Τα παθήματα έξι μηνών του Μουσολίνι στην Αλβανία ανάγκασαν τον σύμμαχό του Χίτλερ στις 6 Απρίλη του 1941 να επιτεθεί στην Ελλάδα.
Τη μέρα εκείνη (Κυριακή) και ώρα έξι παρά τέταρτο, ο πρεσβευτής της Γερμανίας στην Ελλάδα πρίγκιπας Φον Έρμπαχτ, επιδίδει στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξανδρο Κορυζή το ακόλουθο τελεσίγραφο: «…Διότι η Ελλάς υπήρξε το μόνο ευρωπαϊκό κράτος που επέτρεψε στα Αγγλικά στρατεύματα να θέσουν πόδι επί ευρωπαϊκού εδάφους… Το Ράιχ έδωσε διαταγάς συντριβής των Αγγλικών στρατευμάτων… θα συντριβεί επίσης κάθε Ελληνική αντίσταση».
Και στην πανίσχυρη αυτοκρατορία της Γερμανίας, η ελληνική απάντηση ήταν: “ΟΧΙ”.
Την ίδια ώρα οι κόκκινες ακτίνες του ήλιου στα σύνορα της Μακεδονίας πέφτουν πάνω στους κατακόκκινους “πίδακες” των εκρήξεων των εχθρικών οβίδων. Απτόητοι στις θέσεις τους περιμένουν οι Ελληνες μαχητές της γραμμής Μεταξά. Έξι μήνες έζησαν γαλβανισμένοι με το έπος της Αλβανίας. Δεν πέρασε στρατηγός για επιθεώρηση να μην δέχτηκε αιτήσεις μεταθέσεων στις μαχόμενες μονάδες. Πολλές φορές το αίτημα έχει πάρει “ομηρική μορφή”: «Εχει κανένα παράπονο κανείς;» ρωτούσε ο επιθεωρών. «Να πάμε στην Αλβανία να πολεμήσωμε» απαντούσαν όλοι με βοή. Τώρα εσήμανε και η δική τους ώρα. Αποφασισμένοι αντιμετωπίζουν την ισχυρότερη πολεμική μηχανή του κόσμου. Από την ψυχή όλων των πολεμιστών βγαίνει μία κραυγή.
«Θα νικήσωμε! Με τη βοήθεια του Θεού θα νικήσωμε». Η ιστορία των Εθνών θα γράψει άλλη μια φορά πως «η χώρα που τη λάμπρυνε ο Μαραθώνας κι η Σαλαμίνα δεν υποκύπτει, δεν παραδίδεται». Σε όλο το μέτωπο τα φυλάκια κι οι διμοιρίες προκάλυψης υποχωρούν κανονικά με την έναρξη της εχθρικής επίθεσης.
Την άλλη μέρα σταθεροποιούνται και οι επιθέσεις των πεζών Γερμανών αποκρούονται όλες. Τα ελληνικά πολυβόλα του Εχίνου θερίζουν Γερμανική φάλαγγα 100 μοτοσικλετιστών.
Τρομακτικές είναι και οι απώλειες τριών Γερμανικών ταγμάτων που ενεργούν επίθεση από το πρωί στο Λίσε. Η κυρία εχθρική προσπάθεια στρέφεται τώρα κατά του ιστορικού οχυρού Ρούπελ. Με αεροπλάνα, πυροβολαρχίες, θωρακισμένα και πεζικό. Ομως η αντίσταση συνεχίζεται. Οι πολεμιστές έριξαν τρία αεροπλάνα και κατέστρεψαν ισάριθμα τεθωρακισμένα, συνέλαβαν και αρκετούς αιχμαλώτους. Τρομακτικές είναι και οι επιθέσεις στα προωθημένα οχυρά Κελκαγιά και Ιστίμπεη. Οι Γερμανοί πατούν στο πρώτο μα απωθούνται με πολλές απώλειες.
Το πρωί της 9ης Απρίλη οι Γερμανοί εξαπολύουν επίθεση κατά ελληνικών πυροβολαρχιών. Με πεζομαχίες των πυροβολητών της μοίρας Κουρούκλη, ο εχθρός εξουδετερώνεται και έχει απώλειες αιχμαλώτων.
Συλλαμβάνονται 100 Γερμανοί αιχμάλωτοι. Ομως ο διοικητής τους που και αυτός ήταν μεταξύ των αιχμαλώτων, είπε στους λοχαγούς Κόλλια και Φιρλίγκο. «Είμαστε αιχμάλωτοί σας εδώ, μα και εσείς είστε αιχμάλωτοι της Βέρμαχτ».
Ο Γερμανός άκουγε σε φορητό ασύρματο τηλέφωνο τα μηνύματα της συνθηκολόγησης. Την ίδια μέρα, 9 Απρίλη, έφθασαν στη Θεσσαλονίκη τα πρώτα γερμανικά άρματα και υπογράφεται από το διοικητή του Τ.Σ.Α.Μ. (Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας) πρωτόκολλο κατάπαυσης του πυρός για όλα τα τμήματα που βρίσκονταν ανατολικά του Αξιού.
Την ανδρεία και τη μαχητικότητα των Ελλήνων, αναγνώρισαν πρώτοι οι Γερμανοί. Χαρακτηριστική ήταν η απόδοση τιμών από ένα παρατεταγμένο Γερμανικό τάγμα στην αποδεκατισμένη φρουρά του μικρού οχυρού Παλιουρώνες. Εκεί, τους Ελληνες αγωνιστές επροσφώνησε ο ίδιος ο Γερμανός διοικητής.
Ομως ο πιο χαρακτηριστικός έπαινος για τους Ελληνες στρατιώτες, ήταν αυτός του ίδιου του Χίτλερ σε λόγο του στο Ράιχσταϊν στις 4 Μαΐου 1941. «Ενώπιον της ιστορίας είμαι υποχρεωμένος να πω, ότι μεταξύ των αντιπάλων μας οι Ελληνες στρατιώτες ήταν εκείνοι που πολέμησαν με τη μεγαλύτερη περιφρόνηση για τον θάνατο. Δεν υπέκυπταν παρά μόνο όταν κάθε αντίσταση είχε καταστεί αδύνατη».
Είχε πια αρχίσει η βαριά κατοχική νύχτα για την Ελλάδα. Ομως επαληθεύτηκε το διάγγελμα της 6ης Απριλίου:
«Θα νικήσωμε. Με τη βοήθεια του Θεού, θα νίκησωμε».
Η Ελλάδα βρέθηκε μετά τον πόλεμο στο στρατόπεδο των νικητών. Αλίμονο αν βρισκόταν σε διαφορετική θέση.
*συνταξιούχος δάσκαλος
