Με τη βοήθεια του Θεού, αξιωθήκαμε να γιορτάσουμε κι εφέτος, την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Με απόφαση εξάλλου της Ιεράς Συνόδου της Eκκλησίας το 1952, θεσπίστηκε να εορτάζεται την ίδια μέρα συγχρόνως, και η γιορτή της “Αγίας Σκεπής της Παναγίας μας…”.
Παλαιότερα, αυτή η γιορτή εορταζόταν την 1η Οκτωβρίου, μαζί με τον Υμνωδό γνωστό σε όλους μας για τους Εκλκησιαστικούς ύμνους που έγραψε, “Ρωμανό τον Μελωδό”. Η εορτή εκείνου, παραμένει στην ίδια ημερομηνία, γιορτάζει την 1η Οκτωβρίου.
Αιτία αλλαγής της ημερομηνίας εορτασμού της “Αγίας Σκεπής της Παναγίας μας”, ήταν ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος…
Πάνω στο Αλβανικό Mέτωπο, οι Ελληνες φαντάροι, αμύνονται ηρωικά, στην ιταλική επιδρομή, με γενναιότητα, ψυχική και σωματική δύναμη, παρά τις κακουχίες που συνάντησαν στα κακοτράχαλα και χιονισμένα βουνά της Αλβανίας…
Μάχονται υπέρ πίστεως Πατρίδας και ιδανικών…
Το μοναδικό στήριγμα και η μεγάλη τους παρηγοριά, ήταν η βοήθεια της γλυκιάς μητέρας του Χριστού και όλων των ανθρώπων, η Ευσπλαχνική μας Παναγιά…
Σ’ Αυτήν προσεύχονται και ευλαβικά κάνουν τον σταυρό τους… Προσπαθούν ν’ ανακαλύψουν, να δουν ψηλά στον ουρανό, την Αγία της Μορφή…
Και πράγματι, έχει λεχθεί ότι πολλές φορές την είδαν… Διέκριναν από πάνω τους και με τ’ απλωμένα της Αγια Χέρια, να σχηματίζει μια τεράστια μητρική αγκαλιά, να χωρέσει, ευσπλαχνικά όλα της τα αγωνιζόμενα παιδιά… Αυτούς τους γενναίους ήρωες, που τους έβαλε κάτω από την “ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ…”.
Τους προστάτευε από κάθε κακό, τους εμψύχωνε, τους βοηθούσε σε κάθε δύσκολη στιγμή, τους παρηγορούσε…
Ποτέ δεν θα ήταν λοιπόν δυνατόν να μην εορτάζεται αυτή Της η εορτή ταυτόχρονα με την εθνική μας επέτειο την 28η Οκτωβρίου…
Εξάλλου η εορτή της Αγίας Σκέπης της Παναγίας μας, μας υπενθυμίζει, ένα μεγάλο και εξαίρετο “ΘΑΥΜΑ” που έκανε η Χάρη Της…
– Αξιώθηκαν από τον Θεόν, να το βιώσουν και να το δούν να πραγματοποιείται έκπληκτα μπροστά στα μάτια τους, ευρισκόμενοι εις τον πάνσεπτον ναόν των Βλαχερνών οι εξής:
Ο Οσιος Ανδρέας, ο διά Χριστόν Σαλός, ο μαθητής του Χριστού Επιφάνιος, ο μετέπειτα Ευφήμιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο Αγιος Ρωμανός ο Μελωδός.
Ολοι αυτοί, είδαν την Παναγίαν δορυφορουμένην (αιωρουμένη δηλαδή) – υπό Αγίων Αγγέλων και πλαισιουμένην, από τον Τίμιον Ιωάννην τον Πρόδρομον και τον Αγιον Ιωάννην τον Θεολόγον…
Ακουσαν γλυκύτατους Υμνους και Αγγελικά Ασματα…
Το δε αποκορύφωμα της ευφροσύνης τους ήτο η “ΘΕΑ” της ολοφώτον και αγλαοπυρσομόρφου ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ” διά της οποίας η Παντάνασσα Δέσποινα, σκέπαζε τον παρευρισκόμενο λαό…
Η “οπτασία” αυτή, υπήρξε η από τον Χριστόν “βεβαίωσις” ότι η Παναγία, σκεπάζει και διαφυλάσσει, συμπάσχει μαζί μας, λυπάται και δακρύζει με τα προβλήματα και την λύπη μας.
Γίνεται τότε, δακρυρροούσα και μεσιτεύει για τη βοήθειά μας… Αντίθετα, χαίρεται με τη χαρά μας και φαίνεται στην εικόνα της, το πρόσωπό της ήρεμο και γαλήνιο…
– Στην προσευχή μας ευλαβικά ας επικαλούμαστε τη Μεγαλόχαρη καθημερινά, να μας οδηγεί στο καλό, να μας προστατεύει από κάθε κακό να μας βοηθά στις δυσκολίες της “ΖΩΗΣ” και να ‘ναι και για ‘μας μια “ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΕΠΗ…”.
*συνταξιούχος νηπιαγωγός
