Το επταήμερον (εβδομάς) ως βασική μονάδα μέτρησης του χρόνου καθιερώθηκε παγκοσμίως επιβαλλόμενο κατ’ αρχάς στη Μέση Ανατολή και τη Ρώμη και μετά σ’ όλο τον κόσμο.
Σ’ όλους τους λαούς της υφηλίου υπήρχαν πριν οι τρεις αυτονόητες μονάδες μέτρησης του χρόνου:
Η ημέρα (24ωρο), ο (σεληνιακός) μήνας και το (αστρικό) έτος. Από αυτά, το σταθερότερο είναι το έτος (365 ημέρες, 5 ώρες, 48’ 45’’), αφού η παγκόσμια ώρα (ώρα Γκρήνουιτς, GMT) διορθώνεται ετησίως με αστρονομική παρατήρηση (μεσουράνηση του ιδίου αστέρος). Η ημέρα έχει διακύμανση ολίγων λεπτών.
Οι σχέσεις ημέρας – μηνός – έτους είναι πολύπλοκες.
Ετσι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι με μονάδα την ημέρα υπολόγιζαν το έτος των 12 μηνών (=30 ημερών) με προσθήκη 5 ημερών (30Χ12=360+5=365) ή 6 σε κάθε δίσεκτο έτος.
Οι Ελληνες είχαν μία ιδιαιτερότητα: Ηθελαν για άγνωστο λόγο να συνδυάζουν τον σεληνιακό μήνα με το ηλιακό έτος. Ο μήνας = 29,5306 ημέρες και το έτος = 365,2422 ημέρες δεν έχουν κοινό διαιρέτη ημερών. Ομως με μήνες 29 και 30 ημερών και 12 ή 13 μήνες ετησίως (εμβόλιμος μήνας) και με ευφυέστατους μαθηματικούς τύπους (κύκλοι 8 = οκταετηρίς, 19 ετών κ.λπ.) επέστρεφαν στην αρχική ταύτιση λ.χ. 21η Μαρτίου (εαρινή ισημερία) και συγχρόνως ΠΡΩΤΟΜΗΝΙΑ (νουμηνία).
Ξεκινώντας τον σεληνιακό μήνα (29 ή 30 ημερών) με τη “νουμηνίαν”, τη νέα σελήνη, εχώριζαν τον μήνα σε τρεις δεκάδες. Ονόμαζαν έτσι τις πρώτες δέκα ημέρες [λ.χ. “δευτέρα (μηνός) αρχομένου” κ.λπ.], της δεύτερης δεκάδας (λ.χ. “δευτέρα μηνός μεσούντος”) και τις λοιπές ημέρες (“δεκάτη φθίνοντος”) με αντίστροφη μέτρηση.
Ετσι δεν χρειάζονταν την εβδομάδα ως μονάδα, αφού όχι μόνο είναι άχρηστη, αλλά περιπλέκει τους υπολογισμούς και το ίδιο το ημερολόγιο. Οντως κάθε μήνας του παγκόσμιου σύγχρονου ημερολογίου ξεκινά με διαφορετική ημέρα της εβδομάδας αφού οι μήνες 31, 30, 29, 28 ημερών δεν έχουν ακέραιο αριθμό εβδομάδων (= 4 εβδομάδες + 2 ή 3 ή 0 ή 1 ημέρες).
Το δε έτος 365/366 ημερών περιέχει 52 εβδομάδες και μία ή δύο ημέρες.
Οταν επεβλήθη η εβδομάδα ανάλογα με τη χρονική περίοδο και τη γεωγραφική θέση, κάποιοι λαοί έδωσαν ονομασία στις ημέρες της εβδομάδας βασισμένοι κάπως στις εβραϊκές ονομασίες. Οι Σλάβοι και οι Ελληνες, επηρεασμένοι από την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τήρησαν αυτό:
ΕΒΡΑΪΚΑ
(yom) rishon = (ημέρα) πρώτη
(yom) sheni = δευτέρα
(yom) shlishi = τρίτη
(yom) revii = τετάρτη
(yom) hamishi = πέμπτη
(yom) shishi = έκτη
(yom) shabat < shivah = έβδομη
(shabatay = Saturn= Κρόνος)
ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ (ημέρα Κυρίου)
ΔΕΥΤΕΡΑ (ημέρα)
ΤΡΙΤΗ (ημέρα)
ΤΕΤΑΡΤΗ (ημέρα)
ΠΕΜΠΤΗ (ημέρα)
(προ)ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ για την ιερή μέρα (ημέρα)
ΣΑΒΒΑΤΟΝ (ημέρα)
ΣΛΑΒΙΚΑ
Nedelya < nedelo = αργία!
Πο-nedel-nik = μετά-αργία
Ftornik < Ftori< δεύτερος
Sreda < treti < τρίτος
Tshetvert < τέταρτος
Petnik < peti < πέμπτος
Saboto = Σάββατο
Οι λαοί της Ευρώπης, Γάλλοι, Ιταλοί, Γερμανοί κ.ά. όμως αντέδρασαν.
Λ.χ. οι Γάλλοι – Ιταλοί κράτησαν το ελληνικό σύστημα των επτά ουρανίων σωμάτων με λατινικά όμως ονόματα θεών:
1) Κυριακή = Di-manche = dies domenica = ημέρα Κυρίου
2) Δευτέρα = Lun(e)di < luna+dia = Σε-λήνη+δία – ημέρα
3) Τρίτη = Mar-di (Mars = Άρης) ημέρα αφιερωμένη στον Άρη
4) Τετάρτη = Merc(u)redi (ημέρα αφιερωμένη στον Ερμή, Mercur)
5) Πέμπτη = Jeu-di (ημέρα αφιερωμένη στον Ζευ)
6) Παρασκευή = Ven(d)re-di < Venera = Αφροδίτη
7) Σάββατο = Same-di < Saturnus = Κρόνος
Η βόρεια – κεντρική γερμανική Ευρώπη με τους θεούς της επίσης:
1) Sun-day/Sonn-tag Sonne = ήλιος
2) Mon-day/Mon-tag = moon < μήνη+δία = ημέρα σελήνης
3) Tues-day/Diens-tag = Tives = Ziu < Zeus (Dieus = Deus = Δί-ας)
4) Wednes-day < Woden = Odin = F Ερμής
5) Thurs-day/Donners-tag < Donners < Thor < Άρης (Αρί-ω = μάχομαι)
6) Fri-day/Frei-tag < Freia (Αφρο-δίτη)
7) Satur(n)-day/Sams-tag = ημέρα του Κρόνου
Η σειρά των ουρανίων σωμάτων:
Ήλιος
Ερμής
Αφροδίτη
Γη
Άρης
Ζευς
Κρόνος
Ο Κρόνος είναι το έβδομο ουράνιο σώμα!
Ο Θωρ (Άρης), ο οπλισμένος Θεός, έχει βέβαια σχέση με το “Θώραξ”.
Η Αφρο-δίτη αναδύεται από τον αφρό της θάλασσας αφού έσταξε το αίμα του Ουρανού όταν τον ευνούχισε ο υιός του ο Τιτάνας Κρόνος για να σφετεριστεί την Εξουσία.
Η θεά όμως αυτή του έρωτα, τελευταίο παιδί του γονιμοποιού Ουρ-αν-ού (ουρώ – άνωθεν) και της Γαίας είναι στη βόρεια μυθολογία η Fr-ei-a. Frei ή free όμως σημαίνει και ελεύθερος. Γιατί Ελευθερία δεν σημαίνει να μην είσαι δούλος.
Σημαίνει έλευσις έρωτος, έλευσις της δημιουργίας.
Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος όταν μπορεί να δημιουργήσει. Για να δημιουργήσει όμως πρέπει να μπει μέσα του ο “Έρως”, η συμπαντική αυτή δύναμη που έλκει και ενώνει.
Οι ευρωπαϊκές λέξεις κοινή την έχουν την καταγωγή και σημασία τους από τα αρχικά ελληνικά!
*Με την αποστασία του Κρόνου διασαλεύεται η ουράνια ισορροπία και αρχίζει να κυλά ο χρόνος (Κ=Χ, χρόνος = Κρόνος)
(Ησίοδος, Θεογονία)
