασμού. Όταν όμως έχεις ζήσει πολλά χρόνια σε ένα σπίτι και σου λένε ότι πρέπει να φύγεις, σου είναι δύσκολο. Έτσι ήταν και για εμένα. Μια μέρα καθώς έκανα φυσικοθεραπεία, ήρθε μια γιατρός. Αφού με ρώτησε πράγματα όπως αν έχω πρόβλημα σε κίνηση, περπάτημα κ.λπ., μου είπε ότι έπρεπε πλέον να φύγω. Ένιωσα τόσο ανάμεικτα συναισθήματα εκείνη την ώρα. Ένιωσα ως το παιδί που οι γονείς του λένε «φύγε, γίνε ανεξάρτητος». Πόσο εύκολο θεωρείτε όμως ότι ήταν για ένα παιδί που έχει ζήσει εκεί 12 χρόνια, έχει μοιραστεί όλες τις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές του, ξαφνικά να φεύγει; Καθόλου. Οπότε, κάπου εδώ τελειώνει και εμένα η ιστορία μου. Ας είναι καλά αυτοί οι άνθρωποι και ας συνεχίσουν να κάνουν τόσο χαρούμενα και ευτυχισμένα όλα τα παιδιά που βρίσκονται εκεί όπως έκαναν και εμένα για τόσα χρόνια.
Ραφαήλ Δρακάκης, μαθητής Α’ Λυκείου
