Την επομένη των εκλογών, η νέα κυβέρνηση θα παραλάβει ένα βαρύ όγκο θεμάτων στην εξωτερική πολιτική της χώρας, άλυτων και μπερδεμένων, και απειλητικών για την εθνική κυριαρχία και τα εθνικά συμφέροντα. Τα θέματα αυτά δεν δημιουργήθηκαν τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια, αλλά αποτελούν την μακρά συνέχεια εθνικών θεμάτων , που έμειναν ανοιχτά ή επιδεινώθηκαν , αλλά ουδέποτε διορθώθηκαν, από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις από το 1976 και εντεύθεν. Μια βαριά κληρονομιά.
Το πρώτο θέμα που θα συναντήσει η νέα κυβέρνηση, τις δύο πρώτες κιόλας εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της είναι η εγκατάσταση , σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις , των ρωσικών πυραύλων S400 στην Τουρκία. Έτσι, εκ των πραγμάτων ,αλλάζει άρδην η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, παρά την υπεροχή σε ανθρώπινο δυναμικό της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας έναντι της σχεδόν διαλυμένης αντίστοιχης τουρκικής, με δεδομένες τις γραπτές αναφορές του Τούρκου ΥΕΘΑ κ Ακσάρ, ότι η Τουρκία πήρε τους ρωσικούς πυραύλους διότι « αισθάνεται την απειλή της Πολεμικής Αεροπορίας άλλης χώρας» (σς Ελλάδας).
Η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί την επόμενη εβδομάδα, ελάχιστα ή κανένα μέσο έχει στη διάθεση της για να αναστείλει τώρα αυτή την δυσμενή εξέλιξη. Μπορεί όμως από κοινού με την Κυπριακή Δημοκρατία, να παρέμβη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συνδυάζοντας την τουρκική παραβατικότητα και τις εχθρικές ενέργειες και απειλές τόσο στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου , όσο και στο Αιγαίο.
Υπενθυμίζεται ότι μόλις πριν από δέκα ημέρες στη Σύνοδο Κορυφής, οι 28 αποφάσισαν ότι θα προχωρήσουν σε κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας αν αυτή εξακολουθήσει τις εχθρικές ενέργειες της στην Αν Μεσόγειο και το Αιγαίο. Όμως οι ράθυμοι ευρωπαίοι εταίροι- χωρίς την αποτελεσματική πίεση Αθήνας και Λευκωσίας, που δεν την άσκησαν- έχουν αφήσει για μετά (;) τη λήψη κυρώσεων εναντίον της Άγκυρας.
Στην περίπτωση που η τουρκική κυβέρνηση εξακολουθήσει τις προκλήσεις της εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, το «υπέρ- όπλο» Αθήνας και Λευκωσίας μπορεί κάλλιστα να είναι η πρόταση αναθεώρησης της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ- Τουρκίας. Ημιτελής – διότι η Άγκυρα δεν έχει ακόμα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία,-αλλά πλήρως εφαρμοζόμενης από το 2004, που αποδίδει στην Τουρκία περίπου 15δις ευρώ κάθε χρόνο αφού δεν επιβάλλονται δασμοί στα αγροτικάπροϊόντα της στην ΕΕ. Η επιβολή κυρώσεων και δασμών στην Τουρκία μπορεί να ανακόψει τον πακτωλό ευρωπαϊκών χρημάτων, που επιτρέπει στην Άγκυρα τους στρατιωτικούς υπερ εξοπλισμούς της..
Παραλλήλως η νέα ελληνική κυβέρνηση θα βρεθεί και αυτή μπροστά στην καλά ενορχηστρωμένη πολιτική της Άγκυρας ,με πλείστα πολιτικά διπλωματικά νομικά τερτίπια αλλά και με στρατιωτικά μέσα για καταγγελίες παραβίασης των Συνθηκών Λωζάννης και Παρισίων από την Ελλάδα και γι αυτό το λόγο άμεσης απειλής σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας των εληνικών νήσων του Αν Αιγαίου. Επιπροσθέτως η Άγκυρα εντείνει τις έμπρακτες προσπάθειες είτε για αμφισβήτηση είτε μεταβολής των ορίων του FIR Αθήνας /Κων-λης, το οποίο η κυβέρνηση μετά τις 7 Ιουλίου είναι υποχρεωμένη να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού. Και τούτο διότι με την υπογραφή και της Τουρκίας, από το 1950 και 1958 το FIR Αθηνας /Κων-λης ορίζει ΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ της Τουρκίας.
Η τουρκική απειλή και η περιρρέουσα φημολογία περί θερμού επεισοδίου της Τουρκίας στο Αιγαίο δεν έχει κοπάσει, βρίσκοντας την κυβέρνηση στα πρώτα βήματα της και γι αυτό η Αθήνα οφείλει να είναι πολύ προσεκτική τόσο στην περιοχή Ρόδου- Καστελόριζου , όσο και στο Κεντρικό Αιγαίο ( πχ Αη Στράτης, καθώς το νησί βρίσκεται ακριβώς πάνω στον 25ο μεσημβρινό και δεν περιλαμβάνεται σε καμιά Συνθήκη).
Οι τουρκικές κινήσεις στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου θα απορροφήσουν πολύ από τον χρόνο της νέας κυβέρνησης, καθώς ο Τ. Ερντογάν χρησιμοποιεί τις εξαγγελίες γεωτρήσεων ως μέσο για να επιτύχει τη διχοτόμηση της Κύπρου ( δύο κράτη με ίσα δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ πριν την τελική λύση του Κυπριακού.
Η ελληνική διπλωματία είναι τώρα υποχρεωμένη να είναι πιο προσεκτική από την προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση και να καταγγείλει την Τουρκία στον ΟΗΕ, στον ΙΜΟ κλπ. διότι επιδιώκει τετελεσμένα σε υφαλοκρηπίδα που ΔΕΝ έχει οριοθετηθεί μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας Ελλάδας και Τουρκίας , δυτικά της Πάφου και επομένως δεν της ανήκει.
Με άλλα λόγια, μια προσεκτική ελληνική κυβέρνηση οφείλει να πάψει τις πρόχειρες και επικίνδυνες αναφορές σε « ελληνική υφαλοκρηπίδα» στο Αιγαίο και «κυπριακή υφαλοκρηπίδα» δυτικά της Πάφου , διότι οι περιοχές σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας ΔΕΝ έχουν οριοθετηθεί με την απαραίτητη συμφωνία μεταξύ των μερών και γι αυτό δεν ανήκουν ( ακόμα ) σε κανέναν. Οι πρόχειρες αναφορές από ελληνικής πλευράς , τελικώς εξυπηρετούν μόνον τις παρανομίες της Τουρκίας.
Φυσικά, «στο τέλος της ημέρας» ουδείς μπορεί να αποκλείσει τη διαδικασία του Δικαστηρίου της Χάγης ως τελική λύση για την υφαλοκρηπίδα. Αλλά η ελληνική κυβέρνηση προηγουμένως θα έχει κερδίσει πάρα πολλά , αν στο μεσοδιάστημα έχει προσπαθήσει να διορθώσει πολλά από τα ελληνικά λάθη δεκαετιών , με εθνική συναίνεση και δίκαιο επιμερισμό του πιθανού πολιτικού κόστους..
