Σε ένα προηγούµενο άρθρο µας αναφερθήκαµε στο µάνατζερ του αύριο που βρίσκεται σε ένα πλήρη µεταµορφωµένο κόσµο και αναρωτηθήκαµε για τη χρησιµότητα των µάνατζερ (βλ. Κ. Ζοπουνίδης, Το µάνατζµεντ του αύριο, Τα Νέα, υπό δηµοσίευση).
Στη συνέχεια αυτής της ερώτησης και του νέου πλαισίου αναφοράς του µάνατζµεντ, οι χρηµατοοικονοµικές επιδόσεις και ο έλεγχος ποιότητας, δεν αποτελούν πλέον εγγύηση βιωσιµότητας για τις επιχειρήσεις.
Και αν γενικά αναµένεται ο µάνατζερ του αύριο να έχει τις ίδιες ικανότητες και soft skills µε εκείνες που απαιτούνται σήµερα, αντίθετα πρέπει να δεκαπλασιαστούν, λαµβάνοντας υπόψη τον υβριδισµό της εργασίας, τη µετατροπή της σχέσης µε την εργασία, ιδιαίτερα µεταξύ των νέων γενεών, οι οποίες είναι υπερσυνδεδεµένες και συνηθισµένες στα πλεονεκτήµατα του ψηφιακού κόσµου, τις αδιάκοπες ανατροπές των επιχειρήσεων και των επαγγελµατικών προσδοκιών που είναι πιο περίπλοκες και πιο ποικίλες από πριν.
Το µέλλον και οι e-managers
Η επανάσταση στην πληροφόρηση και την επικοινωνία οδηγεί όλο και περισσότερο τους µάνατζερ να ηγούνται µιας παγκόσµιας πολυπολιτισµικής συλλογικότητας. Στην καρδιά της διαχείρισης των έργων αλλαγής, ο µάνατζερ διαδραµατίζει ουσιαστικό ρόλο ως µαέστρος, επειδή είναι αυτός που θέτει το ρυθµό και δηµιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη µιας αρµονικής οµάδας: ο καθορισµός στόχων µε επίκεντρο τα κέρδη είναι βασική προϋπόθεση, αλλά η ανάπτυξη συναισθηµατικών δεξιοτήτων απαιτείται όλο και περισσότερο (βλ. Ε. Κρασαδάκη, Σ. Τριαντάρη, Κ. Ζοπουνίδης, κοινωνικές/επικοινωνιακές και ψηφιακές δεξιότητες στην εκπαίδευση και στην εργασία τον 21ο αιώνα, Εκδόσεις Κλειδάριθµος, 2023).
Απέναντι στο ψηφιακό µετασχηµατισµό και τις ανατροπές στον κόσµο της εργασίας, οι απαντήσεις που τυποποιούνται από οικονοµικούς, χρηµατοοικονοµικούς ή πολιτικούς κώδικες δεν αρκούν πλέον για την επίλυση κοινωνικών ζητηµάτων. Οι µάνατζερ και οι συµµετέχοντες στη ζωή της επιχείρησης οδηγούνται στο να σκέφτονται διαφορετικά τον κόσµο της εργασίας, να υιοθετούν ένα πιο υπεύθυνο και βιώσιµο όραµα επιδόσεων και µεγέθυνσης.
Η ευελιξία µε τη ψηφιοποίηση, τη ροµποτοποίηση, την τεχνητή νοηµοσύνη είναι σαφώς προσδιορισµένα πλεονεκτήµατα για έναν µάνατζερ σήµερα µε ένα µη παρακαµπτό αύριο. Επιπλέον, το κλειδί της επιτυχίας είναι να θεωρεί τα στελέχη του ότι δεν είναι µηχανές αλλά άνθρωποι.
Έτσι, η ανάγκη για ηγεσία που αυξάνει την επίγνωση των συναισθηµάτων µπορεί να επιτρέψει να είναι ικανοποιηµένοι όσοι ονειρεύονται το ψηφιοποιηµένο µάνατζµεντ. Εποµένως είναι οι δεξιότητες που συνδέονται µε την καλοσύνη του e-manager που θα κάνουν τη διαφορά.
Συµπερασµατικά, ο ρόλος του e-manager είναι να υποστηρίζει την αλλαγή, δηλαδή να βοηθάει την οµάδα του να εξελίσσεται, είτε όσον αφορά τα εργαλεία, τις µεθόδους ή την απόκτηση δεξιοτήτων.
