Η εφημερίδα «Νέα Έρευνα» (8/9/1919) καταχωρεί στο οπισθόφυλλο μια ολόκληρη σελίδα διαφημίσεις, οι οποίες αφορούν τη χρήση σύγχρονων για την εποχή γεωργικών και βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Οι πρώτες αφορούν τις αγροτικές καλλιέργειες και οι δεύτερες τις καθημερινές εργασίες. Πετρελαιοκίνητες και βενζινοκίνητες μηχανές, οι οποίες χρησιμοποιούν ξύλο ή ξυλοκάρβουνο εισαγόμενες από Αγγλία, Αμερική και Γαλλία διευκολύνουν τη ζωή των αγροτών και των εργατών. Έτσι, υπάρχει ανεμόμυλος για την άλεση των σιτηρών, μηχανικός ελαιόμυλος για την παραγωγή λαδιού, σταφυλοσυμπιεστής για το κρασί, μηχανική αντλία για την άντληση νερού από πηγάδια, κ.ά. Όλα αυτά τα προϊόντα της βιομηχανικής επανάστασης υπάρχουν στην αντιπροσωπεία του Εμμανουήλ Φραντζεσκάκη. Αυτές οι καταχωρίσεις φανερώνουν την προσπάθεια εκσυγχρονισμού των τρόπων παραγωγής, καθώς έχει τελειώσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η τοπική κοινωνία προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής και εργασίας, αναμένοντας φυσικά και μεγαλύτερο εμπορικό κέρδος. Ταυτόχρονα, ο τοπικός Τύπος προσδοκά έσοδα από τις διαφημίσεις για να συνεχίσει την έκδοσή του.
Η τεχνολογική πρόοδος, η οποία συντελέστηκε μέσα σε σχεδόν 20 χρόνια, φαίνεται από τη σύγκριση με τις διαφημιστικές καταχωρήσεις στην ίδια εφημερίδα δεκαοκτώ χρόνια νωρίτερα («Νέα Έρευνα» 29/5/1901). Η μοναδική καταχώριση αφορά στο «Καπνοπωλείον Γεωργ. Χ. Αγγελίδου», το οποίο πληροφορεί το κοινό ότι το σύγχρονο εργοστάσιό του στη Μάλτα προμηθεύει με τσιγάρα τον Διάδοχο του θρόνου της Ελλάδας. Συνεπώς, «Οι θεργιακλήδες των Χανίων πρώτην φοράν θα δυνηθώσι να ικανοποιήσωσι το γούστο των, όσο και αν είναι ιδιότροπον». Στην εφημερίδα «Κήρυξ» (4/1/1902), την επόμενη χρονιά, υπάρχουν περισσότερες καταχωρίσεις, οι οποίες αφορούν φαρμακεία (Μοσχούτης, Μαρκαντωνάκης) που εκτός από τα διαθέσιμα φάρμακα έχουν και συνεργαζόμενους ιατρούς. Διαφημίζονται, επίσης, ένα κέντρο αναψυχής στα Νεροκούρου (Ιωάννη Πασπαλάκη), το εμποροραφείο της Μαρίας Βογιατζόγλου, μια αποθήκη οικοδομικών υλικών και το χρωματοπωλείο των αδελφών Παπαδάκη στην οδό Μπετόλο. Οι διαφημίσεις φανερώνουν ότι στις αρχές του 20ου αιώνα, με εξαίρεση τα τσιγάρα, η τοπική αγορά προσπαθεί να ικανοποιήσει προσωπικές ανάγκες μέσα από ατομικές επιχειρήσεις. Δεν υπάρχουν μηχανές και η χειρωνακτική ενασχόληση είναι πανταχού παρούσα από το ράψιμο ρούχων, το κτίσιμο σπιτιών έως και τη βαφή οικοδομών.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι το κοινό στοιχείο και των δύο χρονικών περιόδων είναι η προσπάθεια αστικοποίησης και εκσυγχρονισμού του τρόπου ζωής με αφετηρία το κύριο αστικό κέντρο του Νομού, την πόλη των Χανίων. Επίσης, η βιομηχανική εξέλιξη είναι μεγάλη αν κρίνουμε από τις γεωργικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις που διαφημίζονται το 1919.
