Η γνώση της Ιστορίας

Την περασμένη χρονιά (2021), θυμηθήκαμε όλοι την Ελληνική, εθνικοαπελευθερωτική, Επανάσταση του 1821 και πόσο σημαντική υπήρξε στην ιστορική πορεία του Ελληνισμού.
Φέτος (2022) , είναι ο χρόνος που θα ξαναφέρουμε στη μνήμη μας τη Μικρασιατική Εκστρατεία και πόσο το τραγικό της τέλος, τον Αύγουστο του 1922, βάρυνε την έκτοτε πολιτική και κοινωνική Ιστορία της πατρίδας μας.
Το Μάιο του 330 μ.Χ., ως γνωστόν, ιδρύθηκε η Κωνσταντινούπολη από τον Κωνσταντίνο το Μέγα. Εκείνη η χρονιά, σύμφωνα με πολλούς Έλληνες και ξένους ιστοριογράφους, στάθηκε η αφετηρία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Ιστορίας της, οι οποίες έχουν, όπως και η αρχαία Ελλάδα, αφήσει ανεξίτηλα τα χνάρια τους στη διαδρομή των Ελλήνων στο πέρασμα των ετών.  Επομένως, το 2030 θα μπορούσαμε να τιμήσουμε, σε εθνικό επίπεδο,  τα 1700 χρόνια από τα εγκαίνια της Πόλης;
Και μολονότι ξέρουμε, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, τι αληθινά συνέβη το 1821 και τι το 1922, δεν είναι αμελητέος, δυστυχώς, ο αριθμός όσων έχουν άγνοια τι πραγματικά ήταν το Βυζάντιο και τι προσέφερε στον Ελληνισμό.
Προσωπικά, με γεμίζει αρνητικά συναισθήματα το γεγονός ότι ορισμένοι, όχι απαραίτητα επειδή δεν αγαπούσαν ποτέ τη Βυζαντινή Ιστορία ως σχολικό μάθημα, θυμούνται από το Βυζάντιο μονάχα την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους το 1453.
Έτσι, με αφορμή αυτό το γεγονός και δίχως να στέκομαι μόνον σε όσα συνθέτουν το βίο και τη δράση των Βυζαντινών σε ειρηνικές και σε εμπόλεμες περιόδους, παρατηρώ ότι πολλοί συμπατριώτες μας ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου ή μορφωτικού επιπέδου έχουν, αλίμονο!, μερική ή ολική άγνοια της Ελληνικής Ιστορίας.
Τι κρίμα! Η γνώση της Ιστορίας είναι πραγματικά και πολυποίκιλα ωφέλιμη σε όλους μας κάθε στιγμή της ζωής μας. Γιατί εκείνος που θα θελήσει να εξετάσει και να μελετήσει τη σημερινή καθημερινή μας ζωή,  ποια είναι η φύση της και ποια τα ιδιαίτερα γνωρίσματά της, θα πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να εξετάσει το ιστορικό της παρελθόν. Και αφού η Ιστορία με τα γεγονότα που την συναποτελούν ανήκει στις σύνθετες έννοιες, δηλαδή είναι συνισταμένη από πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές κ.α. συνιστώσες, είναι ολοφάνερο πως πρέπει να γνωρίζουμε για κάθε μεμονωμένο ιστορικό γεγονός τι ακριβώς έγινε, από ποιον, πού, πότε και γιατί.
Τούτο θαρρώ επιβάλλεται, εφόσον η Ιστορία αποτελείται, όπως προαναφέραμε,  από διαδοχική σειρά γεγονότων που καθένα τους σχετίζεται με τις προαναφερθείσες συνιστώσες, οι οποίες όλες ή κάποιες από αυτές επηρεάζουν σημαντικά και το παρόν μας, μας βοηθούν δηλαδή να ερμηνεύουμε ή/και να αντιμετωπίζουμε επαναλαμβανόμενα στο διάβα του χρόνου γεγονότα και ό,τι σχετίζεται μαζύ τους.
Σίγουρα, τέλος,  παίζουν ρόλο σπουδαίο και το σχολείο και η οικογένεια στη γνώση και την ερμηνεία της Ιστορίας. Μην τα ρίχνουμε όλα στους “ανιστόρητους” ενήλικες.  Ο μεν δάσκαλος πρέπει να έχει το χάρισμα να διδάσκει και να μη διστάζει να κάνει κοινωνούς  όλης της ιστορικής αλήθειας τους μαθητές. Οι δε γονείς οφείλουν να βοηθούν το παιδί να μην έχει παρωπίδες ή ωτασπίδες αλλά να προτάσσει ευήκοα ώτα και ορθάνοιχτα μάτια και κριτικό νου κατά την αναζήτηση και την εύρεση των συνιστωσών της Ιστορίας και των συνεπειών της.
Αλήθεια, εσείς τι λέτε για όλα τούτα;