Οι “επτά σοφοί” της κοσμολογίας συναντιούνται στην Αθήνα

Τρεις νομπελίστες και άλλοι τέσσερις κορυφαίοι επιστήμονες της Κοσμολογίας έρχονται στην Αθήνα για να συμμετάσχουν στο 2ο «Συμπόσιο των Επτά Σοφών» του κόσμου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής αύριο.
Απόψε το βράδυ, οι ξένοι επιστήμονες θα ξεναγηθούν στο Μουσείο Γεωαστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ), με οικοδεσπότη τον καθηγητή Κανάρη Τσίγγανο, πρόεδρο του ΕΑΑ. Θα ακολουθήσει δείπνο προς τιμήν των Επτά Σοφών στον κήπο του Αστεροσκοπείου και η βραδιά θα ολοκληρωθεί με παρατήρηση του έναστρου ουρανού από το τηλεσκόπιο Δωρίδη στην Πνύκα, το οποίο μόλις εκσυγχρονίσθηκε.
Αύριο το πρωί, θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής επιστημονική ημερίδα με θέμα τις τελευταίες επιστημονικές εξελίξεις στην κοσμολογία και στην αστροφυσική. Στο Συμπόσιο θα συμμετέχουν επιστήμονες, εκπαιδευτικοί, καθώς επίσης αριστούχοι μαθητές και φοιτητές, αλλά και το ευρύτερο κοινό, ενώ θα υπάρξει και διαδικτυακή αναμετάδοσή του (web-casting), μεταξύ άλλων σε όλες τις έδρες κοσμολογίας διεθνώς.
Μετά τις εργασίες του συμποσίου, θα ακολουθήσει το βράδυ η επίσημη τελετή βράβευσης των 7 Σοφών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με ανοιχτή συζήτηση με το κοινό, το οποίο θα μπορεί να θέσει ερωτήσεις και διαδικτυακά.
Το Σάββατο 3 Οκτωβρίου, έπειτα από πρωινή ξενάγηση των ξένων επιστημόνων στο Μουσείο της Ακρόπολης από τον διευθυντή του Μουσείου καθηγητή Δ. Παντερμαλή, θα ακολουθήσει επίσκεψή τους στο Περιβαλλοντικό Παρατηρητήριο (ΝΕΟ) στο Costa Navarino Resort στη Μεσσηνία.
Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, οι «επτά σοφοί» θα πραγματοποιήσουν επίσκεψη στην αρχαία Μεσσήνη με ξεναγό τον καθηγητή Π. Θέμελη, ενώ θα ακολουθήσει εκδήλωση της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών στην Καλαμάτα, με τη συμμετοχή μαθητών.
Ποιοι είναι οι «Επτά Σοφοί» της σύγχρονης Κοσμολογίας
* James Watson Cronin: Κάτοχος του Νόμπελ Φυσικής 1980. Αμερικανός Ομότιμος Καθηγητής στα Τμήματα Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Η έρευνά του επικεντρώνεται στη Γαλαξιακή και Εξωγαλαξιακή Αστρονομία και στην Αστροφυσική, καθώς και στην Αστρονομία και Αστροφυσική Σωματιδίων και Υψηλής Ενέργειας. Για την εργασία του με τον Val Fitch στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον με θέμα τη μελέτη της καταστροφής των ουδέτερων Κ-μεσονίων, στην οποία ανακάλυψαν την παραβίαση CP το 1964, τους απενεμήθηκε το Νόμπελ. Αργότερα, ξεκίνησε το ερευνητικό πρόγραμμα Pierre Auger, μία συνεργασία περισσοτέρων από 250 επιστημόνων σε 17 κράτη με σκοπό να εντοπίσουν τις μυστηριώδεις πηγές των σπάνιων αλλά ισχυρών κοσμικών ακτίνων που βομβαρδίζουν κατά διαστήματα τη Γη. Είναι εκλεγμένο μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αμερικής και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.

* David Gross: Κάτοχος του Νόμπελ Φυσικής 2004, μαζί με τους Politzer και Wilczek. Καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής και πρώην Διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Παλαιότερα ήταν Καθηγητής Μαθηματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Είναι κεντρική φυσιογνωμία στη φυσική των σωματιδίων, στη θεωρία των υπερχορδών και στη διατύπωση της Κβαντικής Χρωμοδυναμικής, της θεωρίας της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, με την οποία ολοκληρώθηκε το Καθιερωμένο Πρότυπο της Ύλης (Standard Model). Με πολλά βραβεία στο ενεργητικό του (Sakurai, MacArthur, Dirac, Oscar Klein, Harvey, Particle Physics Prize της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Φυσικής, Grande Medaille d’Or κ.α). Μέλος, μεταξύ άλλων, της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Ακαδημίας Επιστημών της Ινδίας και της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.

* George Fitzgerald Smoot III: Κάτοχος του Νόμπελ Φυσικής 2006 για την εργασία του στον Κοσμικό Εξερευνητή Υποβάθρου (Cosmic Background Explorer) με τον John C. Mather της NASA. Αμερικανός αστροφυσικός και κοσμολόγος, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και ανώτερος επιστήμων στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley. Από το 2010, είναι επίσης καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο «Ντιντερό» του Παρισιού. Το 2003 του απενεμήθη το Μετάλλιο Einstein και το 2009 το Μετάλλιο Oersted. Σήμερα, διεξάγει έρευνα στην αστροφυσική και στην παρατηρησιακή κοσμολογία, ενώ είναι διάσημος για την έρευνά του στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, το υπόλειμμα της έντονης θερμότητας της αρχικής Μεγάλης Έκρηξης.

* George Efstathiou (Γιώργος Ευσταθίου): Βρετανο-Κύπριος αστροφυσικός, μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών της Βρετανίας, Καθηγητής Αστροφυσικής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας (Kavli Institute for Cosmology) του Πανεπιστημίου Cambridge. Προηγουμένως ήταν καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ενδιαφέρεται ευρέως για τη θεωρητική και παρατηρησιακή κοσμολογία και έχει συμβάλει σε μελέτες μεγάλης κλίμακας με θέμα το Σύμπαν, το σχηματισμό των γαλαξιών, τη σκοτεινή ενέργεια και την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Είναι μέλος της επιστημονικής ομάδας για τον δορυφόρο Planck του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) ο οποίος χαρτογραφεί την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου.

* Eugene Parker: Αμερικανός ηλιακός αστροφυσικός, αναγνωρισμένος διεθνώς ως ο κατ’ εξοχήν ειδικός στον ηλιακό άνεμο και στην επίδραση των μαγνητικών πεδίων στην ηλιόσφαιρα. Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής, Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και στο Ινστιτούτο Ενρίκο Φέρμι των ΗΠΑ. Το ερευνητικό του έργο έχει συμβάλει καθοριστικά στην κατανόηση του ηλιακού στέμματος, του ηλιακού ανέμου, των μαγνητικών πεδίων της Γης και του Ήλιου, της κοσμικής ακτινοβολίας, καθώς και της ηλεκτρομαγνητικής τους αλληλοεπίδρασης. Τα βιβλία του, ειδικά τα “Κοσμικά Μαγνητικά Πεδία”, έχουν εκπαιδεύσει γενεές κοσμολόγων και άλλων φυσικών. Είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ και της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων.

* Alexei Alexandrovich Starobinsky: Ρώσος αστροφυσικός και κοσμολόγος, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Landau Θεωρητικής Φυσικής της Ρωσικής Ακαδημίας Επστημών. Κατά τη δεκαετία του 1970, ασχολήθηκε με τη θεωρία της δημιουργίας σωματιδίων στο πρώιμο σύμπαν και της δημιουργίας σωματιδίων και ακτινοβολίας από τις περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες (1973), η οποία ήταν πρόδρομος της θεωρίας της ακτινοβολίας Hawking. Από το 1979 ασχολήθηκε με τη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού. Μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών Leopoldina και της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων. Πολυβραβευμένος, πιο προσφατα το 2014, μαζί με τον Alan Guth του ΜΙΤ και τον Andrei Linde του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, τιμήθηκε με το Βραβείο Kavli της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων “για την πρωτοπορία στη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού”.
* Gabriele Veneziano: Ιταλός θεωρητικός φυσικός, ένας από τους πρωτοπόρους της θεωρίας των χορδών. Διεξήγαγε τις περισσότερες από τις επιστημονικές του δραστηριότητες στο CERN. Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται πρωτίστως στην κοσμολογία των χορδών. Από το 2004, κατέχει την έδρα Στοιχειωδών Σωματιδίων, Βαρύτητας και Κοσμολογίας στο Κολλέγιο της Γαλλίας στο Παρίσι. Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνο (1994), της Ιταλικής Εθνικής Ακαδημίας Lincei (1996) και της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών (2002). Έχει τιμηθεί με πολυάριθμα επιστημονικά βραβεία, με πιο πρόσφατο το Μετάλλιο Dirac το 2014.