Αν μια εικόνα, όπως λέγεται, μας παραπέμπει σε χίλιες λέξεις, οι 31 εικόνες μας παραπέμπουν σε τριάντα μία χιλιάδες λέξεις… Μια από τις σκέψεις που κάνω κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, 15 Ιουλίου, στο Μεγάλο Αρσενάλι – Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου της Πόλης μας, όπου λειτουργεί και θα λειτουργείται μέχρι και τις 31 του μήνα (10 π.μ. – 1 μ.μ., και 7 μ.μ. – 11 μ.μ. καθημερινά) η Έκθεση Φωτογραφίας του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη και των “Χανιώτικων νέων” – «Η δύναμη της εικόνας: Έκθεση για το Μουσείο Τυπογραφίας», ο τίτλος της. Ένα άλμπουμ που θα μείνει, το ζητούμενο, σε ένα πρώτο επίπεδο…
«Αισθάνομαι μια συγγένεια μέσα σε έναν χώρο, όπως το Μουσείο Τυπογραφίας», δήλωσε, μεταξύ των άλλων, ο εκ των συμμετεχόντων Χανιωτών φωτογράφων Μιχάλης Πολυχρονάκης στο σχετικό αφιέρωμα που έκαμε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μαριδάκης στο ένθετο “διαδρομές” της εφημερίδας μας (16 Ιουλίου). «Το να φωτογραφίζεις την ιστορία μέσα στον δικό της χώρο, είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό», τόνισε ο επίσης ξεχωριστός φωτογράφος Νίκος Καμπιανάκης, για να προσθέσει, αμέσως μετά: «Φωτογράφιζες κι ένιωθες τους ήχους των μηχανών». «Η πρόσκληση που δέχτηκα να συμμετέχω σε αυτήν την πρωτοβουλία, έγινε αμέσως πρόκληση για μένα, όχι τόσο για να κάνω ένα “κλικ” που θα διεκδικήσει κάποια διάκριση, όσο για να χρησιμοποιήσω αυτό το “κλικ” ως ένα όχημα για να αναδειχθεί περισσότερο το Μουσείο και να ανακαλύψω κι εγώ κάτι ακόμη από τον “παππού” Γουτεμβέργιο, που φωλιάζει σε αυτήν την γωνιά των Χανίων». Τα που δήλωσε, μεταξύ των άλλων, η και ερασιτέχνης φωτογράφος, καθηγήτρια Πληροφορικής Ειρήνη Καλαϊτζάκη. Να γίνει ακόμα πιο γνωστός και πιο επισκέψιμος ο μοναδικός στο είδος του αυτός δίκλιτος “ΝΑΟΣ” της Τυπογραφίας και της Δημοσιογραφίας που είναι είναι εξ αδιανεμήτου πλούτος για τον τόπο μας! Αυτό κι αν είναι ζητούμενο…
Αν το Μουσείο Τυπογραφίας έβρισκε από την αρχή έναν χώρο μέσα στην Πόλη, στα Νεώρια ή στο Πνευματικό Κέντρο, για παράδειγμα και δεν “εξοριζόταν” στο ΒΙΟΠΑ… Αν έμενε στην “πορπατηξιά” των κατοίκων, αλλά και των επισκεπτών της Πόλης… Αν στηριζόταν από την αρχή ή και στην πορεία η όλη προσπάθεια, κατά που έπρεπε… Δεν μένει, εντέλει σε αυτά τα “αν” ο Γιάννης Γαρεδάκης ο ιδρυτής του Μουσείου, που λειτουργεί, κατά δήλωσή του «χάρις στην φιλοτιμία ορισμένων ανθρώπων» και βέβαια «το ταπεινό ταμείο» των “Χανιώτικων νέων”. Η φιλοτιμία περισσότερων ανθρώπων και ιδιαίτερα αυτών που ασκούν εξουσία εξακολουθεί, ωστόσο να είναι ζητούμενο…
Και… στα πεταχτά
«Δυο μαντινάδες, αλεξινές λαμπάδες στη μνήμη τού για χρόνια συνεργάτη μου “Στα πεταχτά” Ηλία Σταματάκη, που έφυγε για «των αστεριών το πέλαγος» τον Οκτώβρη του 2016, από την Νεκταρία Θεοδωρογλάκη σήμερα, με αφορμή την προχθεσινή γιορτή του. «Στης μαντινάδας την κορφή έγραψες τ’ όνομά σου/ οι μαθητές σου ακολουθούν τα ζάλα τα δικά σου», μας λέει στην πρώτη. Για να συμπληρώσει στη δεύτερη: «Ο Σταματάκης δάσκαλος στις μαντινάδες χρόνια/ τις ρίμες του τραγούδησαν γλυκά τα χελιδόνια.. Καλά καλή μαθήτρια του Ηλία η Νεκταρία.
Η μακρινή Τόνγκα είναι ένα νησί στο αρχιπέλαγος της Πολυνησίας στο Νότιο Ειρηνικό. Στη μικρή πρωτεύουσά του, τη Νούκα – αλόφα, υπάρχει ένα Ινστιτούτο το “Athenisi”, ένα μικρό πανεπιστήμιο, όπου διδάσκονται τα Κλασσικά Γράμματα η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα. Στο άρθρο που έγραψε στο τελευταίο, το με αριθμ. 196 τεύχος του περ. “Ασφαλιστικό ΝΑΙ” ο καθηγητής μου όταν έκανα μετεκπαίδευση στις Επιστήμες της Αγωγής Γρηγόρης Φιλ. Κωσταράς, η είδηση. Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα ζωντανό και ακατάλυτο ακόμη και στην άκρη του πουθενά.
Στην Δυτική Τάφρο της Πόλης των Χανίων, στο “βασίλειό” του το “Φεστιβάλ Γης – Άνθρωποι και προϊόντα” αυτές τις μέρες. “Το χαρούπι της Κρήτης στην διατροφική αλυσίδα”, το θέμα μιας αποψινής αποσπερίδας. Επιστροφή στην παιδική ηλικία… Γεύση σοκολάτας (έτσι λέγαμε το χαρούπι μια φορά κι έναν καιρό) στο στόμα μου.
