«Ο άνθρωπος βαδίζει μέσω των δικών του έργων και αποφάσεων, οπότε αν το μονοπάτι είναι δύσβατο, δεν έχει νόημα να παραπονιέται στο Θεό».
Η εσωτερική φωνή της καρδιάς είναι η φωνή που καθορίζει την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου. Όλοι μας έστω και μια φορά στη ζωή μας την έχουμε ακούσει αυτή τη “φωνή της συνείδησης”. Αυτός ο βουβός σύμβουλος μας προτρέπει ή μας αποτρέπει να αποφασίσουμε να πράξουμε. Κι αυτός ο σύμβουλος αποτελεί άλλη μία χάρη που μας έχει δοθεί από το Θεό και είναι ένα δώρο που δίνεται σε όλους τους ανθρώπους. Όμως πρέπει κάποιος να του δώσει τη δέουσα προσοχή προκειμένου να υπηρετήσει το σκοπό του. Εάν θέλει κάποιος να ζει σωστά και δίκαια πρέπει να ακούει και να δίνει σημασία σε αυτή τη φωνούλα, αφού αυτή θα μας προειδοποιήσει, θα μας αποτρέψει ή θα μας προτρέψει. Ωστόσο πολύ εύκολα μπορεί να φιμωθεί αυτή η φωνή της συνείδησης ή να τη σκεπάσει ο ήχος του κόσμου. Έτσι σιγά σιγά, αφού την παρακούμε συνεχώς, αποδυναμώνεται και ο ήχος της χάνεται εντελώς. Τότε η καλή θέληση του ανθρώπου δεν υπάρχει πιά. Τώρα υποκινείται μόνο από τα γεγονότα του κόσμου και αδιαφορεί εάν κάνει καλό ή κακό ακολουθώντας τα προστάγματα της εποχής, της ανάγκης για κοσμική ζωή και γενικότερα οτιδήποτε εξυπηρετεί την υλική του πραγματικότητα και υπόσταση. Και για το αποτέλεσμα αυτό ο άνθρωπος είναι ο μόνος υπαίτιος και υπεύθυνος, αφού ο Θεός ούτε παραβιάζει άλλα ούτε και βιάζει την θέληση κανενός. Η χάρη του Θεού και τα δώρα του είναι μόνο δική μας απόφαση εάν θέλουμε να τα λαμβάνουμε και να τα χρησιμοποιούμε. Όσο όμως ακολουθούμε εκούσια την εσωτερική φωνή μας τόσο πιο πολύ θα την κατανοούμε εμείς κι εκείνη θα δυναμώνει και στο τέλος δε θα μπορεί πιά να την σκεπάσει καμιά άλλη δύναμη που έρχεται από έξω. Τότε είναι που ο άνθρωπος θέτει συνειδητά τον εαυτό του υπό την καθοδήγηση του πνεύματος, γιατί μπορεί και αντιλαμβάνεται την ενέργεια στο εσωτερικό του και ξέρει ότι είναι η φωνή του Θεού που τον οδηγεί και τον κατευθύνει. Για να μπορεί να το κατορθώσει αυτό όμως απαραίτητη προυπόθεση είναι να “ζει με Αγάπη”, γιατί μόνο τότε παρακάμπτονται όλα τα εμπόδια.
Κανένας δεν πορεύεται στην ζωή χωρίς τον εσωτερικό του σύμβουλο, μια και μιλάει σε όλους τους ανθρώπους, εφόσον βέβαια του δίνουν τη δυνατότητα να δεχθούν την καθοδήγηση του, όσο δηλαδή αμφιταλαντεύονται ακόμα ανάμεσα στο καλό ή στο κακό.
Εφόσον όμως στον άνθρωπο επικρατεί με τη θέληση του η τάση για το κακό, η φωνή θα σιγεί , ώσπου να σιγήσει τελείως εάν δεν μεσολαβήσει κάποιο αιφνίδιο γεγονός στη ζωή του που μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή του. Παρ’όλα αυτά όσο ζει ο άνθρωπος ο Θεός δεν παύει να προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του εσωτερικά και να αγγίζει τη συνείδηση του.
