Αν κανένας ανατρέξει στην Ιστορία της Ελλάδας, θα διαπιστώσει ότι ο εθνικός διχασμός αποτελεί την κατάρα της φυλής μας. Είναι ένα σαράκι που κατατρώει τις σάρκες του εθνικού μας κορμού. Λίγες φορές ήταν μονιασμένος ο Λαός μας για να συνεχίσει την πορεία του. Πάντοτε υπήρχαν πολιτικές ανατροπές, που αδυνάτιζαν τη θέση της χώρας. Η διαίρεση ήταν παρούσα ακόμη κι όταν οι εθνικοί κίνδυνοι ήσαν ορατοί. Και όταν αυτή υπερίσχυε της εθνικής ομοψυχίας, οδηγούμασταν σε εθνικές περιπέτειες.
Ας αναλογισθούμε ποια θα ήταν η εξέλιξη της ελληνικής ιστορίας και των τυχών της χώρας μας, εάν κυριαρχούσε πάντοτε το πνεύμα της εθνικής ενότητας. Πώς θα ήμασταν σαν Έθνος και λαός, εάν πάντοτε επικρατούσε το πνεύμα της εθνικής ομοψυχίας. Αν δηλαδή απεφεύγοντο οι διχόνοιες, οι εμφύλιοι πόλεμοι και οι διχασμοί.
Αν απεφεύγετο η διαμάχη Σπάρτης και Αθήνας δηλαδή ο Πελοποννησιακός πόλεμος που κράτησε 27 χρόνια (404- 431 π.Χ.). Ένας εμφύλιος πόλεμος που άφησε την Ελλάδα φτωχή και εξασθενημένη.
Αν απεφεύγετο η Μικρασιατική καταστροφή του 1922, που ήταν αποτέλεσμα του Εθνικού διχασμού. Μια καταστροφή που ίσως ήταν η πιο οδυνηρή του Ελληνισμού. Γιατί ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας ξεριζώθηκε από τις εστίες του.
Αν απεφεύγετο ο εμφύλιος πόλεμος του 1946-49 που μετά τις καταστροφές που υπέστη η χώρα στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, επακολούθησε ο αδελφοκτόνος πόλεμος. Την ώρα που η καθημαγμένη Ευρώπη προσπαθούσε να σταθεί όρθια και οι πολιτικές δυνάμεις συνεργάζονταν για την ανοικοδόμηση των χωρών τους, στην Ελλάδα ο “περιούσιος” λαός μας ξεκινούσε ένα δεύτερο πόλεμο πιο τραγικό. Τον εμφύλιο πόλεμο. Και χάθηκε η ηρωική γενιά της εθνικής αντίστασης κατά των Γερμανών. Μια γενιά που αγωνίσθηκε για τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας και συνεισέφερε στον πιο ένδοξο έρανο για την ελευθερία.
Αν απεφεύγετο το βασιλικό πραξικόπημα και η αποστασία στις 15/7/1965, που οδήγησαν τον τόπο στην πολιτική ανωμαλία, τότε δεν θα επακολουθούσε η δικτατορία του 1967 και η προδοσία της Κύπρου το 1974. εκμεταλλεύθηκε η Τουρκία τα εγκλήματα της Χούντας και κατέλαβε τη μισή Κύπρο. Άλλη μια ήττα του Ελληνισμού! Η Τουρκία πάντα καιροφυλαχτεί. Οπως και σήμερα. Και δρα όταν το εθνικό μας μέτωπο δεν είναι αρραγές. Είναι λοιπόν εθνική ανάγκη να στρέψουμε τα βλέμματά μας προς τα πίσω, γιατί απαιτείται να πάρουμε τα αναγκαία ιστορικά παραδείγματα, που μας οδήγησαν σε εθνικές καταστροφές.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Σήμερα και πάλι αντιμετωπίζουμε την τουρκική απειλή. Βασικό μα όπλο για την αντιμετώπισή της είναι η οικοδόμηση της εθνικής ομοψυχίας. Μια ομοψυχία που θα ‘πρεπε να είναι δεδομένη, το πολιτικό μας σύστημα δυστυχώς δεν εργάζεται γι’ αυτή.
Για να σφυρηλατηθεί η ενότητα του Λαού μας, απαιτούνται προϋποθέσεις. Δεν έρχεται με ευχολόγια. Χρειάζεται η λειτουργία ομαλού πολιτικού βίου, με την αποφυγή ακραίων πολιτικών συμπεριφορών, που δηλητηριάζουν την δημόσια ζωή και αδυνατίζουν το εθνικό μας μέτωπο. Χρειάζεται η λειτουργία ενός μη νοσηρού πολιτικού συστήματος, που θα συμβάλει στην ενότητα του λαού μας. Οι ιδεολογικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις είναι γνώρισμα της Δημοκρατίας και αποτελούν προϋπόθεση της δημοκρατικής πορείας της χώρας μας. Όταν όμως ο δημόσιος βίος κυριαρχείται από ύβρεις, απειλές για τους λειτουργούς των θεσμών, απειλές για εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων, όταν την πολιτική συνεννόηση αντικαθιστά ο πολιτικός φθόνος, τότε δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε μια εθνική ενότητα.
Όταν οι υπεύθυνες πολιτικές θέσεις έχουν εκτοπισθεί από τον λαϊκισμό, όταν ο σεβασμός των αντιπάλων έχει αντικατασταθεί με το πάθος του φθόνου, όταν ο κομματικός φανατισμός έχει ευτελίσει τους δημοκρατικούς θεσμούς, τότε δύσκολα οικοδομείται η εθνική ομοψυχία. Δύσκολα θα δυναμώσει το φρόνημα του λαού μας, για την αντιμετώπιση της τούρκικης προκλητικότητας. Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τον στόχο της εθνικής ομοψυχίας το έχει η εκάστοτε κυβέρνηση· Αλλά και τα μέσα προπαγάνδας, αφού κατάφεραν να γίνουν συνδιαμορφωτές της δημόσιας ζωής. Και πολλές φορές οι διαμορφωτές της!
Η Τουρκία σήμερα μας απειλεί. Βλέπουμε ότι προχωρά στην πραγματοποίηση στα όσα διακηρύσσει. Ξεκίνησε με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Δεν υπολογίζει ούτε συμμαχίες, ούτε Διεθνές Δίκαιο, ούτε διεθνείς οργανισμούς, ούτε τις πανανθρώπινες αξίες του πολιτισμού. Εκμεταλλεύεται την ανοχή της Δύσης και τους “Τσάμπερλεν” ηγέτες της και κινείται ιμπεριαλιστικά. Πότε στη Συρία, πότε στη Λιβύη και τώρα απειλεί την χώρα μας. Η Αγία Σοφία που αποτελεί το σύμβολο του Χριστιανισμού έγινε μουσουλμανικό τέμενος, καταπατώντας τα ιερά και όσια της Χριστιανοσύνης. Οι αντιδράσεις και μέσα και έξω από τη χώρα ήσαν χλιαρές.
Αλήθεια, πού βρίσκονται οι θεματοφύλακες της “εθνικοφροσύνης” της χώρας μας; Οι χριστιανικές οργανώσεις, οι δεσποτάδες, οι “Μακεδονομάχοι” που πλημμύριζαν τις πλατείες με σημαίες, με λάβαρα, με εικόνες, με στολές, για τις ταυτότητες και για την συμφωνία των Πρεσπών;
ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ
Η χλιαρή αντίδραση των χριστιανικών χωρών, των δυτικών κυβερνήσεων, των οργανισμών, των ηγετών της Δύσης και της Ρωσίας, όσον αφορά το θέμα της Αγίας Σοφίας, προσδιορίζουν και την στάση όλων αυτών που θα επιδείξουν αν οι Τούρκοι παραβιάσουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Δυστυχώς θα ‘μαστε μόνοι. Να μη περιμένουμε καμιά ουσιαστική βοήθεια απ’ αυτούς. Από ευχολόγια και ψηφίσματα έχει χορτάσει ο Ελληνισμός. Το πολύ – πολύ να μας πούνε να τα “βρούμε” με τους Τούρκους. Δηλαδή να εκχωρήσουμε μέρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Να λοιπόν, γιατί πρέπει να ‘μαστε έτοιμοι και με όπλο μας την εθνική ομοψυχία, να αντιμετωπίσουμε τις απειλές της Τουρκίας.
Οι Δυτικοί οργανισμοί που υποτίθεται ότι είμαστε ισότιμο μέλος, φαίνεται ότι δεν συγκινούνται από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της Τουρκίας, σε βάρος της χώρας μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν λειτουργεί σύμφωνα με την διακήρυξή της και που βασικός άξονας της λειτουργίας της είναι η αλληλεγγύη. Είναι ένας σκληρός οικονομικός οργανισμός, που πάνω απ’ όλα προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών της. Δεν είναι η Ευρώπη που οραματίσθηκαν οι εμπνευστές της. Η δήθεν “ενοποίησή” της ξεκίνησε από το τέλος, όχι από την αρχή. Ξεκίνησε στραβά. Θα ‘πρεπε να είχε προηγηθεί η πολιτική της ενότητα, για να ‘χει δική της εξωτερική και αμυντική πολιτική. Να ‘χει δικές της Ένοπλες Δυνάμεις για να μπορεί να επηρεάζει τις παγκόσμιες εξελίξεις, αλλά και να βοηθά ένα μέλος της, που κινδυνεύει η εθνική του ανεξαρτησία. Για να μπορεί να γνωρίζει ο κάθε τούρκικος ιμπεριαλισμός, ότι θα βρει μπροστά του τον στρατό της Ευρώπης και όχι τα “ψευτοψηφίσματα” των οργάνων της. Η Ευρώπη λοιπόν αδυνατεί να διαφυλάξει την εδαφική ακεραιότητα των μελών της!
Δεν ενδιαφέρεται όταν τα τούρκικα αεροπλάνα παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, δηλαδή της Ευρώπης.
Δεν ενδιαφέρεται αν αύριο τα τούρκικα πλοία παραβιάσουν τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας και αρχίσουν τις γεωτρήσεις, δηλαδή της Ευρώπης.
Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η παραβίαση των χωρικών υδάτων της Κύπρου, ισότιμου μέλους της Ε.Ε., από την Τουρκία. Καμιά ουσιαστική αντίδραση!
Παρόλα αυτά σαν οικονομικός οργανισμός που είναι θα μπορούσε τουλάχιστον να επιβάλει οικονομικά μέτρα σε βάρος της Τουρκίας. Αλλά φαίνεται ότι προηγούνται τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας.
Υπάρχει όμως και μια άλλη “συμμαχία” και μάλιστα στρατιωτική. Σ’ αυτήν οι ελπίδες θα ‘πρεπε νάναι περισσότερες. Είναι το ΝΑΤΟ. Δυστυχώς ανέχεται ή παραβλέπει κάθε στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας και κάθε προκλητικό για την ειρήνη, εξοπλισμό της. Παραβιάζει το εμπάργκο στη Λιβύη και το ΝΑΤΟ σιωπά. Εξοπλίζεται με Ρώσικους πυραύλους S400 και το ΝΑΤΟ το ανέχεται παρά τους κανονισμούς του! Έχει εγκαταστήσει στρατιωτικές βάσεις γύρω από την Ελλάδα και το ΝΑΤΟ αδιαφορεί!
Βάσεις στη Λιβύη. Βάσεις στον Αυλώνα της Αλβανίας. Βάσεις απέναντι από τα νησιά μας. Και το ΝΑΤΟ δεν μιλά! Και δεν φτάνουν μόνο αυτά. Συμπεριφέρεται στη χώρα μας προκλητικά, όταν ακολουθεί πολιτική ίσων αποστάσεων μεταξύ των δύο χωρών. Βάζει στην ίδια “μοίρα” τον θύτη και το θύμα. Έτσι συμπεριφέρεται στην Ελλάδα, που παρά τα οικονομικά της προβλήματα, συνεισφέρει το 3% του ΑΕΠ της, στον προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ.
Περισσότερο από την Γαλλία και Γερμανία. Υποτίθεται ότι συμμετέχουμε για να προστατέψουμε την εθνική μας ανεξαρτησία. Και αυτή απειλείται από χώρα του… ΝΑΤΟ. Αν είναι δυνατό.
Δυστυχώς λοιπόν το ΝΑΤΟ δεν είναι αξιόπιστο για την χώρα μας. Το δείχνει συνεχώς.
Και διερωτάται κανείς: Ποια είναι τέλος πάντων η ωφελιμότητα του ΝΑΤΟ για την χώρα μας, αφού δεν θέλει να προασπίσει την εδαφική μας ακεραιότητα; Μα λοιπόν γιατί δικαιώνεται ο Κ. Καραμανλής, όταν απέσυρε την Ελλάδα τον Αύγουστο του 1974 από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Γιατί αδιαφορούσε με την στάση του, στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο! Αλλά συγχρόνως έδειξε με την πράξη του αυτή ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας, δεν πρέπει να ‘ναι δεδομένη, αλλ’ ούτε προβλέψιμη. Πρέπει να ‘ναι απρόβλεπτη, όταν έχεις τέτοιους “συμμάχους” και σε κάθε μεταβολή της να υπερισχύει η προάσπιση του εθνικού συμφέροντος. Να σταματήσει λοιπόν η υποτελής έκφραση της κυβέρνησης ότι στην εξωτερική μας πολιτική “είμαστε προβλέψιμοι. Δηλαδή, όσο “ξύλο” κι αν μας δίνουν, εμείς παραμένουμε πιστοί και δεν αντιδρούμε. Αν είναι δυνατό! Πρέπει να ‘μαστε απρόβλεπτοι, όταν η ιστορία μας καλεί να προασπίσουμε το εθνικό μας συμφέρον. Δεν χρειάζεται η άδεια κανενός.
Μόνοι μας λοιπόν θα αντιμετωπίσουμε τις τουρκικές προκλήσεις. Με τις δικές μας δυνάμεις. Ένα σημαντικό στοιχείο για να χαλυβδώσει την εθνική μας ομοψυχία. Γιατί έχουμε ένα κακό γείτονα, που είναι έτοιμος να οπλίσει. Να στείλει πλοία νότια της Κρήτης και μέσα στα χωρικά μας ύδατα. Πρέπει να ‘μαστε έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια πρόκληση. Είναι εθνική ανάγκη να παραμερισθούν οι ακραίες πολιτικές συμπεριφορές, που διχάζουν τον λαό μας και αποδυναμώνουν το εθνικό μας μέτωπο.
Εμείς θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις. Δεν θα ‘ρθουν ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Αμερικανοί. Επιβάλλεται λοιπόν η ενότητα του λαού μας. Μια ενότητα που αποτελεί υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων να την στηρίξουν. Δεν είναι ώρα για πολιτικά “παιχνιδάκια” για κομματικό όφελος, αλλ’ ούτε για ρεβανσισμούς. Προηγείται η σωτηρία της πατρίδας. Προηγείται η σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας, για να στείλουμε το μήνυμα σ’ όλους ότι οι Έλληνες ενωμένοι θα προασπίσουμε την χώρα μας.
Σ’ αυτό τον υψηλό στόχο επιβάλλεται η πολιτική γαλήνη της χώρας. Τα όσα συμβαίνουν όμως στην πολιτική ζωή της χώρας, δεν συντείνουν σ’ αυτή την πορεία. Μπορεί η διχόνοια να ‘ναι ίδιο των Ελλήνων αλλά υπάρχουν ιστορικές στιγμές που μπόρεσε ο λαός μας να την ξεπεράσει.
Παραμέρισε ο Λαός την αντικανονική λειτουργία του πολιτεύματος το 1940 και κατάφερε με όπλα την ομοψυχία και το ισχυρό φρόνημα του λαού μας, να αντιμετωπίσει μια πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη. Και να γράψει το αλβανικό Έπος!
Γιατί όταν η μικρή Ελλάδα μάχεται για τα δίκαιά της και για την ελευθερία, μεταμορφώνεται. Και μάλιστα όταν μάχεται ενάντια σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που θέλουν να την ταπεινώσουν. Με όπλο λοιπόν την εθνική μας ομοψυχία και την στρατιωτική υπεροχή μας, σε αέρα και θάλασσα, είμαστε ικανοί να προασπίσουμε την εδαφική μας ακεραιότητα.
