Η επιτυχία τη Ελλάδας στην αντιμετώπιση της πανδημίας είναι απόρροια τριών παραγόντων:
– της σύμπνοιας της πολιτικής ηγεσίας (και τη στάση της αντιπολίτευσης που ήταν ήπια)
– της επιλογής ενός άριστου επιστημονικού επιτελείου, αλλά και πολιτικών που χειρίστηκαν ομού τα επιμέρους θέματα, με τρόπο πειστικό κι αποτελεσματικό, και φυσικά
– της πειθαρχίας (αυτοπειθαρχίας), ομοψυχίας και ενότητας του ελληνικού λαού που συνειδητοποίησε την κατάσταση, υπάκουσε και υπέμεινε κατά συντριπτική πλειοψηφία τον εγκλωβισμό.
Αλλά, κάθε επιτυχία δεν ακολουθείται πάντα κι από φθόνο; Τα όσα αρνητικά σχόλια διαδίδονται στο fb, δήθεν “από επίσημες πηγές” και ανωνύμως εναντίον “προσώπων” και σχετικών “δηλώσεων”, δεν αποσκοπούν, άραγε, στην έκφραση μιας ζηλοφθονίας για ένα αποτέλεσμα που δεν περίμενε κανείς από μια χώρα διαλυμένη κυριολεκτικά. Που μόλις είχε βγει από μια δεκαετή βαριά οικονομική κρίση;
Αυτοί που πίστευαν πως ο κορωνοϊός θα μας “αποτέλειωνε” δεν διαψεύστηκαν, άραγε, οικτρά, μη μπορώντας να χωνέψουν μια τόσο μεγάλη επιτυχία ενός τόσο μικρού και “άτακτου” κατά τα άλλα λαού;
