Εδώ στη Κύπρο αναφερόμαστε καθημερινά στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αφού είμαστε και ένα από τα Κράτη-Μέλη της. Πού βρίσκεται, όμως, σήμερα, η Ένωση;
O Πρόεδρος της Eπιτροπής κ. Jean-Claude Juncker από το Λουξεμβούργο μίλησε τελευταία γι’ αυτήν καθώς και ο κ. Guy Verhofstadt, πρώην Πρωθυπουργός του Βελγίου, ο τελευταίος στο Chatham House στο Λονδίνο.
Οι δύο πιο πάνω κύριοι ανήκουν σε χώρες που ήταν από τους ιδρυτές της ΕΕ. Με τη Συνθήκη της Ρώμης το υ 1958 άρχισεν η ενοποίηση κατά κάποιο τρόπο της Ευρώπης. Ιδρύθηκε η ΕΟΚ από τις έξη πρώτες χώρες, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τις χώρες του Μπένελουξ. Μαζί ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα του Άνθρακος και του Χάλυβος και το Ερατομ. Αυτοί ήταν οι πρόδρομοι της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης των 28 Κρατών-Μελών. Τα έξη πρώτα Κράτη-Μέλη παραμένουν και οι πιο «φανατικοί» Ευρωπαϊστές.
Η ΕΕ βρίσκεται σήμερα σε κρίση. Μιλούν ορισμένοι για πολεμικήν που δέχεται από τον κ. Πούτιν, τον κ. Trump, τους Ισλαμιστές και από εξτρεμιστικά κόμματα της Ευρώπης. (Βλ. “Guy Verhofstadt, EU parliaments Brexit negotiator”, The World To-day, February and March, 2017, σελ. 6). Αλλα προβλήματα είναι οι μετανάστες, και οι κρίσεις στην Ουκρανία και στη Συρία. Το πρόβλημα της Ευρωζώνης και το οικονομικόν πρόβλημα των χωρών της Νότιας Ευρώπης.
Για μένα, το κύριο πρόβλημα είναι αυτή ταύτη η ΕΕ και η σημερινή διεθνής πολιτική σκηνή. Η τεράστια γραφειοκρατία, η τυραννική πολιτική των ντιρεκτίβων και των κανονισμών, τα τεράστια έξοδα.
Η επιβολή από τις Βρυξέλλες της πολιτικής σε ορισμένους τομείς προς τα Κράτη-Μέλη, που ορισμένα δεν αποδέχονται. Στη σημερινή διεθνή κοινωνία τα Κράτη θέλουν να είναι αφέντες στο τόπο τους. Δεν είναι διατεθειμένα να δεχθούν διαταγές από Διακρατικές οργανώσεις όπως η ΕΕ.
Κι’ αν θέλει η ΕΕ να επιζήσει εφόσον διατηρούνται οι διεθνείς σχέσεις στην κατάσταση που είναι, πρέπει να προσπαθήσει να επεμβαίνει το λιγότερον δυνατόν στα Κράτη-Μέλη της. Ούτε συνομοσπονδία ούτε καν ομοσπονδία. Απλά ένας σύνδεσμος Κρατών που συνδέονται με χαλαρούς δεσμούς και είναι οικονομικά συμφέροντες. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνει αφού δεν θα φέρει κανένα όφελος τουλάχιστον πολιτικά. Εδώ είναι το δίλημμα.
Κι’ εδώ είναι ο φαύλος κύκλος. Ίσως να αρκεστούν οι Ευρωπαίοι στο εφικτόν, όχι να επιζητούν το ευκταίον.
*Ο Δρ. Χρίστος Αχιλλέως Θεοδούλου είναι Δικηγόρος, Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών & Διεθνών Σχέσεων
