Η γητειά της μυρμηγκιάς

Από τα πολλά χρόνια που είχε υπηρετήσει ο άνθρωπος επάνω στη γη απέκτησε πολλές γνώσεις πώς να συμπεριφέρεται για να μπορεί να ζήσει αλλά και πώς να προστατεύεται από τους κινδύνους που τον απειλούσανε στην εργασία που εκτελούσε ακόμα και για την υγεία του.
Την εποχή της δημιουργίας του ερχότανε αντιμέτωπος από τις καιρικές συνθήκες που δεν είχε τα μέσα να τις αντιμετωπίζει και χανότανε η ζωή του.
Λέγανε ότι ο δημιουργός Θεός κάνει δοκιμασίες για να γίνονται πιο πιστοί κοντά του και αργότερα όλα θα ομαλοποιηθούν προς το καλύτερο.
Όμως αντιμετωπίζανε και προβλήματα υγείας που τότε δεν υπήρχανε γιατροί να τα θεραπεύουν και στην περίπτωση αυτή καταφεύγανε σε πρακτικές θεραπείες με διάφορα βότανα που τα αναζητούσανε στην ύπαιθρο.
Με τα πολλά χρόνια και με τις πολλές δοκιμασίες που κάνανε βρίσκανε για ορισμένες παθήσεις τη θεραπεία τους.
Η μάνα σε κάθε σπίτι ήτανε εκείνη που εντόπιζε το μέσον της θεραπείας για την συγκεκριμένη ασθένεια και αναζητούσε το φάρμακό της.
Ακόμα πήγαινε και στην εκκλησία και ζητούσε από τον Άγιο τους να θεραπεύσει την ασθένεια που είχε το μέλος της οικογένειας της και μετά πήγαινε το τάμα που είχε υποσχεθεί. Η κάθε μητέρα ενημέρωνε και τις άλλες για να γνωρίζουν το φάρμακο που θεραπεύει τη συγκεκριμένη αρρώστια.
Μετά από τις πολλές δοκιμασίες που πέρασε ο άνθρωπος έφθασε και η εποχή να μαθαίνει γράμματα και από τότε έγινε η εμφάνιση των γιατρών που με την προσπάθειά τους βοηθούσανε τους ασθενείς όσο μπορούσανε γιατί δεν υπήρχανε πολλά φάρμακα αλλά και ούτε γιατροί να κάνουν χειρουργικές επεμβάσεις εκτός ελαχίστων με σχεδόν αυτοσχέδια μέσα. Όπως π.χ. όταν ένας είχε σπάσει το χέρι ή το πόδι του τότε με τεμάχια ειδικού ξύλου και με λωρίδα υφάσματος το δένανε και τις περισσότερες φορές είχε επιτυχίες. Αυτή τη θεραπεία πολλοί τη ζήσανε την κατοχή που περάσαμε. Επίσης όταν είχε πληγή σε μέρος του σώματος το καθαρίζανε με νερό και με οινόπνευμα παραγωγής τους. Βάζανε μετά καπνό από τα τσιγάρα, το δένανε και σταματούσε η αιμορραγία. Όμως ορισμένες μητέρες γνωρίζανε και φτιάχνανε ορισμένες αλοιφές και ξέρανε διάφορες γητειές οπότε δεν είχανε ανάγκη τον γιατρό και φέρνανε καλά αποτελέσματα στη θεραπεία ορισμένων παθήσεων εντός και εκτός του σώματος του ανθρώπου.
Μια από τις ασθένειες που αντιμετώπιζε ο άνθρωπος την εποχή της κατοχής ήτανε της μυρμηγκιάς. Αυτή εμφανιζότανε στο δέρμα του κυρίως στα χέρια και στα πόδια του. Την αποτελούσαν μικρά κρεάτινα εξογκώματα σε μέγεθος περίπου ρεβιθιού αρκετά σε αριθμό. Αυτά τον ενοχλούσανε στις εργασίες και πιθανόν αν δεν θεραπευότανε θα προξενούσαν μελλοντικά δυσάρεστο αποτέλεσμα στην υγεία του ατόμου που την είχε.
Εκείνη την εποχή δεν γινότανε αφαιρέσεις αυτής λόγω που δεν υπήρχανε γιατροί να την εκτελέσουν.
Έτσι καταφεύγανε σε διάφορα πρακτικά μέσα. Πρώτα με διάφορες αλοιφές όπως μια από αυτές: η μάνα του σπιτιού έβαζε τριμμένο σαπούνι στο ποτήρι και με σάλιο από το στόμα της. Το ανακάτευε αρκετά μέχρι να γίνει η αλοιφή για να την χρησιμοποιήσει. Μετά γινότανε η επάλειψη δύο φορές την ημέρα πρωί και βράδυ αλλά δεν έφερνε καλό αποτέλεσμα παρά μόνο που δεν γινότανε περισσότερες και μεγαλύτερες.
Άλλος τρόπος αποτελεσματικός για να φύγουνε οι μυρμηγκιές ήτανε με τη γητειά. Τον τρόπο εκτέλεσης αυτής μας τον περιέγραψε η κυρία Αντωνία που έχει γεννηθεί από Μικρασιάτες γονείς το 1942 στα Καπεδιανά Ρεθύμνης και κατοικεί τώρα στην Αθήνα.
Μας είπε προ ημερών στο τηλέφωνο ότι την είχε μάθει από τη μάνα της Γεωργία και πρόσθεσε: όταν το φεγγάρι ήτανε στη λίγωση, έπαιρνε ο ασθενής μια χούφτα χονδρό αλάτι και πήγαινε το σούρουπο του ήλιου στη βρύση του χωριού. Έβαζε το χέρι ή το πόδι ανάλογα εκεί που έτρεχε το νερό και έβαζε λίγο – λίγο το αλάτι επάνω στην μυρμηγκιά και έλεγε τη γητειά: όπως χάνεται το φεγγάρι και όπως λιώνει το αλάτι από το νερό να φύγει και η μυρμηγκιά μου. Αυτό το επαναλάμβανε τρεις φορές – έκανε τρεις φορές τον σταυρό του και έφευγε για το σπίτι του. Μετά από λίγες ημέρες άρχιζε να μαραίνεται και περίπου σε 20 ημέρες φεύγανε όλα τα εξογκώματα.
Τώρα η ιατρική επιστήμη έχει προχωρήσει σε όλες τις ασθένειες και οι πρακτικές θεραπείες έχουν παραμεριστεί να εφαρμόζονται καθώς επίσης και οι γητειές. Στην πόλη και στα χωριά όμως όπου βρίσκονται ηλικιωμένοι ένα μέρος αυτών το εφαρμόζουν και αποφεύγουν τον γιατρό.
Όσο για την μυρμηγκιά ακόμα εμφανίζεται σε άτομα αλλά αμέσως επισκέπτονται τον ειδικό γιατρό της πάθησής της και ανάλογα ακολουθούν τη θεραπεία με το ανάλογο φάρμακο ή την αφαίρεση αυτής.
Παρά που έχουν περάσει αρκετά χρόνια σε πολύ γνωστό χωριό της περιοχής μας έκανε την εμφάνισή της η μυρμηγκιά σε 30χρονο άνδρα. Η μάνα του που πλησίαζε τα 90 χρόνια είπε στο γιο της: κοπέλι μου, μην πας το γιατρό να πληρώσεις. Εγώ θα σου πω τη γητειά της και θα γίνεις καλά. Εάν δεν εξαφανιστεί τότε άμε στο γιατρό να σου την αφαιρέσει.
Το παιδί της την άκουσε και πήγε στη βρύση του χωριού και είπε τη γητειά όπως τον είχε ενημερώσει και περίμενε το αποτέλεσμα. Πράγματι, έφυγε περίπου σε ένα μήνα. Μια μέρα του χειμώνα που καθότανε στο τζάκι να ζεσταθεί, πήγε ο γιος της να την επισκεφτεί κρατώντας της και φαγητό. Τότε η μάνα του θυμήθηκε τη μυρμηγκιά που είχε βγάλει στο δεξί του χέρι και του είπε: Θυμάσαι, γιε μου όταν είχες βγάλει μια μυρμηγκιά στο χέρι σου και γιατρεύτηκε με τη γητειά που σου είχα πει; Ναι, μάνα, το θυμάμαι και όταν χρειαστεί στην οικογένειά μου ή σε γνωστούς μου θα τους πω τη γητειά και ότι την έχω μάθει από εσένα. Τα παλιά χρόνια εσύ μάνα, ήσουνα ο γιατρός στο σπίτι μας.
Υπήρχανε και άλλες γητειές στην παλιά εποχή όπως: το ξεμάτιασμα με τα μανδηλάκια και το αλάτι, το ξεμάτιασμα με το νερό και με το λάδι, με το πάτερ ημών, όταν το πούμε τρεις φορές κάνοντας συγχρόνως και τρεις φορές το σταυρό μας, με τα άστρα του ουρανού κ.ά.
Υπόψιν ότι όταν ο άνδρας ήθελε να μάθει τη γητειά έπρεπε να την μάθει από γυναίκα και η γυναίκα να τη μάθει από άνδρα, τότε μόνο είχε θεραπεία από τη γητειά το άτομο που είχε την ασθένεια.
Σήμερα τη γητειά της μυρμηγκιάς και όλων των άλλων κανείς δεν τις γνωρίζει να τις εφαρμόζει όταν παρουσιαστούν οι παθήσεις της παλιάς εποχής για να θεραπευθούν καθότι σε αυτές κάνουν την παρέμβασή τους οι γιατροί με την ανάλογη θεραπευτική αγωγή για κάθε ασθένεια.
Οι ηλικιωμένοι συνεχίζουν ακόμα να εκτελούν τη γητειά και τις πρακτικές θεραπείες και αποφεύγουν τους γιατρούς γιατί πιστεύουν ότι θα θεραπευθούν χωρίς να κινδυνεύει η ζωή τους αλλά και συγχρόνως αποφεύγουν να τους πληρώνουν.
Τέλος, ορισμένοι ηλικιωμένοι συνεχίζουν ακόμα να εκτελούν τις γητειές και τις πρακτικές θεραπείες και αποφεύγουν τους γιατρούς γιατί πιστεύουν ότι θα θεραπευθούν χωρίς να κινδυνεύει η ζωή τους και συγχρόνως όταν δεν τους επαρκούν τα οικονομικά τους με τις μικρές συντάξεις που έχουν.