•Χριστούγεννα
– Δέντρα χριστουγεννιάτικα φορτωμένα στολίδια και φώτα στις πλατείες ή στα σπίτια μας.
– Γεμάτοι οι δρόμοι από φωτεινές γιρλάντες και άλλα.
– Ρεβεγιόν σε κέντρα διασκέδασης ή φαγάδικα, απλά ή σχεδόν όλη τη νύχτα της Γέννησης στα σπίτια όσων έχουν.
– Ξενιτεμένοι που ήρθαν ν’ ανταμώσουν δικούς ή τουρίστες με καλό πορτοφόλι, που φθάνουν για να ξεφύγουν από την καθημερινότητα.
– Ο Άι Βασίλης που φθάνει με το έλκηθρό του από την καμινάδα στο τζάκι για να μοιράσει τα δώρα του σε όσα παιδιά μπορούν να τον περιμένουν γιατί σε κάποια άλλα δεν φτάνει το έλκηθρό του.
– Οι εκκλησίες γεμάτες στις λειτουργίες της νύχτας ή της ημέρας από πιστούς που πήγαν για να υποδεχτούν με προσευχή το Θείο Βρέφος, ή άλλους που φθάνουν ως εκεί τηρώντας το “έθιμο”.
– Περισσότερα από δυο χιλιάδες χρόνια πριν, ο Χριστός γεννήθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, και μόνο τότε, γιατί τα επόμενα χρόνια και μέχρι σήμερο, γεννιέται στην καρδιά κάθε ανθρώπου που την ανοίγει για να τον υποδεχθεί με αγάπη, παραμερίζοντας κάθε σκιά μίσους για όποιον άλλο. Αυτή η χαρά, ίσως είναι το μοναδικό που μένει σε κάποιους από αυτή την γιορτή.
•Πρωτοχρονιά (“Εφυγε” 27 χρονών)
Στα δισεκατομμύρια ύπαρξης του πλανήτη μας, ο χρόνος κυλούσε πάντα ο ίδιος και μόνο αφ’ ότου ο άνθρωπος άρχισε να τον διαχωρίζει προέκυψε η Πρωτοχρονιά που γιορτάζεται πανηγυρικά, και πιο έντονα, από τα Χριστούγεννα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, πάλι με φιέστες, πυροτεχνήματα, τσιμπούσι και ίσως και κάποιες ώρες χαρτοπαιξίας.
Κοντοσιμώνοντας η ώρα αλλαγής του χρόνου, οι άνθρωποι της οικογένειας φέρνουν τα μικρά παιδιά στους εξώστες ή τις τζαμαρίες των σπιτιών τους για να απολαύσουν μετά από φαγοπότι και τα πυροτεχνήματα που θα ακολουθήσουν. Κάποια άλλα παιδιά δεν θα απολαύσουν αυτές τις φωτοχυσίες και δεν θα καταλάβουν ότι άλλαξε ο χρόνος γιατί εκεί που ζουν δεν έχουν αυλές περίοπτες και παράθυρα, αλλά μόνο υγρούς τοίχους, παγωνιά και άδειο στομάχι.
Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, νεαρός πατέρας, που μόλις στα 27 του χρόνια, που είχε δυο αγγελούδια, όδευε με το μηχανάκι του μέσα στο σκοτάδι, τη βροχή και την παγωνιά για να φέρει ζεστό φαγητό που κάποιοι είχαν παραγγείλει και αυτό για τρία μόνο ευρώ “εισόδημα” την ώρα. Παγωμένος και κουρασμένος, ίσως βιαζόταν να κάμει το τελευταίο δρομολόγιο για να φθάσει στα μωρά του που τον περίμεναν μαζί με τη νεαρή μάνα τους… Δεν έφθασε όμως ποτέ και αυτό ήταν πραγματικά το τελευταίο του δρομολόγιο. Οταν σκέπτεσαι πώς θα μεγαλώσουν αυτά τα παιδιά, στ’ αλήθεια μουδιάζεις, που κάθε Πρωτοχρονιά, όσα χρόνια τους επιφυλάσσει η ζωή, δεν θα γιορτάζουν για τον ερχομό του νέου χρόνου αλλά για τον χαμό του νεαρού πατέρα τους την ίδια αυτή ώρα.
Και του χρόνου με υγεία, όσοι φτάσουμε.
