Η φτωχοποίηση εν πλησιστία προόδω

Ως γνωστόν, παντού στην Ευρώπη η ζωή τα καλοκαίρια είναι πιο εύκολη, η ατμόσφαιρα πιο χαλαρή. Κυριαρχεί η θερινή ραστώνη. Εφέτος όμως υπονομεύει το παραδοσιακό σκηνικό η αιωρούμενη ανησυχία για την εκθετική φτωχοποίηση.

O βαθμός βέβαια ποικίλει από χώρα σε χώρα, όπως και οι αντιδράσεις. Στην κραταιά Γερμανία γίνεται πλέον συζήτηση για «απώλεια ευημερίας». Στη Γαλλία το εκλογικό σώμα έδωσε ήδη ηχηρό μήνυμα ότι δεν θα επιτρέψει την άλωση του βιοτικού του επιπέδου.
Οι κυβερνήσεις – ανάλογα με το ιδεολογικό τους στίγμα, τον ταξικό τους προσανατολισμό, τη θέση της χώρας τους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, τις εξαρτήσεις τους και τα πατριωτικά τους αντανακλαστικά – βρίσκονται στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η συνοχή και η σύμπνοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης δοκιμάζεται και οι ντιρεκτίβες της πλέον όχι απλώς φιλτράρονται, αλλά από χώρες όπως λ.χ. η Ουγγαρία αμφισβητούνται απροκάλυπτα.
Η επίκληση του πολέμου στην Ουκρανία για όλες τις οικονομικές πληγές, μόνο ως φύλλο συκής μπορεί να εκληφθεί από οποιονδήποτε αντικειμενικό και οξυδερκή αναλυτή. Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις γνώριζαν ήδη προ πολλού το διακύβευμα ή έστω όφειλαν να το γνωρίζουν και να προετοιμαστούν ανάλογα. Ο Βρετανός δημοσιογράφος και διπλωματικός συντάκτης του Sky News, Tim Marshall, στο σημαντικό βιβλίο του «Prisoners of Geography» («Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας»), είχε ήδη από το 2015 αναλύσει με τρόπο σαφή και καίριο, όλα τα μείζονα γεωπολιτικά ζητήματα που απασχολούν σήμερα την διεθνή επικαιρότητα. Διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, που σήμερα εμφανίζονται ως αιφνιδιασμένοι και έκπληκτοι δήθεν από τις εξελίξεις, στην ουσία αναλώνονται σε ασκήσεις υποκρισίας.
Οι αντιδράσεις της Ρωσίας στο ενδεχόμενο επέκτασης του ΝΑΤΟ, καθώς και η ασφυκτική ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, ήταν δεδομένα και επομένως η απουσία έγκαιρης προετοιμασίας σε όλα τα επίπεδα από τις κυβερνήσεις του Δυτικού κόσμου, συνέχεται ή με σκανδαλώδη αβελτηρία και ανεπάρκεια, ή με συνειδητή εξυπηρέτηση πλέγματος διεθνών οικονομικών συμφερόντων σε βάρος των λαϊκών μαζών, που οδηγούνται έτσι στη φτωχοποίηση ως πρόβατα επί σφαγή.
Εννοείται φυσικά ότι ο βαθμός αντίληψης και ετοιμότητας κάθε κοινωνίας είναι εκείνος που θα συγκαθορίσει τα περιθώρια και το βαθμό επέκτασης της περιθωριοποίησης και της φτώχειας. Επί του παρόντος ωστόσο, η διεθνής οικονομική συγκυρία σφραγίζεται από τα παιχνίδια των κερδοσκόπων που εργαλειοποιούν καθημερινά το Ουκρανικό ζήτημα και τις απολήξεις του.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον αναπόφευκτα, «η απαισιοδοξία είναι άσεμνη», όπως θα έλεγε και ο Γάλλος φιλόσοφος Bernard Stiegler.
Και για να έρθουμε στα καθ’ ημάς, οι ΄Ελληνες καταναλωτές είναι επί του παρόντος από τους σκληρότερα πληττόμενους Ευρωπαίους.
Η Κυβερνητική αφύπνιση ήρθε με χρονοκαθυστέρηση, κυρίως γιατί υποτιμήθηκε η έκταση και η ένταση των προβλημάτων. Οι πρώιμες δηλώσεις αυταρέσκειας και η αλαζονεία του κ. ΄Αδωνι Γεωργιάδη, λειτούργησαν επικοινωνιακά ως μπούμεραγκ και υπονόμευσαν τελικά την κυβερνητική εικόνα.
Μέτρα βέβαια πάρθηκαν και εξακολουθούν να παίρνονται, όχι όμως επαρκή, ούτε προς τη σωστή κατεύθυνση. Η ενεργειακή κρίση, καθώς και η ασυδοσία των παρόχων ενέργειας δεν μπορεί να λυθεί με επιδόματα «ασπιρίνες».
Η κατάσταση, προϊόντος του χρόνου – αν δεν παρθούν ρηξικέλευθες αποφάσεις – από δυσβάστακτη σήμερα, θα μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη στις αρχές του χειμώνα. Η βαριά βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός, ενώ ξεκίνησε από τα μέσα του Απριλίου να ζει ημέρες δόξας , βλέπει σήμερα με δέος τα μεν αναλώσιμα να ανατιμώνται στην πλειοψηφία τους σε ποσοστό 30 %, το δε κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας με την ληστρική ρήτρα αναπροσαρμογής να γνωρίζει αυξήσεις από 200 % έως και 400 % !!! Προφανώς έτσι δεν πάμε πουθενά.
Ας σημειωθεί δε, ότι ενώ στην Ελλάδα το 100 % της ενέργειας περνάει από το Χρηματιστήριο, στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 29 %. Επιπλέον, ενώ «κανείς» δε γνωρίζει τα συμβόλαια αγοράς των παρόχων και ενώ το φυσικό αέριο αποτελεί μόνο το 40 % του εγχώριου ενεργειακού μίγματος, εμείς πληρώνουμε σαν να αποτελεί το 100 %.
Πρέπει λοιπόν να πούμε αλήθειες, να μιλήσουμε χωρίς περιστροφές.
Η προσπάθεια εξωραϊσμού της κατάστασης από μερίδα των ΜΜΕ, δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες στην κυβέρνηση , αφού παραπέμπει σε μικροπολιτικό μακιαβελισμό και οξύνει τα πάθη. Το έργο είναι γνωστό από την εποχή του Honoré de Balzac και του κλασικού «Illusions perdues» («Χαμένες ψευδαισθήσεις»). Πληρωμένους κονδυλοφόρους εύκολα βρίσκουμε, θαυματοποιούς όχι. Η μακροημέρευση της Κυβέρνησης επομένως θα εξαρτηθεί από τις επιλογές της. Από επιλογές ουσίας, που δεν θα υποτιμούν την καθημερινή διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στις πλατιές λαϊκές μάζες και σε μερικές εκατοντάδες ποικιλώνυμων κερδοσκόπων.
Και μην ξεχνάμε, από τις αρχές φθινοπώρου, δίπλα στην ενέργεια και στον πληθωρισμό, θα λάβει θέση και το τσουνάμι των πλειστηριασμών από τα Funds των κόκκινων δανείων.

*Ο Νότης Ψυλλάκης είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο D.E.A PARIS I  , D.E.A Paris IV