Βρε πώς αλλάζουνε οι καιροί και γάβγουνε οι χρόνοι!
Και τα όσα αναστορούμαι από τα περασμένα που θαρρώ πως ήταν οψές απού τα ζιουνα. Στ’ αλήθεια! Οι χρόνοι παρέρχονται κι οι συνήθειες ξεχνιούνται. Και βέβαια, κάποιοι λένε πως είναι πρόοδος. Κι απατός μου σέβεται τη πρόοδο απού καλυτερεύει τσοι συνθήκες ζωής, με μπούσουλα όμως τσ’ ηθικές αξίες και καθοδήγηση τη παράδοση. Η πρόοδος όμως απού χτίζει, δεν κατεδαφίζει, συμπληρώνει μόνο και καλυτερεύει.
Τσ’ έσχατους όμως χρόνους τούτουσες, ο παντοδύναμος παράς παίρνει τα σκήπτρα τσ’ εξουσίας από παντού. Κι ούλοι μνοούνε στ’ όνομα ντου κι ακλουθούνε τσ’ απαιτήσεις του. Τα ήθη χαλαρώνουνε κι οι γι ηθικές αξίες χάνουνε το κύρος τωνε. Η φύσης όμως δασκαλεύει τούτηνε τη λουλουδοστόλιστη εποχή που ούλα τα είδη σέρνουνε τον ερωτικό χορό για ζευγάρωμα και με τα γλυκά κελεαηδήματα ντωνε τα πουλιά, και με τα αρώματα ντωνε τα πούλουδα και με τσ’ ευαιστησίες απού η φύση επροίκισε καθένα είδος προσπαθεί να πετύχει το σκοπό ντου. Αυτά τα δασκαλέματα από το φυσικό περιβάλλον, απού τα πάντα τα κουμαντάρουνε οι αλάνθαστοι φυσικοί νόμοι. Μα στσ’ αθρώπινες κοινωνίες με την ελευθέρα βούληση, το θεϊκό δώρο του έρωτα το μετατοπίσανε από το αίστημα και τσ’ ευαιστησίες στσοι πράξεις. Γι’ αυτό και δε τραγουδούνε τσοι καιρούς τουτουσές κάτω από τα μπαλκόνια. Και πολύ περισσότερο δεν ζευγαρώνουν όταν το σούρουπο τους αγκαλιάζει σα δυο πουλιά. Παρά πάνε για ποτό… γη συναυλίες… με απρόβλεπτες συνέπειες. Και πολλές φορές τραγικά θύματα, οι καρποί των συνευρέσεων αυτών. Μα δε σκεπεύω, τούτηνε την ώρα να «κομίσω γλαύκα εις Αθήνα» παρά να σεργιανίσω γι’ άλλη μια φορά σε κείνανα τα πανέμορφα χρόνια του παλιού καιρού απού ήτανε χαριτωμένα κι αθρώπινα, πλούσια από ευαιστησίες και ευχάριστες εκδηλώσεις. Στ’ αλήθεια!
Κι οι γι άθρωποι τότεσας εσυμπορπαντούσανε με το ανοιξιάτικο πανηγύρι. Κι ακλοθούσανε, καθένας από το δικό ντου σκαλοπάτι ζωής, τουτονά τον εποχικό ξεσηκωμό. Γιατί ετσά ΄ναι η ζωή «θάρθει πρώτα η άνοιξη, θα ΄ρθει το σκυθρώπο». Και τοτεσάς θωρεί καθένας μας πως θα κοιμηθεί «όπως έστρωσε» κι εδά, απού αποκώλωσα από τη νιότη. Κι οι χρόνοι παρήλθαν, αναστορούμαι από τα περασμένα και ξαναζιώ στιγμές απείρου κάλλους. Από κείνουσας τση φτωχούς, δύσκολους και στερημένους χρόνους. Ο πρωτομαγιάτικος ξεσηκωμός απού οι κοπελιές και τα κοπέλια «τονέ προϋπαντούσανε στην εξοχή» και με γέλια, τραγούδια και χαρές επλέκανε τα μαγιάτικα στεφάνια κι εδένανε μπουκέτα από μπούλουδα και στολίζανε τσοι πόρτες και τσ’ αυλόπορτες τω σπιθιώ ντωνε. Κι ύστερα μούρχονται στο νου τ’ ακούσματα από τσοι γειτονιές του χωριού απού οι φωνές κι οι τραβάγιες από τα παιγνίδια τω κυπελακιώ εγροικούντανε σαν τα τιτιβίσματα των χελιδονακιώ από τσοι φωλιές τωνε την ώρα που τα ταΐζανε η χελιδόνα με το ταίρι τση στον απέναντι καφενέ.
Κι ετσά επερνούσανε οι χρόνοι κι οι καιροί κι οι γι αθρώποι εγλεντοκοπούσανε στα βάσανα και τσοι δυσκολίες τση καθημερινότητας τωνε κι εχαίρουντανε τη χωρίς ανέσεις κι ευκολίες ζωή ντωνε. Όπως ο Θεός ευλόγησε «με τον ιδρώτα του προσώπου σου να βγάνεις το ψωμί σου» κι η γι αθρώπινη διανόησις δασκαλεύει: «τα αγαθά κόποις κτώνται». Γι’ αυτό και πάλι αναστορούμαι τσ’ αθρώπους του παλιού καιρού να σπέρνουνε και να θερίζουνε με τραγούδια και χαρές. Τσοι προυκόκαμουσες κοπελιές να πλέκουνε να ξομπλιάζουνε γη να καταχτυπούνε σαν ανυφαντούδες τα πέταλα των αργαστηριώ ντωνε με τ’ ασταμάτητα χαρούμενα τραγούδια και πλούσιες από νοήματα με ευασιτησίες μαντινάδες. Γιατί κείνανα τα χρόνια τα προυκιά ήτανε χιλιοτραγουδισμένα. Κι ο έρωτας ήτανε αληθινός μ’ ευαιστησίες, όπως τον έκαμε η Μάνα μας η φύση κι όι εφήμερος και ψεύτικος. Κι η γι άνοιξη στην ανθρώπινη ζωή είχε συνέχεια και γι’ αυτό και δεν εξελείπανε τα χαρούμενα χαμόγελα σε ούλη τη ζωή του κάθε αθρώπου.
» Το μέλος της Π.Γ. της Κ.Ε. του κόμματος επισημαίνει την ανάγκη εκλογής περισσότερων βουλευτών του Κ.Κ.Ε.
Όμως οι χρόνοι παρήλθον, όπως είπαμε, και τα σκήπτρα τσ’ εξουσίας τα κέρδισε ο παντοδύναμος παράς κι έφερε αλλαγές που τσ’ ονομάτισε πρόοδο. Γι’ αυτό και τα κοπελάκια δεν απολαμβάνουνε τη γλύκα του παιχνιδιού, στσ’ αλάνες και στσοι λιβαδούρες, γιατί ετσά το θέλει η πρόοδος. Να τονε χαραμίζει τη παιδική ντωνε ηλικία σε ανώφελα δήθεν σπουδάγματα. Τα σπίθια εκλείσανε κι οι γι αποσπερίδες εκαταργηθήκανε, οι γειτόνισσες δε σμίγουνε κι οι φιλίες εξεχαστήκανε. Κι οι συντροφιές οχλοποιηθήκανε. Σε οικογενειακό επίπεδο οι καναπέδες απολαμβάνουνε τσοι χαζεύοντας τσοι τηλεοράσεις ενοίκους τωνε. Όσο δα για τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά μπιχλιμπίδια διαστρέφουνε συνειδήσεις, διεγείρουν και τους νέους διαφθείρουν και τη σιωπή επιβάλουνε στσοι παρέες τωνε. Μ’ αποτέλεσμα να ευημερούνε οι τσέπες ν’ απολαμβάνουνε τα στομάχια και να ευχαριστιούνται με τα εφήμερα, τα ψεύτικα και τα χωρίς αύριο. Και ενώ η φύση χαίρεται στσ’ ανοιξιάτικους ρυθμούς και τα πουλιά συγκινούνε με τα χαριτωμένα κελαηδήματα ντωνε. Εμείς αποχαιρετούμε τον τελευταίο ανοιξιάτικο μήνα. Κι ας ελπίσομε πως η τεχνητή νοημοσύνη θα φέρει καλά αποτελέσματα. Κι απατός μου θα επιμένω με την ευκή, Θεέ μου βλέπε μας το νούμας και καθοδήγα μας για τη καλή ντου χρήση.
Χαίρεται Αναγνώστριες κι Αναγνώστες μου κι αναζήτηχτοι.
Το γεροντάκι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Γκάβγω = φεύγω
Αναστορούμαι = θυμούμαι
Οψές = εχθές
Απατός μου = εγώ ο ίδιος
Μνόω = ορκίζομαι
Αποκώλωσα = απομακρύνθηκα
Τραβάγια = φασαρία
Εγρουκούντανε = Ακουγότανε
Ξόμπλια = σχέδια
Χαραμίζω = σπαταλώ
» Ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ (μ-λ) παρουσιάζει τις θέσεις
του κόμματος εν όψει της κάλπης της Κυριακής
