Το µεσηµέρι του Μεγάλου Σαββάτου κατά τη διάρκεια της µοναδικής τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό της Αναστάσεως, Ελληνορθόδοξο Ναό της Αναστάσεως, όταν ο πατριάρχης γονατίζει µπροστά στον Τάφο του Χριστού φορώντας µόνο το λευκό στιχάρι και κρατώντας δυο πολυσώµατες σβηστές λαµπάδες αναπέµπει την παρακάτω ευχή:
«∆έσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, η Αρχίφωτος σοφία του ανάρχου Πατρός.
Ο φως οικών απρόσιτον, ο ειπών εκ σκότους φως λάµψαι, ο ειπών γεννηθήτω φως και εγένετο φως.
Κύριε, ο του φωτός χορηγός, ο εξαγαγών ηµάς από του σκότους της πλάνης και εισαγαγών εις το θαυµαστόν φως της σης επιγνώσεως, ο την γην µεν πάσαν δια της εν αυτή ενσάρκου παρουσίας σου, τα καταχθόνια δε δια της εις Άδην καταβάσεώς σου φωτός πληρώσας και χαράς, µετά δε ταύτα δια των Αγίων σου αποστόλων φως καταγγείλας πάσι τοις έθνεσιν.
Ευχαριστούµεν σοι, ότι διά της ευσεβούς πίστεως µετήγαγες ηµάς από σκότους εις φως και γεγόναµεν υιοί διά του Αγίου Βαπτίσµατος, θεασάµενοι την δόξαν σου πλήρη ούσα χάριτος και αληθείας· αλλ’ ω φωτοπάροχε Κύριε· ο το µέγα φως ων, ο ειπών, ο λαός καθήµενος εν σκότει. ∆έσποτα Κύριε, το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόµενον εις τον κόσµον· το µόνον φως του κόσµου και φως της ζωής των ανθρώπων, ου από της δόξης επληρώθη τα σύµπαντα, ότι φως εις τον κόσµον ελήλυθας διά της ενσάρκου σου οικονοµίας, ει και οι άνθρωποι ηγάπησαν µάλλον το σκότος ή το φως· συ Κύριε φωτοδότα επάκουσον ηµών των αµαρτωλών και αναξίων δούλων σου των τη ώρα ταύτη παρισταµένων τω παναγίω σου και φωτοφώρω τούτω τάφω και πρόσδεξαι ηµάς τιµώντας τα άχραντα πάθη σου, την παναγίαν σου σταύρωσινν, τον εκούσιον θάνατον και την εν τω πανσεβάστω τούτω µνήµατι του τεθεωµένου σου σώµατος κατάθεσιν και ταφήν και τριήµερον εξανάστασιν, ην χαρµονικώς ήδη αρξάµενοι εορτάζειν, µνείαν ποιούµεθα και της εν Άδου καθόδου σου, δι’ ης τας εκείσε των δικαίων κατεχοµένας ψυχάς δεσποτικώς ηλευθερώσας τη αστραπή της σης θεότητος φωτός πληρώσας τα καταχθόνια.
Όθεν δη αγγαλοµένη καρδία και χαρά πνευµατική και τούτο το υπερευλογηµένον Σάββατον το εν τη γη και υπό την γην θεοπρεπώς τελεσθέντα σοι σωτηριωδέστατα µυστήριά σου εορτάζοντες και σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεϊκώς επιλάµψαν, εκ τάφου δε θεοπρεπώς αναλάµψαν αναµιµνησκόµενοι, φωτοφάνειαν ποιούµεθα, σου την προς ηµάς συµπαθώς γενοµένην θεοφανείαν, εικονίζοντες· επειδή γαρ τη σωτηρίω και φωταυγή νυκτί πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια δια το υπερφυές µυστήριον της εν Άδου καθόδου σου και της εκ Τάφου σου τριηµέρου αναστάσεως. ∆ια τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιοµένου φωτός ευλαβώς λαµβάνοντες, διαδιδόαµεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως και παρακαλούµεν και δεόµεθά σου Πανάγιε ∆έσποτα, όπως αναδείξης αυτό αγιασµού δώρον και πάσης θεϊκής σου χάριτος πεπληρωµένον, δια της χάριτος του Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου· και τους απτοµένους ευλαβώς αυτού ευλογήσης και αγιάσης, του σκότους των παθών ελευθερών και των φωτεινοτάτων σου σκηνών καταξιώσεις, όπου φως το ανέσπερον της σης θεότητος λάµπει. Χάρισαι αυτοίς, Κύριε, υγείαν και ευζωίαν και τους οίκους αυτών παντός αγαθού πλήρωσον.
Ναι, ∆έσποτα φωτοπάροχε, επάκουσόν µου του αµαρτωλού εν τη ώρα ταύτη και δος ηµίν και αυτοίς περιπατείν εν τω φωτί σου και εν αυτώ µένειν, έως το φως της προσκαίρου ζωής έχοµεν. ∆ος ηµίν, Κύριε, ίνα το φως της προσκαίρου ζωής ταύτης έχωµεν. ∆ος ηµίν Κύριε, ίνα το φως των καλών έργων ηµών λάµπει έµπροσθεν των ανθρώπων και δοξάσωσί σε συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω Παναγίω Πνεύµατι. Εις φως γαρ εθνών ηµάς τέθηκας, ίνα αυτοίς τη σκοτία περιπατούσι φαίνωµεν. Αλλ’ ηµείς ηγαπήσαµεν το σκότος µάλλον ή το φως, φαύλα πράσσοντες. Πας γαρ ο φαύλα πράσσων µισεί το φως κατά τον αψευδή λόγον σου· διά τούτο οσηµέραι προσκόπτοµεν αµαρτάνοντες, επειδή περιπατούµεν εν τη σκοτία. Αλλ’ αξίωσον ηµάς το υπόλοιπον της ζωής ηµών βιωτεύσαι πεφωτισµένους τους οφθαλµούς της διανοίας ηµών.
∆ος ηµίν, ίνα ως τέκνα φωτός περιπατήσωµεν εν τω φωτί των εντολών σου· το του αγίου βαπτίσµατος φωτεινόν ένδυµα, όπερ δια των έργων ηµαυρώσαµεν, λεύκανον ως το φως, ο αναβαλλόµενος το φως ώσπερ ιµάτιον. ∆ος ηµίν ενδύσασθαι τα όπλα του φωτός, ώσπερ ιµάτιον. ∆ος ηµίν ενδύσασθαι τα όπλα του φωτός, ίνα δι΄αυτών τον άρχοντα του σκότουςτροπούµεθα, ος µετασχηµατίζεται εις άγγελον φωτός. Ναι, Κύριε, και ως εν ταύτη τη ηµέρα τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθηµένοις φως έλαµψας, ούτω σήµερον λάµψον εν ταις καρδίαις ηµών το σον ακήρατον φως, ίνα δια τούτου φωτιζόµενοι και θερµενόµενοι εν τη πίστει δοξάζοµέν σε το µόνον εκ τούτου του αρχιφώτου φωτός ιλαρόν εις τους ατελευτήτους αιώνας. Αµήν».
