Οι ευρωεκλογές και η… εκκρεμότητα

Στην τελική ευθεία λοιπόν για τις εκλογές. Για Δήμους αλλά και για την Ευρώπη. Αλλά για ποια Αυτοδιοίκηση και ποια Ευρώπη. Και πως συνδέονται οι μεν με τις δε; Φυσικά συνδέονται. Οσο κι αν υπάρχει απόσταση. Τα έργα και τις ημέρες της Αυτοδιοίκησης τις βλέπουμε καθημερινά. Βλέπουμε αν και τι έργα γίνονται. Βλέπουμε και τα προβλήματα που καλείται να επιλύσει. Τα ζούμε γιατί είναι δίπλα μας. Αντίθετα, το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο είναι μάκριά μας. Η Ευρωπαική Ενωση μοιάζει απρόσωπη αλλά δεν είναι. Οι αποφάσεις της Ε.Ε. και του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου επηρεάζουν και αυτές τη ζωή και την καθημερινότητα των Ευρωπαίων πολιτών. Δηλαδή και τη δική μας ζωή.
Ομως, οι πολίτες συμμετέχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων για μία ημέρα. Την ημέρα της προσφυγής στις κάλπες. Οσοι πάνε να ψηφίσουν. Γιατί υπάρχουν και εκείνοι που επιλέγουν την αποχή. Και η αποχή είναι και αυτή, κατά μία έννοια, πολιτική πράξη. Δεν σημαίνει απαραίτητα αδιαφορία. Μπορεί να σημαίνει και απογοήτευση. Απογοήτευση για την Ευρώπη της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας. Απογοήτευση για την Ευρώπη που μοιάζει να απομακρύνεται από τις αξίες και το λεγόμενο ευρωπαϊκό ιδεώδες.
Γιατί όσα έργα και αν γίνονται, όσες αποφάσεις κοινωνικού χαρακτήρα κι αν λαμβάνονται, υπάρχει μια ουσιαστική εκκρεμότητα: Είναι η διαμόρφωση πολιτικών που θα γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στα κέντρα λήψης αποφάσεων και τη νεολαία που νιώθει αβεβαιότητα για το αύριο. Είναι η διαμόρφωση πολιτικών που θα προτάσσουν το δικαίωμα στην εργασία και σε αξιοπρεπείς μισθούς, που θα στηρίζουν τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και θα απαντούν με πράξεις στο πρόβλημα της φτώχειας που ταλανίζει την ευρωπαϊκή ήπειρο. Για μια Ευρώπη ίσων ευκαιριών και δυνατοτήτων για όλους τους κατοίκους της, που θα απαντά στον ευρωσκεπτικισμό και στα προβλήματα της εποχής μας.
Και αυτό είναι ένα πραγματικό “στοίχημα” για το σήμερα και το αύριο της Ευρώπης.