Ν’ αποφύγουμε αυτό…
Ν’ αποφύγουμε τ’ άλλο…
Να μη διακινδυνέψουμε…
Που πήγε η ζωή μας…;
[Γ.Ρίτσος]
Κοινή διαπίστωση όλων μας είναι ότι για να ξεφύγει η χώρα από τη χρεοκοπία… όχι μόνο την οικονομική… θα πρέπει να πεισθεί ο πολίτης, απ’ αυτούς που τον κυβερνούν για την πρόθεσή τους να αλλάξουν εγκαταστημένες νοοτροπίες και πολιτικές συμπεριφορές.
Θα πρέπει ακόμα να μας πείσουν, ότι πρωτίστως έχουν όραμα το οποίο για να το πραγματοποιήσουν θα πρέπει να έχουν βάλει συγκεκριμένους στόχους και με συγκεκριμένα πρόσωπα. Πάντως όχι ανακυκλώνοντας το παλιό φθαρμένο πολιτικό προσωπικό. Ακούγεται λογικό η σημερινή κυβέρνηση να κατηγορεί τις προηγούμενες, ότι αυτές έφεραν μια… ευλογημένη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Γιατί σίγουρα τα μνημόνια είναι απόρροια των λανθασμένων πολιτικών που εφάρμοζαν τα δυο κόμματα εξουσίας μετά τη μεταπολίτευση. Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό μετά τη μεταπολίτευση πορεύθηκε με γνώμονα τα δικά του προσωπικά συμφέροντα.
Στην προσπάθειά του μάλιστα να επανεκλεγεί, έδινε λάθος μηνύματα στον απλό πολίτη, τον οποίο τον μετέτρεψε από ελεύθερο πολίτη σε οπαδό. Τον έμαθε να ζει πάνω από τις δυνατότητες του, να καταναλώνει… χωρίς όμως να του μάθει και να παράγει… πράγμα που δίνει το δικαίωμα στον κ. Soible να μας κατηγορεί ότι : «Εχουμε σε σχέση με το ΑΕΠ μας σημαντικά υψηλότερες κοινωνικές παροχές και συντάξεις…». Οπως μας έλεγε όμως ο κ. Σαμαράς πριν αναρριχηθεί στον πρωθυπουργικό θώκο: «Μέγιστο σφάλμα να προσπαθείς να εξυγιάνεις μια οικονομία ισοπεδώνοντας την…».
Προφανώς ο Γερμανός υπουργός οικονομικών, εκμεταλλευόμενος τα τραγικά μας λάθη, θέλει να κάνει μια αδύναμη χώρα, οικονομική αποικία της Γερμανίας.
Το προσπάθησαν και παλαιότερα με αιματηρούς πολέμους και δεν το πέτυχαν. Αυτήν τη φορά χωρίς πόλεμο μάλλον θα το καταφέρουν. Εχοντας την εμπειρία από τον κ. Σαμαρα, ο κ. Τσίπρας, και με το πλεονέκτημα της “ηθικής Αριστεράς”, δεν επιτρεπόταν να μας συμπεριφερθεί με παρόμοιο τρόπο και να ακολουθήσει την πεπατημένη του προκατόχου του.
Ετσι ενώ δεσμευόταν να διεκδικήσει τα δίκαια του λαού μας και την… εκπλήρωση του ιστορικού χρέους που μας οφείλει η Γερμανία, αφού το πάλεψε το πρώτο χρονικό διάστημα, με τις διαπραγματεύσεις Βαρουφάκη, αποφάσισε, ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει, πέραν της πλήρους υποτέλειας προς τους δανειστές, παρόλο που ένα μεγάλο μέρος των πολιτών, ήταν προετοιμασμένο για διαφορετικές λύσεις, βλέπε δημοψήφισμα. Και βέβαια ο μεν κ. Σαμαράς αφότου έγινε πρωθυπουργός, πήγε στην κα Μέρκελ και ζήτησε συγγνώμη με το γνωστό του mea culpa, δεν ζήτησε όμως συγγνώμη από τον πολίτη για αυτά που του είχε υποσχεθεί, ο δε κ. Τσίπρας παρομοίως μετά την πολύωρη επίσκεψή του στην κα Μέρκελ τα ξέχασε όλα όσα μας υποσχόταν σαν αντιπολίτευση.
Μετά την επιστροφή του κ. Τσίπρα από τη Γερμανία, όπου ο πρωθυπουργός είχε παραδώσει τα αεροδρόμια της χώρας στην κα Μέρκελ, η ηγετική όμάδα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποφάσισαν να διαχειριστούν την εξουσία και όχι να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους.
Κι έτσι φθάσαμε αισίως στο τέλος του 2016, να ζούμε οι πολίτες με το άγχος του επόμενου μνημονίου, γιατί μάθαμε πλέον, ότι δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς μας, οι οποίοι επιμένουν πεισματικά να μας κρύβουν την αλήθεια. Γιατί η «Αριστερά φαίνεται να μην έχει αντιληφθεί ότι, έχει γίνει πολύ όμοια με την Δεξιά…» Σαραμάγκου.
Δύο πρωθυπουργοί, οι οποίοι αναρριχήθηκαν στην εξουσία με την υπόσχεση και τη διαβεβαίωση, ότι οι μνημονιακές πολιτικές δεν μπορούν να συνεχισθούν και ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος ενώ μας λέει ότι διαφωνεί με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να εφαρμόσει ακόμα πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές απ’ αυτές που πιέζουν οι δανειστές, προσπαθούν να μας πείσουν ότι, αγωνίζονται για την ευημερία των πολιτών, ενώ όλοι τους γνωρίζουν, ότι ο πρωταρχικός στόχος των μνημονίων, είναι η εσωτερική υποτίμηση, που σημαίνει φτωχοποίηση του πολίτη.
Προφανώς όλοι τους βάζουν σε προτεραιότητα την επιθυμία τους να κυβερνήσουν την χώρα και όχι τα συμφέροντα της χώρας… γιατί όλοι τους είναι εραστές της εξουσίας.
