…Η φετινή Γέννηση του Μεσσία, είναι -πιστεύω- ιδιαίτερα “επιφορτισµένη”! Αν σκεφτούµε πόσα δεινά, πόσο δάκρυ και πόσο αίµα, πληµµυρίζουν την υφήλιο…
Πόλεµοι εν δυνάµει, ενδεχόµενα πολέµου, ”επισείονται” ως αισχρή απειλή από τους προκλητικούς κι αιµοχαρείς ανταγωνιστές εξουσίας και εδαφών, κάθε λίγο και λιγάκι.
Παθογένειες οικογενειακές και κοινωνικές, εξακολουθούν να εκπλήττουν τόσο δυσάρεστα την “κοινή αίσθηση” και τον κοινό νου… Σ’ εµάς εδώ, “πέφτουµε” από τη µία δυσάρεστη εµπειρία, και πριν συνέλθουµε από τη µια “ενεά καταβύθιση” πέφτουµε στην άλλη…
Επιφορτισµένος λοιπόν ο Νεογένητος Σωτήρας της Ελπίδας και της Παρηγοριάς της Χριστιανοσύνης! Οι προσευχές και τα αιτήµατα, οι λαχτάρες και οι προσδοκίες, οι βεβαιότητες όλες για την ανταπόκρισή Του, είναι µια θεραπευτική αισιοδοξία! Αφού ο “Χρισµένος την Αρετήν” που γλύ τωσε το µαχαίρι του φονιά που γέµισε αθώο βρεφικό αίµα τη Βηθλεεέµ, δεν θα χάσει χρόνο! Αµέσως θ’ αρχίσει ν’ απλώνει το Χέρι του το Άχραντο, σε κάθα ανάγκη! Εκείνος που σώζει την Τιµή του κόσµου και µε τα Θεία Γέννα Του, αλλά και µε την Σταύρωσή Του, δίνει “εγγυήσεις” για τον περιορισµό του κακού στον κόσµο.
Έτσι, πιστεύει και νοιώθει η ανθρωπότητα του Χριστιανισµού και όχι µόνο.
Το αφήγηµα µε τον Αστέρα – οδηγό, τους Μάγους δώρα φέροντες, τα χρωµατισµένα και φωτισµένα έθιµα των λαϊκών ανθρώπων και των µικρών παιδιών, ζεσταίνει και οµορφαίνει µια καθηµερινότητα ασθµαίνουσα και κουρασµένη. Αυτός ο αντιπερισπασµός από την γκρίζα έως και σκοτεινή εικόνα των θλιβερών έως και τραγικών τεκταινόµενων, “οξυγονώνει” και ξεκουράζει τους πιστούς. Οι γονείς τα παιδιά, οι αγωνιστές οι µαχητές, οι καθηµερινοί ήρωες της επιβίωσης, συντηρώντας αυτή την ευχάριστη διαδικασία του φωτισµένου δέντρου και την “ιερή πληροφορία” στις γιορτινές πόρτες πως ο Χριστός Εγεννήθη, είναι “Γιορτινό Πείσµα” εξ’ ορισµού ελπιδοφόρο.
«Τη νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη, ποιος δεν το ξέρει; Των Μάγων κάθε χρόνο τα µεσάνοιχτα, λάµπει τ’ Αστέρι! Κι όποιος το βρει µες τ’ άλλα αστέρια ανάµεσα και δεν το χάσει, σε µιαν άλλη Βηθλεέµ, ακολουθώντας το, µπορεί να φτάσει»!
Ο λυρισµός του ∆ροσίνη, είναι πάντα παρών! Από την συλλογή του Ηρακλειώτη εκπ/κου, Μηνά Παπαδάκη.
