» Η σκέψη της ημέρας
Πόσο ευτυχισμένα ήταν τα μάτια μου όταν είδαν ένα χαμόγελο! κι άλλο χαμόγελο!…. Πολλά χαμόγελα ζωγραφισμένα σε πονεμένες ψυχές. Αυτή η εικόνα πέρασε στην ψυχή μου και αγαλλίασε. Τα μάτια μου δάκρυσαν. Όταν η μεγάλη συγκίνηση δεν χωρά στην καρδιά ξεχειλίζει και γίνεται δάκρυ.
Η ακοή μου που δεν αντέχει την ηχορύπανση από άναρθρες κραυγές και βαρετές φλυαρίες γαλήνεψε στο άκουσμα μιας μελωδίας. Και στο άκουσμα της λέξης σ΄ αγαπώ. Ένοιωσα να κατεβαίνουν αστέρια να λούζουν τα μαλλιά μου με φως και να ξεπλένουν τη σκόνη της ψυχής μου.
Οι σιελογόνοι αδένες μου αντέδρασαν ακαριαία και ευχάριστα στη γεύση της δροσιάς του παγωτού, μες τον καύσωνα και του ζεστού αρωματικού τσαγιού μες το καταχείμωνο. Στη γεύση του φιλιού… απογειώθηκα.
Ένα τρυφερό άγγιγμα στην πλάτη της ώρας της μοναξιάς ή του πόνου γίνεται βάλσαμο. Όταν αγγίζω ότι αγαπώ, νοιώθω ότι αγγίζω βελούδο ή κάτι ζεστό που με διαπερνά. Η αφή μου είναι ευτυχισμένη.
Απομακρύνομαι από κει που βρωμάει σήψη κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πάω εκεί που μοσχοβολά το άρωμα του φρεσκοψημένου καφέ και πιο πέρα το άρωμα του γιασεμιού, του βασιλικού και του τριαντάφυλλου για να τέρψω την όσφρησή μου.
Δεν ξέρω πόσο κρατάει η ευτυχία των αισθήσεων. Μπορεί… μια στιγμή ή μια ώρα, μια μέρα, ένα χρόνο. Δεν έχει σημασία. Είναι δικά μου, πλημμυρίζουν την ύπαρξή μου όλη κι έχω την αίσθηση ότι κρατούν μια αιωνιότητα.
Υ.Γ. Δεν θα περιμένω πάντα απ΄ τους άλλους να κάνουν ευτυχισμένες τις αισθήσεις μου. Θα φροντίζω εγώ να εξασφαλίζω την ευτυχία τους με όποιους τρόπους θα βλέπω και θα εστιάζω στις όμορφες εικόνες της φύσης και των ανθρώπων.
Θα ακούω τους ήχους που μου αρέσουν. Όπως μουσική, τη βροχή, το κύμα, το κελάηδημα των πουλιών και τα όμορφα λόγια όσων ξέρουν να τα λένε.
Θα με κερνάω γεύσεις που μου αρέσουν.
Θα αγγίζω ότι αγαπώ και μακάρι να μπορώ να αγγίζω και ψυχές.
Να δεχόμαστε και να χαρίζουμε μικρές όμορφες στιγμές με όλες τις αισθήσεις μας.
