“Η Ευρώπη – φρούριο”

Ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκεται σε σύγχυση όχι μόνο για το προσφυγικό, αλλά και για το έλλειμμα Δημοκρατίας που παρουσιάζεται εδώ και καιρό στα κράτη – μέλη της. Η Ευρώπη δεν είναι ούτε αυτή που οραματίστηκαν αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολύ περισσότερο μετά το Millenium με τις προσθετικές ενταξιακές διαδικασίες και τη διεύρυνση, ούτε ο τόπος όπου θα μπορούσε θεωρητικά να αναδειχθεί ένα καινούργιο πολιτικό-κοινωνικό καθεστώς.  Αξίες όπως ισότητα, αλληλεγγύη και ομοφωνία πετάχτηκαν εδώ και καιρό στα σκουπίδια μετά την επικράτηση των ρατσιστικο-εθνικιστικών φωνών που κάλυψαν σχεδόν όλες τις χώρες, από Βορρά μέχρι τον Νότο και από Ανατολή μέχρι Δύση. Δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτή η Ε.Ε. που οραματίστηκαν, ούτε το έδαφος αυτό που θα προωθούταν η πολυπολιτισμικότητα. Αυτή η περιοχή που θα διαβιούσαν υποτίθεται αρμονικά άνθρωποι με διαφορετικά θρησκεύματα, ήθη και έθιμα. Ο τόπος όπου πολλές κουλτούρες δεν θα γίνονταν μόνο ανεκτές, αλλά θα προσέφεραν δεόντως στην πολιτισμική κληρονομιά, έχει μετατραπεί σε πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ ηγετών, αλλά και χωρών σε ό,τι αφορά τον ερχομό ανθρώπων που έχουν να καταθέσουν σοβαρές εμπειρίες από τη φρίκη των πολέμων. Οχι δεν είναι αυτή η Ευρώπη που οραματίστηκαν με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι η Ευρώπη – φρούριο που αρέσκεται στην απομόνωση των πολιτών της πίσω από τους συρμάτινους φράχτες.