Η γιορτή των Αγγέλων

Από εκεί ψηλά οι άγγελοί µας γιόρτασαν εχθές!
Οι οµιλίες, τα τραγούδια, η συµπαράσταση, µα κι η εύγλωττη σιωπή του πλήθους έφθανε µέχρι αυτούς και γαλήνευε τις ψυχές τους.
∆ιότι είδαν και βεβαιώθηκαν πως δεν θα ξεχαστούν ποτέ!
Ειδικά όσοι έφυγαν πρόωρα, άδικα και αδικαιολόγητα…
Πλήθος κόσµου κάτω απ’ τα µπαλκόνια µου κατέφθανε στην πλατεία από παντού. Μαθητές και µαθήτριες, νεολαία, µεσήλικες, γέροι, ακόµα και νέα ζευγάρια που ένοιωσαν την ανάγκη του γονιού να κάνει τη δική του, προσωπική διαµαρτυρία.
Μπόλικοι απ’ αυτούς αψήφησαν το ψιλόβροχο και βγήκαν στο δρόµο µε τα µωρά, καλά προστατευµένα στα καροτσάκια τους, για να δώσουν κι αυτοί το «παρών», παρέα µε το παιδί που λατρεύουν…
Κι ας έριξε µια-δυο φορές µια ψιλή βροχούλα…
Το δάκρυ των αγγέλων µας ήταν…
Μα αµέσως µετά ακολουθούσε ένα ηλιόλουστο διάλειµµα…
Το χαµόγελό τους σίγουρα…
Η χαρά τους που ήµασταν όλοι εκεί!
Τελικά νίκησε το δίκαιο, η ευαισθησία, η έγνοια για τον συνάνθρωπο!
Κι αυτό το κατάλαβαν οι άγγελοί µας!
Νέοι άνθρωποι όλοι τους που έφυγαν ξαφνικά µια µέρα από κοντά µας, χωρίς να φταιν σε τίποτα…
Αθώα παιδιά που δεν προλάβαν να ζήσουν, να χαρούν, να γεράσουν…
Το κατάλαβαν, κοίταξαν ξανά κάτω στη γη τα πλήθη και καταλάγιασε ο πόνος κι η οργή τους!
Είθε να µας συγχωρέσουν που δεν σταθήκαµε κοντά τους όταν έπρεπε!
Που δεν προλάβαµε…
Άγγελοί µας αγαπηµένοι, στο πλάι και στην καρδιά µας µέσα θα είστε για πάντα!