Συλλογικό και πανελλήνιο το πένθος στην ελληνική κοινωνία που χάνει το οξυγόνο της µε οδύνη και οργή στο εύφλεκτο σκηνικό µιας τραγωδίας ιστορικών διαστάσεων του ειδεχθούς εγκλήµατος των Τεµπών. ∆ύο χρόνια µετά τη σύγκρουση δεν βρέθηκαν οι πραγµατικοί ένοχοι, η δε πολιτεία δεν άκουγε, αδρανούσε(;) και τώρα αφυπνίστηκε από τις ιαχές και τις κραυγές του πλήθους των διαδηλωτών.
Η συγκλονιστική συµµετοχή από τις µεγαλύτερες των τελευταίων ιστοριών, όχι µόνο στις ελληνικές πόλεις από διαδηλωτές κάθε ηλικίας, γερόντια µε µπαστούνια, µωρά σε καροτσάκια, αλλά και σ’ άλλα µέρη απ’ άκρου εις άκρον όλου του κόσµου, έδειξε την ανάγκη ανεύρεσης της αλήθειας και την «απονοµή δικαιοσύνης».
Ο πάνδηµος ξεσηκωµός είναι κάτι που µπορεί να επικρατήσει σε κάθε διεκδίκηση, κόντρα σε όποια µορφής αυθαιρεσία και ανάδειξη του πόσο µεγάλο πολιτικό ρόλο µπορεί να παίξει η κοινωνία στη διακυβέρνηση της χώρας µακριά από την κατάχρηση της εξουσίας.
Το έσχατο µέτρο της πολιτείας είναι να επέλθει δικαιοσύνη για τα θύµατα, η αµεροληψία της οποίας οφείλει εκ των ων ουκ άνευ να είναι δεδοµένη για διάσηµους και αφανείς, για πλούσιους και φτωχούς. Απαλύνεται ο πόνος των συγγενών µε την τιµωρία των ενόχων; Θεραπεύει τη βέβηλη, ανίερη πράξη το ανοσιούργηµα; Οι νεκροί από µαρτυρικό θάνατο ανασταίνονται µε την τιµωρία του δράστη; Η ηθική και υλική ικανοποίηση των οικείων και το κοινό αίσθηµα που έχει προκληθεί από ανεπανόρθωτη βλάβη επαναφέρουν τη ζωή εκεί που ήταν πριν τη σύγκρουση; Η κοινωνική ισορροπία έχει διαρραγεί και οι συνέπειες που µπορεί να επέλθουν είναι απρόβλεπτες.
Μεταµέλεια για τυχόν ευθύνες δεν έχει εκδηλωθεί. Αντιθέτως έχουν εκφραστεί και διατυπωθεί δικαιολογίες µε ύφος που πάσχει από αληθινή συναίσθηση λύπης ή ντροπής. Ποιοι πρέπει να κινητοποιηθούν για να φέρουν σε πέρας την αποστολή και την αποκάλυψη των αιτιών του εγκλήµατος των 57 αδικοχαµένων;
Όµως κάποτε ο λογαριασµός και η «λυπητερή» έρχονται, και όσο αργούν τόσο βαρείς και ασήκωτοι γίνονται.
Η αφύπνιση των αρµοδίων αρχών άργησε δύο χρόνια. Οι πολίτες για πρώτη φορά έγιναν αυτεξούσιοι, χωρίς αφεντάδες κι έδειξαν µε δηµοκρατικό τρόπο ότι έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλονται.
