Η υποψηφιότητα του κ. Γ. Παπανδρέου για τη διαδοχή στο ΚΙΝΑΛ, με τα χαρακτηριστικά που του δίνει η διαδρομή του, είναι ερευνητέον αν θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την παράταξη, επηρεάζοντας θετικά το πολιτικό σύστημα. Αν όχι, θα δυσκολέψει την προσπάθεια των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, που θέλουν να αναβαθμίσουν σε σύγχρονη πολιτική παράταξη το κόμμα. Αν δεν τα καταφέρει, θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα στην κούρσα διαδοχής της προεδρίας και υπαρξιακό πρόβλημα για το ΚΙΝΑΛ στο μέλλον.
Στην Κουμουνδούρου αντιμετώπισαν με επιφυλακτικότητα την “κάθοδο” του Γ.Α.Π., φοβούμενοι τον επαναπατρισμό μέρους των Πασόκων, που αγκάλιασαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Το συμπέραιναν από τη δήλωση του, ότι «θα συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις, να ξαναγίνει η παράταξη μεγάλη και ισχυρή». Οι απαισιόδοξοι θεωρούν ότι ο Γ.Α.Π. δεν θα μπορέσει ν’ αλλάξει τους συσχετισμούς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, διότι πιστεύουν ότι δυσκολεύεται να εμπνεύσει κάποια νέα ιδεολογική γραμμή.
Υπόψη ότι όταν ήταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, βιάστηκε να γίνει πρωθυπουργός, μπλοκάροντας την εκλογή Παπούλια στην Προεδρία, για να προκαλέσει εκλογές με το «λεφτά υπάρχουν». Επίσης, οι δηλώσεις του στο Καστελόριζο υπήρξαν το κύκνειο άσμα της πολιτικής του. Είχε πει «Είμαστε μια χώρα χωρίς κύρος και αξιοπιστία, που έχει χάσει τον σεβασμό φίλων και εταίρων… και ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί…». Αυτά μειώνουν τις προϋποθέσεις θετικής πορείας για την επανάκτηση της αρχηγίας του κόμματος.
Η χώρα χρεοκόπησε στα χέρια του Γ.Α.Π. Αυτό θα συνέβαινε και αν δεν ήταν ο Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργός, ένεκα των “δομικών αδυναμιών της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης”. Υποτιμήθηκε τελείως η έκταση της ύφεσης από την ηγεσία, η οποία έκανε λάθη και έτσι βάδισε σε έναν δρόμο με αγκάθια. Της αναγνώρισαν ελαφρυντικά λόγω έλλειψης εμπειρίας αντιμετώπισης της δύσκολης κατάστασης, που παρέλαβε από τη Ν.Δ., της οποίας πλήρωσε τις αμαρτίες.
Ίσως ο Γ.Α.Π. να πιστεύει ότι η ιστορία τον αδίκησε ως πολιτικό και επανέρχεται περιβαλλόμενος από μερικούς αργόσχολους, να την προκαλέσει. Η ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται, αλλά κατά τον Μαρξ την πρώτη φορά “με τραγωδία, αν γίνει και δεύτερη ως φάρσα”. Επικράτησε η άποψη ότι η ανατροπή του Γ.Α.Π. οφείλεται στο ότι ζήτησε δημοψήφισμα, το οποίο “πήρε πίσω” στους G20 των Καννών, συγκρουσθείς με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί.
Τώρα ο κ. Παπανδρέου ομιλεί περί κυβέρνησης “αντιεξουσιαστών”, ο κ. Καστανίδης εκπροσωπεί τις παραδόσεις, που για το ΠΑΣΟΚ είναι ιερές, ο κ. Γερουλάνος διεπίστωσε ότι «χρειαζόμαστε μια νέα γενιά να μοιράσει την εξουσία και όχι να την οικειοποιηθεί» και ο κ. Λοβέρδος στρέφεται στο “αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο”. Οι άλλοι υποψήφιοι κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος και ό,τι κατάλαβε κανείς… κατάλαβε!
Σ’ αυτή τη χαοτική κατάσταση που επικρατεί δίνει μάχη για την εκλογή ο κ. Παπανδρέου. Και να εκλεγεί, δεν διαφαίνονται προοπτικές ν’ αλλάξουν τα πράγματα, να επιτευχθεί ενότητα και επαναπατρισμός όσων μετανάστευσαν σε άλλους κομματικούς σχηματισμούς.
Είναι δε αμφίβολο, να πετύχει ένα αξιόλογο εκλογικό ποσοστό απ’ το εκπληκτικό 44% του 2009. Εκτός αν όλα έχουν σκηνοθετηθεί έτσι, για να μπει στη Βουλή το ΚΙΝΑΛ υπό την προεδρία του, και λόγω της απλής αναλογικής να του δοθεί ευκαιρία να διαπραγματευθεί τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση συνεργασίας.
