«Μόνο ως βγαλμένες από τα συρτάρια του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων μπορούν να ερμηνευθούν οι δηλώσεις του Προέδρου της ΕΣΕΕ Γ Καρανίκα σχετικά με την αύξηση κατά 11% του κατώτατου μισθού των εργαζομένων. Δηλώνει ότι «Το ανακοινωθέν ποσοστό του 11% ξεπέρασε το όριο των προσδοκιών και των αντοχών που έχει η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και η ελληνική οικονομία» αναφέρει σε ανακοίνωση της η Επιτροπή Αγώνα του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων, όπου αναφέρει: « Δεν γνωρίζει ο Κος Καρανίκας ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων που αμείβονται με τον ελάχιστο και υπό-ελάχιστο μισθό δεν εργάζονται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά σε πολυεθνικούς ομίλους και μεγάλες επιχειρήσεις; Δεν γνωρίζει ότι οι συνθήκες γαλέρας που οι περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν έχουν επιβληθεί από τους βιομήχανους, τα πολυεθνικά καταστήματα και τους μεγαλοξενοδόχους, και υλοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις τους, προκειμένου να εκτοξεύουν τα κέρδη τους και ταυτόχρονα να παραγκωνίζουν από την αγορά εμάς τους μικρομεσαίους επαγγελματίες;
Ο Κος Καρανίκας γνωρίζει πολύ καλά τα παραπάνω, γιατί γνωρίζει ποια συμφέροντα εξυπηρετεί ο ίδιος και η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΣΕΕ της οποίας προεδρεύει. Γι`αυτό άλλωστε και η ανακοίνωση που εξέδωσε είναι πανομοιότυπη με αυτή που εξέδωσαν ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ).
Η πραγματικότητα είναι ότι μπαίνει σε εφαρμογή ο μνημονιακός νόμος 4172/13 που καθηλώνει των κατώτατο μισθό και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις βάζοντας κριτήρια την «αντοχή» και «ανταγωνιστικότητα» του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου. Αυτή η ανταγωνιστικότητα είναι όμως που κρατά τα μαγαζιά μας χωρίς κόσμο και κάνει την καθημερινότητα μας ακόμα ποιο δύσκολη.
Η Επιτροπή Αγώνα του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων διεκδικεί μέτρα όπως, Κατάργηση του νόμου που επιβάλλει φορολογία από το πρώτο ευρώ. Επαναφορά του αφορολόγητου για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς εμπόρους . Κατάργηση των νόμων που απελευθερώνουν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ,την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου με 45% καθώς την νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας. Μέτρα που το μεγάλο κεφάλαιο πολεμά σαν τον διάολο το λιβάνι, αλλά αναγκαία για την δική μας επιβίωση. Μόνο με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις δικές μας σύγχρονες ανάγκες μας, και σε συντονισμό του αγώνα μας με τους εργαζομένους, την μικρομεσαία αγροτιά και τη νεολαία, μπορούμε να αποσπάσουμε κατακτήσεις».
