Η γεροντοκόρη έμεινε και πάλι στο ράφι…

Σε κάθε προεκλογική περίοδο ζούμε την ιστορία της γεροντοκόρης… Γαμπρό της τάζουν και χαίρεται αυτή. Και δώσ’ του να φτιάχνει γλυκά για να φιλέψει τις προξενήτρες. Μα μην τις είδατε μετά. Εξαφανίζονται και μένει πάλι στο ράφι. Της το κάνουν μια, δυο, τρεις… Ελπίζει όμως αυτή και τους εμπιστεύεται.
Λόγια πολλά και υποσχέσεις έχει ακούσει αυτός ο τόπος. Για έργα και υποδομές. Από όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς χώρους.
Τελευταίο παράδειγμα το αεροδρόμιο Χανίων. Στα κάγκελα είχαν βγει απάναντι σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση. Δικαίως. Γιατί το ξεπούλημα του αεροδρομίου Χανίων είναι αντιαναπτυξιακό και δημιουργεί ανισότητες ακόμα και εντός Κρήτης.
Παραδείγματα, ενστάσεις, επιχειρήματα που έχουν γραφεί πολλάκις τα τελευταία χρόνια από όταν άνοιξε η συζήτηση για ιδιωτικοποίηση.
Τώρα λοιπόν τι θα μας πουν οι σημερινοί κυβερνώντες; Πώς θα δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα; Δεν “κολλάει” εδώ και η καραμέλα του εκβιασμού. Εκτός κι αν κάποιος θεωρεί ότι αν δεν ξεπουλιόταν το αεροδρόμιο Χανίων θα μας πετούσαν εκτός ευρωζώνης…
Ποιος ξέρει; Ίσως πουν ότι για το αεροδρόμιο φωνάζουν ακόμα λίγοι, γραφικοί. Μα το χουμε ξαναπεί. Δεν πρόκειται για ιδεοληψία. Η συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση είναι πέρα από κάθε λογική. Πολιτική, οικονομική, αναπτυξιακή.
Αν λοιπόν στελέχη, βουλευτές και υπουργοί αυτής της κυβέρνησης επιμένουν στο «δεν είμαστε ίδιοι με τους προηγούμενους» τότε μόνο ένα πράγμα οφείλουν να κάνουν. Να βγουν να ζητήσουν συγγνώμη από την τοπική κοινωνία. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη που τους αναλογεί για το ξεπούλημα του αεροδρομίου της Δυτικής Κρήτης. Δεν ξεκίνησαν αυτοί ετούτη την ιστορία. Μα έγραψαν το τέλος της. Με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.