«Αυτή η αποστολή στη Λέσβο έχει αλλάξει την κοσμοθεωρία μας. Γιατί βλέπεις τα αποτελέσματα του πολέμου και την πάλη για ζωή. Διότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πρόσφυγες πολέμου που άφησαν πίσω τις ζωές τους, τις περιουσίες τους… Σκέφτεσαι λοιπόν, ότι αυτό που ζουν εκείνοι, αύριο θα μπορούσε πιθανόν να συμβεί και σε σένα» λένε στα “Χανιώτικα νέα” οι χανιώτικης καταγωγής ναυαγοσώστες Σπύρος Μητριτσάκης και Μάνια Μπικώφ, επικεφαλής της εθελοντικής ομάδας ναυαγοσωστών Lifeguard Hellas Training, οι οποίοι βρίσκονται στη Λέσβο βοηθώντας στη διάσωση προσφύγων που καθημερινά φτάνουν με βάρκες στις ελληνικές ακτές.
Η εθελοντική ομάδα, είναι η μόνη που επιχειρεί καθημερινά σε 24ωρη βάση στο νησί. Οι δύο Χανιώτες συνδράμουν στις επιχειρήσεις διάσωσης στη Λέσβο από τις αρχές Νοεμβρίου. Χθες το μεσημέρι η ομάδα των ναυαγοσωστών επιχείρησε για τη διάσωση δεκάδων προσφύγων που ναυάγησαν στη Λέσβο. Δυστυχώς δύο άνθρωποι, ένα μωρό παιδί και ένας ενήλικoς, πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των αγνοουμένων.
Κατά τη διάρκεια της χθεσινής επιχείρησης διάσωσης, οι ναυαγοσώστες- μεταξύ των οποίων η Μάνια Μπικώφ- από το δριμύ ψύχος, τα ρέματα και τους βόρειους ανέμους 6 μποφόρ, έπαθαν υποθερμία όπως μας είπε στο τηλέφωνο ο επικεφαλής της ομάδας Σπύρος Μητριτσάκης.
«Αυτή η αποστολή είναι αλλιώτικη από όσες έχουμε κατά καιρούς συμμετάσχει, διότι ουσιαστικά πρόκειται για εμπόλεμη κατάσταση, οι άνθρωποι που φτάνουν μέσα σε σαπιοκάραβα στις ελληνικές ακτές είναι πρόσφυγες πολέμου» μας λέει ο Σπύρος Μητριτσάκης και προσθέτει: «Υπήρχε τεράστια ανάγκη από ναυαγοσώστες. Και εδώ ήταν μόνο τρεις Ισπανοί. Υπήρχαν εθελοντές γιατροί αλλά δεν υπήρχαν ναυαγοσώστες που θα συνδέουν τις βάρκες με τη στεριά. Ναυάγια με πολλούς νεκρούς είχαμε στις 28 Οκτωβρίου και σήμερα (σ.σ χθες). Προσπαθούμε για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές».
«Οι Τούρκοι διακινητές»
Ο ίδιος περιγράφει την κατάσταση όπως τη βιώνει μέσα από τα δικά του μάτια, όταν μας μιλά για τους Τούρκους διακινητές. «Αυτά τα σαπιοκάραβα, αναγκάζονται να τα οδηγήσουν οι ίδιοι οι πρόσφυγες με μια λαγουδέρα (μεταλλικό ή ξύλινο στέλεχος του πηδαλίου μιας βάρκας), όχι με κανονικό τιμόνι όταν εγκαταλείπονται στα ανοικτά από τους Τούρκους διακινητές. Οι Τούρκοι δεν μπαίνουν μέσα στις βάρκες για να μην τους πιάσουνε. Ετσι οι άνθρωποι αυτοί, οι πρόσφυγες εγκαταλείπονται μόνοι μέσα σε φουσκωτά που κανονικά χωράνε 20 άτομα αλλά μέσα βρίσκονται 60 και κινδυνεύουν μεσοπέλαγα, καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούν μέσα στο νερό. Βλέπεις ανθρώπους να “κρέμονται” κυριολεκτικά γύρω από τις βάρκες».
Έτσι και χθες, όπως μας διηγείται ο Χανιώτης ναυαγοσώστης «είδαμε ένα πολύ μεγάλο, παλιό σκάφος -δεν ήταν φουσκωτό- με δεκάδες ανθρώπους μέσα, παιδιά, μωρά, γυναίκες, ηλικιωμένους. Πρόκειται για τρύπια καράβια που βρίσκουν σε φθηνή τιμή από την Τουρκία και βάζουν τον κόσμο μέσα. Εκείνη τη στιγμή, όταν βλέπεις ανθρώπους σε κίνδυνο, παίρνεις το ναυαγοσωστικό και αρχίζεις να τρέχεις για να προλάβεις. Δεν σκέφτεσαι, δε νιώθεις τίποτα άλλο».
«Πάλη για ζωή»
«Αυτή η αποστολή έχει αλλάξει την κοσμοθεωρία μας. Γιατί βλέπεις τα αποτελέσματα του πολέμου και την πάλη για ζωή. Διότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πρόσφυγες πολέμου που άφησαν πίσω τις ζωές τους, τις περιουσίες τους. Ερχονται κοντά μας και μας δείχνουν πώς ήταν η ζωή τους στη Συρία, μας δείχνουν τις ζωές τους, τα σπίτια, τις επιχειρήσεις τους πριν βομβαρδιστούν… Ανθρωποι σαν και εμάς. Τόσο απλά. Σκέφτεσαι λοιπόν, ότι αυτό που ζουν, αύριο θα μπορούσε πιθανόν να συμβεί και σε σένα. Θα μπορούσε αυτή η εμπόλεμη κατάσταση να συμβεί και στη χώρα μας, στην Ελλάδα. Και ο καθένας από εμάς να βρεθεί στην θέση τους. Συνεπώς, απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε να είμαστε πιο θετικοί, πιο ανθρώπινοι» αναφέρει ο Σπύρος Μητριτσάκης.
Δεν θα ξεχάσει ποτέ τα συναισθήματα που όλοι αντικρίζουν ζωγραφισμένα στα πρόσωπα των προσφύγων που πατούν, ασφαλείς, στην ακτή. «Αλλοι κλαίνε από τη χαρά τους, άλλοι φιλάνε κάτω τη γη, άλλοι αγκαλιάζονται συγκινημένοι, άλλοι εξουθενωμένοι πέφτουν κάτω καθώς δεν έχουν καθόλου δυνάμεις για να εκφράσουν συναισθήματα. Αλλοι μάς φιλάνε τα χέρια από ευγνωμοσύνη, άλλοι μας αγκαλιάζουν… Είναι απερίγραπτες οι στιγμές».
«Ξύλινα σκαριά γεμάτα ανθρώπους με ελπίδες και όνειρα για ένα νέο μέλλον»
«Ξύλινα σκαριά, γεμάτα ανθρώπους που προσεύχονται να πατήσουν ασφαλή γη, με ελπίδες και όνειρα για ένα νέο μέλλον… που κολλάνε στα βράχια και στις ξερες, που χωρίς τη βοήθειά μας των εθελοντών που συνεχίζουν την ανθρώπινη αλυσίδα, χωρίς το χαμόγελο, το καλωσόρισμα… δε θα αποκτούσαν ποτέ ξανά χρώμα… Αχαμ ντι λα μπιλ σαλαμα… Δηλαδή ευχαρίστησε τον θεό που έφθασες ασφαλής» γράφει κάτω από μια φωτογραφία, στο προσωπικό της προφιλ στα social media η Μάνια Μπικώφ.
