Η εξέλιξη της οθωμανικής αυτοκρατορίας στο κράτος-έθνος Τουρκία, όπως είναι γνωστό, ξεκίνησε το 1908 με την επανάσταση των Νεοτούρκων και ολοκληρώθηκε το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης. Αυτό το χρονικό διάστημα οι Τούρκοι έκαναν εθνοκαθάρσεις μια από τις οποίες ήταν και η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, που γιορτάζεται στις 24 Απριλίου. Μια ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία συνδυάζει τον εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας με το αρμενικό ολοκαύτωμα, έχοντας πρωταγωνίστρια μία γυναίκα καταγράφει ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Νέα Έρευνα» στις 4/1/1923 («Χαρέμιον και φεμινισμός. Η Ιωάννα Δ’ Άρκ της Τουρκίας»).
Η Χαλιντέ Χανούμ, λοιπόν, εκείνο τον χρόνο πρωταγωνίστησε σε άρθρα του ευρωπαϊκού Τύπου ως «[…]η ενσάρκωσις της Νέας Τουρκίας της φιλοπολέμου και εθνικόφρονος». Η Χαλιντέ, κόρη του θησαυροφύλακα του τελευταίου σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ, είχε σπουδάσει στο αμερικανικό κολλέγιο της Κωνσταντινούπολης και είχε παντρευτεί ένα δάσκαλό της, τον Σαλίχ- Βέη, ο οποίος μόλις τόλμησε να φέρει στο σπίτι τη δεύτερη γυναίκα του για να αυξήσει το χαρέμι του, δέχτηκε τη σφοδρή αντίδραση της Χαλιντέ, η οποία διεκδίκησε και πήρε διαζύγιο. Στη συνέχεια, άρχισε να αρθρογραφεί στον τοπικό Τύπο αναλύοντας κοινωνικά, πολιτικά και εκπαιδευτικά θέματα, ενώ ταυτόχρονα οργάνωσε και μια σχολή για τις νεαρές μουσουλμάνες. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Τσεμάλ πασάς της ανέθεσε τη διοίκηση όλων των σχολείων της Συρίας και το 1917 παντρεύτηκε τον ιατρό Αδνάν Βέη, ο οποίος έγινε αντιπρόεδρος της τουρκικής εθνοσυνέλευσης στην Άγκυρα.
Λεγόταν ότι η ίδια πολέμησε ως λοχαγός στα χαρακώματα της πρώτης γραμμής. Στην Κωνσταντινούπολη οι Άγγλοι τη συνέλαβαν για την πατριωτική της δράση και την εξόρισαν μαζί με τον σύζυγο στη Μάλτα από όπου όμως δραπέτευσε και γύρισε στην Τουρκία. Εκεί ο Κεμάλ τη διόρισε Υπουργό Παιδείας.
Η Χαλιντέ Εντίπ – Χανούμ, όμως, είχε και μια σκοτεινή, άγνωστη πλευρά, αιμοβόρικη, όπως τη χαρακτηρίζει ο δημοσιογράφος, την οποία φώτισε με επιστολή της στον αμερικανικό Τύπο η Αρμένισα συγγραφέας Αχβανιέ που ήταν συμμαθήτριά της στο αμερικάνικο κολλέγιο.
Συγκεκριμένα, η Χαλιντέ όταν πήγε στη Συρία συμμετείχε για δύο χρόνια στην καταδίωξη των Αρμενίων, ασχολούμενη ιδιαίτερα με τα ορφανά παιδιά των Αρμενίων στη Δαμασκό.
Εκεί της δόθηκε η προσωνυμία η «Ιωάννα δ’ Άρκ» της Τουρκίας, καθώς συνεργάστηκε στενά με την γνωστή τριανδρία που διέταξε τις σφαγές, Εμβέρ, Ταλαάτ και Τζελάλ, καταλήγοντας στο χαρέμι του Τζελάλ στο Χαλέπι. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την απογείωση της πολιτικής καριέρας του ζεύγους Χαλιντέ, όπως προαναφέρθηκε.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι είναι η πρώτη φορά που γίνεται επίσημη αναφορά σε γυναίκα, η οποία συμμετείχε ενεργά στη γενοκτονία των Αρμενίων, έχοντας επίσημη κρατική θέση και συγκεκριμένο ρόλο.
