Η φωνή της καμπάνας

Ανοιξη ήταν Μεγαλοβδομάδα· Μεγάλη της Χριστιανοσύνης σχόλη. Δυο μικρά οκτάχρονα παιδάκια φίλοι και συμμαθητές, ο Ερρίκος και ο Αλβέρτος, συζητούν για τα μαθήματα του Σχολείου τους.
Ξαφνικά ο Ερρίκος προτείνει: «Πάμε να κυνηγήσουμε πουλιά;» Ο Αλβέρτος για να μην τον κοροϊδέψει ο φίλος του με μια μικρή κίνηση του κεφαλιού του συμφωνεί. Παίρνουν δυο λάστιχα (σφεντόνες) και πηγαίνουν στα χωράφια. Στήνονται κάτω από ένα μεγάλο πλατύφυλλο δέντρο και περιμένουν. Σε λίγο χαρούμενες ψιλές φωνούλες ακούγονται και τα φυλλώματα του δέντρου γεμίζουν από μικρά ξέγνοιαστα πουλάκια. Το ένα κυνηγάει τ’ άλλο, κι όλα μαζί ξεφωνίζουν ευτυχισμένα μην ξέροντας πως τα παραμονεύει ο θάνατος.
Ο Ερρίκος γρήγορος σαν αστραπή μαζεύει μικρές πετρίτσες, τις τοποθετεί στο λάστιχο κι αρχίζει να σημαδεύει τα κακομοίρα τα πουλάκια. Ο Αλβέρτος αμήχανος τοποθετεί κι αυτός πετρίτσες στο δικό του λάστιχο μ’ αντί για να πουλάκια βαράει… στον αέρα.
Ντιν! Νταν! Ντιν! Νταν!
Ντιν! Νταν! Ντιν! Νταν!
Οι καμπάνες των εκκλησιών καλούν τους πιστούς να παρακολουθήσουν τα Πάθη του Κυρίου.
Ο μικρός Αλβέρτος ξαφνιάζεται! μεμιάς πετά μακριά το λάστιχο κάνει θόρυβο να φύγουν τα πουλιά και εξαφανίζεται.
Η φωνή της Καμπάνας θύμισε στο Μικρό Αλβέρτο την εντολή «Μη σκοτώσεις» Αλβέρτος Σβάιτσερ το όνομά του· Ο νέος Χριστός!