Εδώ και δύο χρόνια η 17χρονη μαθήτρια , που προτιμά να την φωνάζουν Χόγουι, αγωνίζεται με σειρά δράσεων για μια αποτελεσματικότερη προστασία του περιβάλλοντος. Στο κέντρο της πόλης Γκιουλίν, για παράδειγμα, διαδήλωσε σε κεντρικό δρόμο κρατώντας πανό: «Δυστυχώς δεν τα πήγα και πολύ καλά. Κατάφερα ωστόσο να συζητήσω εκτενώς με τέσσερεις ή πέντε περαστικούς για το περιβάλλον. Τους κάλεσα να συμμετάσχουν στο οικολογικό κίνημα και να έρθουν σε μια από τις προβολές που διοργανώνουμε».
Το ενδιαφέρον της κινεζικής κοινής γνώμης για οικολογικά και κοινωνικοπολιτικά ζητήματα είναι πολύ πιο περιορισμένο από ότι στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ. Ούτως ή άλλως οι αρχές δεν βλέπουν με καλό μάτι πολίτες που δραστηριοποιούνται εκτός θεσμικών δομών. Προφανώς για αυτό το λόγο η νεαρή ακτιβίστρια αντιμετωπίζει προβλήματα, όπως αναφέρει η DW: «Η αστυνομία έχει ήδη έρθει σε επαφή με τους δικούς μου. Μας ανέκριναν. Στο σχολείο δεν θέλουν να συνεχίσω στο οικολογικό κίνημα. Μου είπαν να μην ξαναπάω στο μάθημα όσο δραστηριοποιούμαι».
Ο δρόμος προς τις εναλλακτικές πηγές ενέργειες είναι ακόμα μακρύς
Η κομμουνιστική ηγεσία έχει αναγνωρίσει τη σημασία των μέτρων κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη και προχώρησε τα τελευταία χρόνια σε γενναίες επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Σύμφωνα με τον πρόεδρο Σι Ζινμπίνγκ στόχος του Πεκίνου είναι να μηδενίσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2060. Τα στοιχεία της κινεζικής στατιστικής υπηρεσίας δείχνουν ωστόσο ότι σήμερα το 64% των κινεζικών αναγκών σε ηλεκτρικό καλύπτονται από εργοστάσια παραγωγής ρεύματος με άνθρακα. Παράλληλα η Κίνα κατασκευάζει ή σχεδιάζει νέα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος συνολικής ισχύος 250 γιγαβάτ, δείχνουν τα στοιχεία περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η Global Energy Monitor.
Ο Γκουάν Ντάμπο, καθηγητής στο διακεκριμένο πανεπιστήμιο Τσινχουά του Πεκίνου, με ειδίκευση στις οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Τόσο στην Κίνα όσο και στην Ινδία ζουν από 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Αυτά τα 2,6 δισεκατομμύρια συνηθίζουν σιγά σιγά να ζουν όπως οι πληθυσμοί των δυτικών βιομηχανικών χωρών. Δηλαδή, υψηλή κατανάλωση ενέργειας και διαφόρων προϊόντων, καθώς και μεγάλη παραγωγή απορριμμάτων. Αν όλοι οι Κινέζοι και όλοι οι Ινδοί θελήσουν να ζήσουν όπως οι άνθρωποι στη Δύση, τότε ο πλανήτης μας δεν θα τα καταφέρει», προειδοποιεί ο κινέζος καθηγητής.
