Γ’ ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΤΑΥΡΩΝΙΤΗ
Καλοί μου φίλοι,
Καλό Σαββατοκύριακο!
Aισιοδοξίας το ανάγνωσμα… Για τη μαθητική εφημερίδα “Η Φωνή των Παιδιών” της Γ’ τάξης του Δημ. Σχ. Ταυρωνίτη Χανίων, που κυκλοφορεί και σε ηλεκτρονική και σε έντυπη μορφή ο λόγος. Για το πρώτο, ιδιαίτερα και δημοσιογραφικά επιμελημένο τεύχος της, που καλύπτει το δύσκολο, λόγω κορωνοϊού, τελευταίο τετράμηνο του 2020, συγκεκριμένα. Τίποτα, μα τίποτα, δεν στάθηκε ικανό να εμποδίσει την άγνωστή μου προσωπικά δασκάλα Φωτεινή Δημοπούλου και τους μαθητές της, να κάμουν πράξη τ’ όνειρό τους, να διασφαλίσουν το δικαίωμα που έχουν τα παιδιά να ακούγονται!
Αισιοδοξίας το ανάγνωσμα… Μια και μόνη, έστω και γρήγορη, ματιά στην πρώτη σελίδα της περί ης ο λόγος εφημερίδας δικαιολογεί, νομίζω, απόλυτα τον εθουσιασμό μου και βέβαια τον προβληματισμό μου. Τι να μπει και τι να μην μπει απ’ όλα τούτα σε μια σελίδα…. Ποιo να βάλω και ποιo ν’ αφήσω…
Καλή συνέχεια σε όλα τα ωραία της Δασκαλοσύνης, Φωτεινή!
Να χαίρεσαι τα Τριτάκια σου και να σε χαίρονται! Και να μην στεναχωρηθούν όσα δεν είδαν εργασίες τους στον Παιδότοπο να τους πεις. Θα μας δοθούν κι άλλες ευκαιρίες πιστεύω…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Ο ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Όλοι ξέρουμε μερικούς ιούς που έχουν εμφανιστεί μέχρι τώρα. Ένας πασίγνωστος είναι ο κορονοϊός που ξεκίνησε από την Κίνα και έχει καταλήξει στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες. Έτσι ο πρωθυπουργός κάθε χώρας είπε να κλειστούμε σε καραντίνα.
Η πρώτη καραντίνα κράτησε πολύ καιρό. Οι δρόμοι άδειοι. Έκλεισαν και τα σχολεία και όλα τα παιδιά κάναμε μάθημα διαδικτυακά. Απαγορεύονταν να βγαίνουμε έξω και να μαζευόμαστε πολλά άτομα μαζί. Μπορούσα να βγουν έξω μόνο οι γονείς μας για να αγοράσουν τα απαραίτητα όπως τρόφιμα. Όταν τελείωσε η καραντίνα, το πιο δύσκολο ήταν ότι έπρεπε να φοράμε μάσκες όπου και να πηγαίναμε. Τα σχολεία άνοιξαν και χωριστήκαμε σε τμήματα. Η κάθε τάξη έβγαινε διάλειμμα άλλη ώρα και σε ξεχωριστό χώρο. Άνοιξαν οι δουλειές και τα μαγαζιά. Τα παιδιά επιτέλους μπορούσανε να βλέπουν τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους.
Μακάρι να βρεθεί σύντομα το εμβόλιο για να διώξουμε τον κορονοϊό μακριά και να μπορούμε να αγκαλιαζόμαστε όλοι μαζί ξανά από παλιά.
Δήμητρα Μ.
Τραγούδι κορονοϊού
Πάμε στο σχολείο με ασφάλεια,
ξεκίνα το μάθημα,
άκουσε όμως τι θα πω
και βάλ’ το μέσα στο μυαλό.
Πλένω τα χεράκια μου
να είναι καθαρά.
Διώχνω τα μικρόβια
πέρα μακριά.
Έχω όμως και αντισηπτικό
μες την τάξη να είναι καθαρός.
Με τα φιλαράκια μου
παίζουμε μαζί
κρατώντας πάντα απόσταση
για το παιχνίδι σαν διψώ
μόνο από το παγούρι μου
πίνω το νερό.
Έμαθα τη μάσκα
να φορώ σωστά,
στόμα και μυτούλα
να κρύβονται καλά
από τα κορδόνια βγαίνει μονάχα
τράβηξε τα από τα αυτιά.
Ξέρω δυσκολεύεσαι
μάσκα να φοράς,
τώρα στο σχολείο που θα πας
όμως είσαι έξυπνο παιδί
και έχεις καταλάβει το γιατί!
Αγγελική Π.
Ημερολόγιο καραντίνας
Σήμερα βαριέμαι λίγο γιατί δεν έχω να κάνω κάτι. Θα βγω έξω για να παίξω με τον αδερφό μου κρυφτό.
17 Νοέμβρη 2020
Σήμερα περνάω ωραία, γιατί όλη μέρα κάνω κατασκευές και παίζω με τον αδερφό μου.
18 Νοεμβρίου 2020
Σήμερα η μέρα ξεκίνησε πολύ ωραία, γιατί από το πρωί έχουμε καλό καιρό και βγήκα έξω για να παίξω και να μαζέψω λουλούδια.
19 Νοεμβρίου 2020
Σήμερα η μέρα είναι λίγο βαρετή, όμως έχω μία ιδέα! Λέω να κάνω μία κατασκευή με τη μαμά μου, να κάνουμε στολιδάκια από αλεύρι και αλάτι.
20 Νοεμβρίου 2020
Σήμερα βρέχει έξω και δεν μπορώ να βγω για να παίξω στην αυλή του σπιτιού μου.
21 Νοεμβρίου 2020
Σήμερα περνάω πολύ ωραία, γιατί ο καιρός είναι τέλειος και βγήκα έξω για να παίξω με τη γιαγιά μου.
22 Νοεμβρίου 2020
Σήμερα δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν έχω όρεξη για να παίξω έξω Ούτε και για να κάνω κατασκευές. Δεν θέλω ούτε να παίξω με τις πλαστελίνες μου.
Αλεξία Ν.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ
Τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020 οι μαθητές της Γ’ τάξης πήγαμε στο μνημείο και στη γέφυρα του Ταυρωνίτη.
Το μνημείο ήταν φτιαγμένο από πέτρες και γύρω του είχε πεζούλια που μπορούσαμε να καθίσουμε. Στην πλάκα ήταν γραμμένα τα ονόματα των ανθρώπων που εκτέλεσαν οι Γερμανοί το 1941.
Στη γέφυρα είδαμε ότι ήταν σκουριασμένη κι ότι ήταν είχε παρατημένες νάρκες. Επίσης, είδαμε τρύπες που δημιούργησαν οι σφαίρες. Εκεί απαντήσαμε σε ερωτήσεις σε ομάδες που μας έδωσε η κυρία.
Όταν είδαμε το μνημείο αισθανθήκαμε λύπη, επειδή τα τούβλα στο κάτω μέρος ήταν σπασμένα και καταλάβαμε ότι δεν το εκτιμούν. Όταν είδαμε τη γέφυρα, αισθανθήκαμε υπερηφάνεια για τους κατοίκους που αντιστάθηκαν σε αυτή τη γέφυρα το 1941.
Εμείς θα θέλαμε να μας ζητούσαν να ζήσουν μαζί μας ειρηνικά και αν τους λέγαμε «ΌΧΙ», να πήγαιναν στη χώρα τους!
Αγγελική Π. , Ευαγγελία Κ., Αναστασία Ν., Δήμητρα Μ.
