Η Ευρώπη ως ιδανικό…

Αξιότιμε κύριε,εδώ στην πατρίδα μας έχουμε χάσει επεισόδια από την εξέλιξη στην Ευρώπη και γι΄αυτό κάποια πράγματα είτε μας φαίνονται ανεξήγητα ,είτε με έχοντας γνώση από τις εμπειρίες των αλλων ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.Την εποχή λοιπόν της χουντικής ηλιθιότητος και της αβάσταχτης αερολογίας της μεταπολιτεύσεως στην Ευρώπη συνέβησαν πράγματα που εξηγούν το στραπάτσιο των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη ,γεγονός που δημιούργησε πολιτικό καινό,άλλαξε τις ισορροπίες και άφησε χώρους για ακραίους.΄Ενας πολιτικός από τους μεγάλους που διέθετε τότε η Ευρώπη ο σοσιαλδημοκράτης Καγκελάριος Σμίτ βλεπόντας που πάνε τα πράγματα με το ξεσάλωμα των συνδικάτων τους φώναξε μια μέρα στο γραφείο του και τους είπε.”΄Ετσι όπως πάνε τα πράγματα δεν θα φύγει μόνο ο ιερέας από το χωριό θα πάρει μαζί του και την εκκλησία(εννοώντας την απόδραση των επιχειρήσεων για άλλες πολιτείες).΄Εχετε υπόψη σας ότι έχουμε μόνο μία αγελάδα για άρμεγμα,αν την αρμέξουμε παραπάνω από τις δυνατότητες της σε λίγο δεν θα έχουμε καθόλου γάλα.Εγώ όπως ξέρετε είμαι σοσιαλιστής ,είμαι όμως και ρεαλιστής και όταν ό σοσιαλισμός έρχεται σε αντίθεση με το ρεαλισμό,τότε έγω πάω με τον ρεαλισμό”.Το σκηνικό έγινε γιατί τα συνδικάτα επέμεναν σε αύξηση φόρων για τις επιχειρήσεις και μισθών για τους εργαζομένους.Τι συνέβη τελικά;Ο κ. Σμίτ είπε στα πλούσια γερμανικά συνδικάτα “αφού εσείς θέλετε να ελέγξετε τα μέσα παραγωγής εγώ θα σας διευκολύνω να αγοράσετε όσες επιχειρήσεις μετοχοποιήσει το δημόσιο από τις ιδιόκτητες του”. Παράλληλα μείωσε κάθετα τον φόρο στις επιχειρήσεις αναλογικά με την πρόσληψη προσωπικού που έκανε κάθε εταιρεία.Το αποτέλεσμα; Aπόλυτη εργασιακή ειρήνη διότι οι συνδικαλιστές σταμάτησαν την επαναστατική γυμναστική, αφού ως γνωστόν απεργίες στις δικές μας επιχειρήσεις δεν κάνουμε και παράλληλα σχεδόν εξάληψη της ανεργίας ,αντιμετωπίζοντας με επιτυχία και την επερχόμενη ενεργειακή κρίση.Δυστυχώς η σοσιαλδημοκρατία δεν ευτύχησε να έχει στις τάξεις της ηγέτες αυτού του μεγέθους και με φιλοευρωπαϊκή αντίληψη.Κάτι φανφαρόνοι αιθεροβάμονες εμφανίστηκαν στο προσκήνιο τους οποίους ο λαός θα τους χαρακτήριζε “πολύ λάδι και από τηγανίτα τίποτα”.΄Οπως βλέπουμε ένας σοσιαλδημοκράτης έκανε πράξη αυτό που πολύ αργότερα είπε η Βρετανίδα Πρωθυπουργός Μ.Θάτσερ “ο σοσιαλισμός τελειώνει εκεί που τελειώνουν τα λεφτά των άλλων”.Η απουσία τέτοιων ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ηγετών επιτρέπει φαινόμενα σαν της Ουγγαρίας,Πολωνίας κλπ.΄Ολοι ξέρουμε ότι η φύση απεχθάνεται το κενό ακόμη και στην πολιτική . ΄Οπου απουσιάζει το δημοκρατικό κράτος ,δρά το φασιστικό παρακράτος όλων των αποχρώσεων.Η σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ είναι πράγματι τροφή για σκέψη σε όσους πίστεψαν στο οράμα του “ανήκομεν εις την δύσιν”. Ο Πούτιν γεννά απορίες μόνο σε εκείνους που δεν γνώρισαν τι σημαίνει μυστικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ενώσεως(KGB).Εδώ έχει εφαρμογή μια άλλη παροιμία που λέει:”Τούτη δω η στάνη τέτοια τυριά βγάζει”……Με εκτίμηση