Οι Ευρωεκλογές

Στη χώρα μας, όποτε έχουμε εκλογικές αναμετρήσεις, τους δίνουμε κομματικό χαρακτήρα. Είτε είναι Δημοτικές εκλογές, είτε είναι Ευρωπαϊκές εκλογές. Ενώ είναι γνωστό ότι στις ευρωεκλογές εκλέγουμε βουλευτές για το Ευρωκοινοβούλιο και στις Δημοτικές εκλογές εκλέγουμε τους δημοτικούς μας άρχοντες. Εμείς τις μετατρέπουμε σε εθνικές εκλογές δυστυχώς!
Oι Ευρωεκλογές έγιναν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1984 και ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης Αβέρωφ, τις μετέτρεψε σε εθνικές εκλογές. Τις μετέτρεψε σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε.
Από εκείνες τις Ευρωεκλογές του 1984, όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις έχουν μετατραπεί σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την εκάστοτε κυβέρνηση, που τις προκηρύσσει. Λανθασμένος στόχος και για το όραμα της Ευρώπης, αλλά και για την πολιτική ομαλότητα της χώρας, αφού είναι γνωστό ότι σ’ αυτές τις εκλογές δεν εκλέγεται κυβέρνηση. Το μόνο που καταφέρνουν τα κόμματα που “εν γνώσει” τους ακολουθούν αυτό τον λανθασμένο στόχο, είναι να δυναμιτίζουν το πολιτικό κλίμα και να δημιουργούν προβλήματα στην οικονομία της χώρας.
Γνωρίζουν τα κόμματα ότι στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν θα συζητήσουν για το φράγμα του Σεμπρωνιώτη, αλλά για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης.
Για να ξαναγίνει το πολιτικό όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, επιδίωξη των Λαών της και όχι ένα τεχνητό κατασκεύασμα.
Για να γίνουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί πειστικοί για τους Ευρωπαίους.
Για να ξαναρχίσει ο Ευρωπαίος πολίτης να πιστεύει στην Ευρώπη. Και να αποκτήσει επιβολή πάνω στην τεράστια τεχνοκρατική μηχανή.
Να νιώσει την επιθυμία να οργανωθεί στη δημιουργία πολιτικών δυνάμεων ικανών να πραγματοποιήσουν το ευρωπαϊκό όραμα.
Για να πάψει το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να είναι μια “διαδικαστική συνέλευση”. Χωρίς εξουσίες και η γνώμη του να μένει κλεισμένη σ’ ένα συρτάρι.
Για να σταματήσουν οι τεχνικοί, οι τεχνοκράτες να υποδεικνύουν τις κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσει η Ευρώπη.
Οτι αυτό δεν είναι δική του δουλειά.
Είναι δουλειά των πολιτικών και των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων.
Για να σταματήσουν αυτοί οι “αόρατοι” τεχνοκράτες να κάνουν ζημιά στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης και να υπάρχει σήμερα μια εικόνα μιας πολιτικής Ευρώπης, που δεν υπάρχει.
Για να γίνει η Ευρώπη, Ευρώπη των Λαών της και όχι μιας Ευρώπη των επιχειρήσεων και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Μια Ευρώπη κοινωνική και ανθρώπινη!
Αφαίρεσαν από τα Εθνη τη δυνατότητα να ακολουθούν τη δική τους κοινωνική πολιτική και οι Λαοί της Ευρώπης οδηγήθηκαν στην ανεργία, στην φτώχεια και σε… αντιδημοκρατικές πολιτικές ομάδες. Δημιούργησαν μια Ευρώπη επικίνδυνη. Μια Ευρώπη χωρίς κοινωνική ευαισθησία! Δημιούργησαν ένα κοινοβούλιο που δεν κυβερνά.
Ενα κοινοβούλιο χωρίς εξουσίες.
Οι αποφάσεις του θα ‘πρεπε να αποτελούν τη φωνή της Ευρώπης. Να του δοθούν αρμοδιότητες και νομοθετικές εξουσίες και να φύγει ο σχεδιασμός της Ευρώπης από τα “χέρια” των τεχνοκρατών, που είναι κλεισμένοι μέσα στα προβλήματά τους που δεν ξέρουν τον γύρω τους κόσμο, που αγνοούν την χειρωνακτική εργασία και τους εργαζόμενους. Να περάσει ο σχεδιασμός της Ευρώπης στους Λαούς της.
Να ξαναγίνει δηλαδή το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης “φυσιολογικό”.
Γιατί αν οι Λαοί της Ευρώπης είναι ξεκομμένοι από τις εξελίξεις της ευρωπαϊκής ιδέας και οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν την πολιτική Ευρώπη, η Ευρώπη δεν πρόκειται να υπάρξει.
Αυτή την επιθυμία των Λαών της Ευρώπης να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον της, οφείλουν οι πολιτικές δυνάμεις να μετατρέψουν σε πολιτική δύναμη.
Δεν μπορεί να υπάρξει Ενωμένη Ευρώπη, χωρίς δική της άμυνα. Η Ευρωπαϊκή άμυνα δεν πρέπει να εντάσσεται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αφού αυτό κυριαρχείται από τις ΗΠΑ. Πρέπει να αποκτήσει την δική τη αμυντική πολιτική.
Το ΝΑΤΟ, το σημερινό, δεν είναι ικανό να προλάβει την ρήξη ανάμεσα στα μέλη του, τις προκλήσεις μιας χώρας του σε βάρος μιας άλλης του χώρας και έχει χάσει την αξιοπιστία του στους Λαούς της Ευρώπης. Απόδειξη οι προκλήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Γι’ αυτές λοιπόν τις προκλήσεις που δέχονται οι Λαοί της Ευρώπης, θα ‘πρεπε οι πολιτικές δυνάμεις να αφιερώσουν τον πολιτικό τους λόγο. Για μια Ευρώπη κοινωνική, για ένα κοινοβούλιο που να κυβερνά, για μια Ευρώπη των Λαών της και όχι των τεχνοκρατών.
Και όμως στην Ελλάδα τα κόμματα αφιέρωσαν τον πολιτικό τους λόγο σε κυβερνητικά προγράμματα σαν να ‘χουμε εθνικές εκλογές.
Εχουμε Ευρωεκλογές την Κυριακή. Εκλέγουμε 21 ευρωβουλευτές για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.