Κι ενώ συνεχίζομε το φθινοπωρινό μας σεργιάνισμα, γίνεται κάθε μέρα και περισσότερο ολοφάνερο πως απ’ ούλα τα ένα γύρω κυριαρχεί, όπως όρισε άλλωστε ο Δημιουργός ή γι απόλυτη υπακοή στσοι φυσικούς νόμους. Γι’ αυτό κι η παρουσία του φθινοπώρου γίνεται κάθε μέρα και πλια ξεκάθαρη.
Τα φύλλα των κρεβατινώ και των άλλω φυλλοβόλων δεντρώ, απού ‘ναι προπάντω κοντά στσ’ αυλές τω σπιθιώ. Γίνονται εφιάλτης στσοι νοικοκεράαδες. Γιατί όσα κι ανέ παρασέρνουνε τσ’ αυλές τωνε, εκείνες απομένουνε ασκούπιστες. Γιατί, κάθε τόσο και καινούργια φύλλα πέφτουνε σ’ αυτές. Κι ετσά τα δέντρα απαλλάσσονται από σιγά- σιγά από τσοι φυλλωσιές ντωνε κι απομένουνε γδυμνά τα κλαδιά ντωνε χωρίς φύλλα. Για να ‘ναι ταχιά απού θα φυσήξουνε οι ντραμουντάνες και θα ξεσπάσουνε τα κατακαίρια απελευθερωμένα και χωρίς εμπόδια, για να παίξουνε τσοι χειμωνιάτικους σκοπούς τωνε, με τα ιδιαίτερα σφυρίγματα τωνε από το βίαιο πέρασμα των αέρηδων.
Τα όρη είναι πανέτοιμα κι εκείνα για να τα ντύσουνε οι χιονιάδες με τσοι χειμωνιάτικες τωνε φορεσιές. Κι οι βοσκοί ξεκινούνε για τα κατωμέρια, για να μην τωνε πλακώσει τα κουράδια τωνε το χιόνι στα όρη. Απ’ ούλο το λοιπός το φυτικό και ζωικό βασίλειο, η γι υπακοή στσοι φυσικούς νόμους είναι υποδειγματική, όπως γίνεται και τσ’ άλλες εποχές του χρόνου. Γιατί από τσοι φυσικούς νόμους κουμαντάρονται, γιατί ετσά όρισε ο Δημιουργός, όταν είπε και εγίνηκε. Γι’ αυτό και η εξέλιξης τωνε στσ’ ετήσιους κύκλους ακλουθούνε την αρμονική και φυσιολογική πορεία και γι’ αυτό ακόμη δε παρουσιάζονται εκτροπές και παρεκτροπές, στσοι ρόλους τωνε. Ούλα με αρμονία και ακρίβεια ακλουθούνε τσοι φυσικούς ορισμούς κατά γράμμα και υπηρετεί το κάθε είδος με σύνεση και σεβασμό, τη διαιώνιση του είδους του.
Η μόνη δυσαρμονία τούτονε το χρόνο είναι η γι απροθυμία ως εδά των φυσικών φαινομένω να οργανώσουνε τσοι προϋποθέσεις για βροχοπτώσεις, ιδιαίτερα στον εδικό μου τόπο, απού είναι προνόμιο τούτησε τσ’ εποχή! Για κείνο κι αναρωθιούμαι, ατζέμπις Θεέ μου μημπανά απόφταξε κι ως εκειά, στσοι φυσικούς μηχανισμούς τάξε μου, η γι ενεργειακή κρίσης απού ταλαιπωρεί την αθρωπότητα, τον τελευταίο καιρό; Γη ο Θεός ετοιμάζεται ν’ αποσύρει το Έλεος του από τη παραστρατημένη αθρωπότητα; Είναι γεγονός πως οι βουλές του Κυρίου μας είναι ανεξερεύνητες. Και πολλές χρονιές καθυστερούνε να ‘ρθουνε τα πρωτοβρόχια. Μα στο τέλος έρχονται. Γιατί το έλεος του Θεού είναι ανεξάντλητο, «ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» Ματθ. 5,45
Γιατί είναι αλήθεια επίσης πως ο νοήμων άθρωπος έπεσε τραγικό θύμα του δικού ντου δημιουργήματος, του παρά, απού τον έκανε και παντοδύναμο. Κι απερίσκεπτα, παραχώρησε τη δικιά ντου αξία, στα λεφτά. Κι εκείνος έμεινε χωρίς αξία, να άγεται και να φέρεται. Γιατί παρασερμένος από τσ’ αδυναμίες του δεν εκτίμησε τα σοφά λόγια του λαού «η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς ντωνε απού την έχει». Και το πιστεύω τση κρητικής νοοτροπίας «πως τσ’ αθρώπους δε τσοι ξεκαμπανίζουνε από τα έχει ντωνε παρά από την αθρωπιά ντωνε, το φιλότιμο και τσ’ άλλες αρετές τωνε». Όμως οι γι αδυναμίες παρασέρνουνε σε παρεκτροπές κι απογυμνώνουνε από τσ’ ηθικές αξίες τσ’ αθρώπους, αφού τη δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς». Μ’ αποτέλεσμα ν’ αγνοείται η παραδοσιακή ζωή και τα ήθη και έθιμα να παραμελούνται.
Οι παλιές συνήθειες να ξεχνιούνται και οι γι οικογενειακές συνάξεις να καταργούνται, και οι παραδοσιακές συντροφιές να μη γίνονται. Στ’ αλήθεια που ‘ναι οι συνήθειες των αλλοτινώ χρόνω; Και οι τρόποι απού εκφράζανε οι γι αθρώποι του παλιού καιρού τα ενδόμυχα αιστήματα ντωνε; Κι ικανοποιούσανε τουτανά τα αιστήματαντωνε με το τραγούδι «πονο ‘χα στη καρδιά και βγήκα και τον είπα» γη τσοι θεοσκότεινες νύχτες απού εγροικούντανε οι γεμάτες πόθο κι έρωτα καντάδες. «Ξύπνα δακτυλοδόστομη και μη βαρυκοιμάσαι…» και άλλα πολλά από την εποχή απού ο έρωτας ήτανε αίσθημα, κι οι γι αθρώποι αιστηματίες, κι οι γι ΑΘΡΩΠΟΙ μ’ αθρωπιά φιλότιμο και σεβασμό κι ολοστόλιστοι μ’ αρετές. Κι εκατέχανε να ζιούνε κι ακλουθούσανε το φυσιολογικό δρόμο του προορισμού ντωνε. Και στελιώνανε στη συνέχεια τσ’ οικογενειακές τωνε φωλιές, απού εκειά εξιούσανε σα δυο πουλιά αρμονικά και τα φτωχόσπιτα ντωνε εφαίνουντανε παλάθια.
Είχανε βέβαια το μεγάλο στήριγμα και άριστο καθοδηγητή τση ζωήε τωνε τη δοκιμασμένη από πολλές γενιές παράδοση απού κατεύθυνε τα διαβήματα ντωνε κι εδασκάλευε τη συμπεριφορά ντωνε. Γι’ αυτό και κατέχανε να ξεχωρίζουνε τσοι σκόλες από τσοι καματερές. Κι είχανε τσ’ ιδιαίτερες μέρες, όπως τσοι ψυχοπνευματικές τωνε υποχρεώσεις, τσ’ εορτές και τα πανηγύρια και δεν εμένανε ανεόρταστοι κι έτσι ανακουφίζουντανε από τσοι δυσκολίθες και τα βάσανα τση καθημερινότητας των. Κι ύστερα πάλι εσυνεχίζανε με χαρά κι εργασία. Κι ήρθανε μιας κοπανιάς οι καιροί τση προόδου, με τσ’ υπερβολές. Και πήγε ο άθρωπος γροικάς στο φεγγάρι, κι ο ασπούδαχνος νους μου αναρωθιέται είντα κέρδισε γη πήγε για να καταχτήσει το χάος;
Κι έχτισε ένα σύγχρονο πύργο τση Βαβέλ; με συνέπεια ν’ ακολουθήσει η γι απόλυτη σύγχυση των φρένω. Κι από μέρα σε μέρα η γι αθρώπινη οντότητα να χάνει τη ταυτότητα της κι η γι απανθρωπιά να γίνεται κάθε μέρα και πλια δυνατή και να κυριαρχεί στσοι κοινωνίες των αθρώπω. Και δε φτάνει απού οι γι αθρώποι αμφισβητούνται αναμεταξύ τωνε κι ακλουθούνε εκδηλώσεις, συμπεριφορές και ακούσματα, απού ξεκάθαρα υποβαθμίζουνε την αθρώπινη νοημοσύνη. Κι αμφισβητούνε ολοφάνερα την ικανότητα τσ’ επιστήμης. Κι όσο διαβαίνουνε οι καιροί και περνούνε οι χρόνοι πλησιάζομε στα όρια τση παραφροσύνης να αμφισβητείται ο πλάστης Θεός απού έπλασε άρρεν και θήλυ. Θεέ μου, συγχώρεσε μας και φώτισε μας στο σωστό. Και δε φτάνει απού ετσά χάνονται τα όμορφα, φυσιολογικά και καλά, απού αφήνανε κιόλας και πολλές και καλές αναμνήσεις για το κάθε άθρπωο απού εγεύγουντανε τα ερωτικά παιχνιδίσματα και τσ’ ηδονικές συμπεριφορές, όπως οι φυσιολογικοί νόμοι καθορίζανε. Αλλά και η παράκαμψει τωνε δρομολογεί τσοι προϋποθέσεις για την αυτοκαταστροφή.
Θεέ μου φύλαε το νου μας.
Καλημέρα σας Αναγνώστριες κι Αναγνώστες μου κι αναζήτηχτοι.
Το γεροντάκι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Παρασέρνω = Σκουπίζω
Ταχιά = Στο εγγύς μέλλον
Κουράδι = Κοπάδι αιγοπροβάτων
Άτζεμπις = Άραγε
Μημπανά = Μήπως
Τάξε μου = Δηλαδή
Ξεκαμπανίζω = Ζυγιάζω, κρίνω
Εκατέχανε = Ξέρανε
Σκόλη = Εορτή
Καματερή = Εργάσιμη
Κατακαίρι = Κακοκαιριά
Μιας κοπανιάς = Μια στιγμή
Είντα = Τι
